10.000

Ik rij 's middags door een fraai winterlandschap. De bomen zijn allemaal wit van rijp, een schitterend gezicht. Eindelijk weer eens een witte kerst? Volgende week weten we meer. Vandaag weten we wel dat de Baksteen door de 10K is gegaan. In de laatste kilometer werd nog een live verbinding gelegd met de Edster opdat hij virtueel mee kon genieten van deze mijlpaal. Net voor Lely, langs de Weverskade sprong de virtuele kilometerteller op 10.000.

9990

Vanavond heb ik de meterstanden verwerkt van Nitro en Tirreno. Mijn rekenblad geeft aan dat ik dit jaar, tot en met vandaag, 9990 km heb afgelegd. Morgen ga ik derhalve door de 10.000 heen! Vorig jaar moest ik mij rond deze tijd nog een slag in de rondte fietsen (500+ km!) om de mijlpaal op 31/12 te halen. Nog 10 km in 10 dagen klinkt een stuk relaxter :-)

Zig Zaggend naar Breda

Vannacht om half 3 hoest ik mij wakker. Voel mij op dat moment ook flink klxxte en dacht aan de wekker die om half 6 af gaat. Wonderlijk genoeg voel ik mij op dat moment beter. Even na 6'en arriveren Jim en ik op het krantenuitdeelpunt en gaan we onze tweede zondagochtend nuttig besteden met het in gleuven frotten van de zondagtelegraaf. Tegen 8'en zijn we weer thuis en wordt het ontbijt voor de buis genuttigd. Daar kijken we naar "De Planckaerts", een reality soap over de Belgische wielerlegende. Heel onderhoudend door zijn filosofische inslag. Voor de krantenwijk werden overigens 10 km afgelegd.
Even later is het tijd om met Bram naar de Coureur te gaan, de derde Vossenrit voor de jeugd gaat daar van start. Jan had een leuke rit uitgezet die ons door de Foppenpolder en Broekpolder stuurde. Bram is vrij fanatiek bij dit soort spelletjes, en toen we op een keurige 2e plaats lagen en moesten stoppen omdat de spoorbomen dicht gingen kwamen menig grote mannenvloek over zijn lippen. De rest van de troep sloot aan, maar Bram ging er flink vandoor en we konden de groep voor blijven. We legden 15 km af, in stralend winterweer.
Des middags werd de verjaardag van zwager Kees gevierd in Breda. Ik besloot te gaan fietsen. Een foute beslissing aangezien ik:
a) Mij niet helemaal goed voelde.
b) Besloot geen route te laden in de GPS.
c) Tevens besloot een andere route te proberen.
d) Er een koude oostenwind [kracht 4] stond
e) Maar 1.5u daglicht zou hebben ivm laat vertrek.
f) Te weinig drinken, eten en kleding meegenomen had.
De som van deze redenen resulteerde in een zware tocht. De 70+ kilometers die ik normaal rij die kant op, werden er 100. En zware ook... Vind in het donker rijden al helemaal niets, en als je dan ook de weg moet zoeken.... Enfin, na 4.5 uur kwam ik dan eindelijk aan. Vermoeid stapte ik van de fiets en legde hem in de kofferbak van de auto. De meeste visite had niet meer op mij gewacht ;-) Na een korte babbel, lange douche en een lekkere pastasalade, kon ik ditmaal achter het stuur van de Focus kruipen. De specs van de reis worden nog toegevoegd, ik heb geen puf meer de km teller te gaan bestuderen, moet ik helemaal naar de schuur ;-)
Wel een plaatje van de route!
Eindelijk weer een week met kilometers, ik schat dat ik as week door de 10K ga.
Kan ik rustig de kerst in.

Sprokkelkilometers

Vandaag weer een slordige 25 km weg. Slordig omdat ik in de haast de km teller op de werkplek had laten liggen... Stom.

Ed in Fiets!

Al weken gaat het gerucht, maar nu kon ik het met eigen ogen aanschouwen. De nieuwe Fiets was op de mat gevallen en wat is daarin te lezen? Jawel, een stuk over Ed's blog. Was het eerst de beurt aan Eduard Botter [Nieuwe Revu], nu mag Ed een groot aantal hits verwachten. En ook een neue mobiel met ingebouwde camera. De discussie wie de camera mee moet nemen op gezamenlijke tochtjes is hierbij ook afgesloten :-)
Ed, gefeliciteerd en dat je nog maar vele neue verhalen op je blog mag schrijven.

Een lange lus

Om even na 6 uur gaat de wekker. Het is zondagochtend en pikkedonker. O ja, Jim moet vandaag voor de eerste keer de zondagskrant bezorgen. Ik ga ter assistentie mee. Het duurt wat langer dan gedacht, het is even zoeken naar de juiste adressen en Jim is ook nog grieperig. Uiteindelijk zijn we om half 9 weer thuis. Ik schat dat er een km of 7 gefietst is. Het is fraaier weer dan verwacht, en Bram en ik besluiten een stukje te gaan fietsen. Er staat een fikse wind, ZW5, en Bram is het snel zat. Ik lijm hem nog voor een paar extra kilometers, maar na 13.5 km zijn we echt weer thuis. Het is tijd voor een boterham, en dan spring ik voor de derde maal op de fiets. Eerst naar de Hoek, dan naar Maasdijk. Via Maasland maak ik nog een paar extra kilometers. Na 30 km in 25.2 km/u ben ik weer thuis. De track van de GPS toont een lange lus...
Ik gooi de km standen van de fietsen in mijn excelletje en deze rekent uit dat ik op 9724 km sta. Nog 276 km te gaan!

Als een slak

Als ik slak nader ik de 10.000 km. Niet helemaal fit en ook niet veel zin zorgen er voor dat er nauwelijks nog gefietst wordt. Vandaag rij ik met een klein ommetje naar huis. Het is al donker als ik op Nitro richting het Staelduinse Bos fiets. Daar is men met de weg aan het rommelen, dus kies ik voor het pad richting Maassluis. Bij het sterrenbos meen ik een uil te zien vliegen. Even later ben ik thuis. 15 km in 20 km/u.
Nou ja, elke kilometer is er één.

Met de auto

Al een paar dagen rij ik met een iets te zachte achterband. Vanochtend pomp ik deze nog snel even op. Iets te hard misschien? Als ik even later de Wip afrij richting Markt loop ik een snakebite op. Het is ong 500 meter van huis, dus loop ik met Nitro naar huis. Daar hijs ik mij in een snel pakkie, en gooi mijn spullen over in de rugzak. Als ik op Tirreno spring blijkt mijn achterwiel aan te lopen. Tijdens het rondje met Ed bleek een spaak gebroken... De fietsen gaan in de schuur en ik kijk Lilian lief aan. Ze brengt mij naar het werk, met de auto. Des middags rij ik terug mee met Joop D. trotse eigenaar van een heuse Beretta. Bij Boer haal ik mijn achterwiel op, snel en netjes gedaan Mark! Thuis plak ik de achterband van Nitro. Het rollend materiaal is weer in orde.

De Willige Dame

De sterkste vereniging in onze klasse is De Willlige Dame uit Dordrecht. Vanavond kruisten we de degens met deze heren. Om promotiekansen te houden moest er gewonnen worden. Bij verlies rest nog de strijd om des Keizers baard. De avond begon niet veelbelovend, zelf zette ik een partij te scherp op en zat al vroeg in de problemen. Het bord naast mij, van Rene, stond ook minder. Rene had een pion in moeten leveren en had hiervoor geen compensatie. Het eerste resultaat was van Bart, een remise. Daarna volgde mijn opgave. Kees van Toor scoorde onverwacht een vol punt waar een remise het meest voor de hand lag. Jan van Elburg, onze invaller, zag een geforceerde remiseweg over het hoofd en moest de koning omleggen. Toen was Rene aan de beurt en kwamen we op een 3.5-1.5 achterstand. Bas had remise afgeslagen en speelde zeer scherp door. Dit werd uiteindelijk beloond met een vol punt. Dit was echter niet genoeg, noch Ron nog Kees konden ijzer met handen breken hoewel ze dit wel degelijk probeerden. Beide heren speelden remise waardoor de eindstand op 4.5-3.5 voor de Willige Dame uitkwam.

Vogel-aars

Grappig woord eigenlijk, Vogelaars. Dit zijn mensen die vogels spotten, en gelijk een ander woord voor cloaca [latijn voor riool]. Ik moest hier aan denken terwijl ik op mijn gemakkie naar Schipluiden fietste en een paar vogelaars langs het fietspad zag. Eén van hen had een telelens op zijn camera waar zelfs Gerard Joling pijn van zou krijgen! Even daarvoor was er een roofvogel langs mij gescheerd, ik dacht een buizerd maar kon het verenpak niet helemaal thuisbrengen. Mogelijk een bijzonder beest derhalve. Eenmaal in Schipluiden reed ik langs de Vaart naar Vlaardingen. In Vlaardingen deed ik een boodschap, en toen snel naar huis. Ben al een paar dagen niet 100%, en bij thuiskomst bleek ik niet de enige, Lilian lag onder de wol in diepe rust.
Er werden 25 km in 21 km/u afgelegd op Nitro. ZW4

Fijsttero-Route of Ed's rondje

Ed en Baksteen rijden even na 4 uur richting de duinen. Het is Ed's keus, en ik denk er niet teveel over na. Daar heb ik niet echt de tijd voor, we hebben vet wind tegen in de duinen, en ik kom lucht en benen tekort. Dit betekent dat ik het spatbord van mijn fietsmaatje kan bestuderen. Gelukkig slaan we na Monster rechtsaf, uit de vette wind. Maar het geluk is van korte duur als Ed mij langs diverse drukke N-wegen door het Westland leidt. Het is spitsuur en iedereen snelt in zijn auto huiswaarts. Ik zuig dus voornamelijk uitlaatgassen en fijn stof mijn longen in. Dit alles onder het genot van een tegelpad of fietspad waar hele stukken ontbreken, en een aaneenschakeling van rotondes waar fietsers geen voorrang hebben. Als we door een der westlandse dorpen rijden moet ik over een verhoging in het wegdek jumpen, wat maar half lukt. Ik heb het nu zeer slecht naar mijn zin. We rijden nu een afgesloten weg in, waar we ons langs een aantal vrachtwagens moeten wurmen. Vervolgens hebben we eindelijk geen last meer van het verkeer, maar het is nu donker. Ed heeft scherpere ogen in het donker dan ik. Daarom hou ik wat afstand en hou in de gaten of hij moet uitwijken. Even later stel ik voor de kortste route naar huis te nemen, het loopt tegen 6-en, en ik moet naar de warme prak. We rijden via de Gaag naar Maassluis, hier rijdt meer verkeer dan op de A20 zo lijkt het. Ed houdt er vaart in en snel zijn we in Maassluis. Thuis staat de prak net op tafel. Ik ben moe en heb weinig trek. De 50 km wordt in 26 km/u afgelegd. Slecht dag voor Mart op de Fijn Stof Tegelpad Rotonde Route van Ed. Ik vermoed dat Piet wel lyrisch zal zijn van zo'n route. Geef mij maar Rondje M@rt.....

In cadans

Het is vroeg donker, als ik om kwart over 5 op Nitro stap moet het licht aan. Er is niet zo gek veel tijd, dus ik rij maar een kort stukkie. Via de Herenlaan fiets ik de Gaag op richting Maassluis. Via de Orangerie gaat het richting Waterweg. Net over het spoor sla ik rechtsaf richting Stormvloedkering. Ik heb wind tegen maar al snel rij ik in cadans en zou zo uren vooruit kunnen. Straks wordt ik beloond met windje mee weet ik. Net voor de Stormvloedkering sla ik linksaf en rij langs de Waterweg naar Maassluis. Ondanks de wind mee kan ik geen goed tempo meer vinden. Wel zie ik de schoonheid van de verlichte Europoort in het donker. Nog steeds zoekende naar de verloren cadans rij ik Maassluis binnen. Slechts 16.8 km, in 23.7 km/u. Maar elke kilometer is er één en de 10K nadert.... Wind NNW 6

9307

Nog 693 km te gaan tot eind dit jaar. Er zijn nog 50 dagen in 2007, dus moet ong 14 km per dag afgelegd worden. Dit zijn 0,58 km/u, bij geen nachtrust. Dat is 9,6 meter per minuut. Of 16 cm per seconde. Dit is 2x zo snel als de topsnelheid van een luiaard. Kortom ik moet nog aan de bak :-)

40.6 km/u

Rond 7 uur wordt ik gewekt door de storm en regen. "Oei, dat wordt geen fietsen vanochtend!", denk ik en draai mij om. Ik kan de slaap niet goed meer vatten en om half 8 ben ik beneden. Daar stuur ik Ed een mail waarin ik onze fietsafspraak eenzijdig afzeg. Als ik mij weer naar bed begeef dommel ik weg...
Wordt er dan niet meer gefietst vandaag? Jawel, want het trekt aardig open en ook de storm lijkt wat te gaan liggen. Bram moet nog steeds op zijn nieuwe fiets rijden. We rijden gezamenlijk naar de wielerbaan waar we het schakelen oefenen. Ook rijden we wat "krakelingen" om het stuurwerk onder controle te krijgen. Dan ik het tijd om snelheid te maken. Voor de wind rijden vader en zoon 40.6 km/u. Vervolgens rijden we via de Waterweg naar huis.

Maeslant Kering

Even nadat ik de bedrijfspoort uit fiets wordt ik geconfronteerd met een koude regen. Dit in combinatie met de koude storm maakt dat ik moet afzien. Bij Maasdijk begint het te hagelen! Wat ik met dit weer op de fiets doe? Ik ben onderweg naar de stormvloedkering. Al jaren neem ik mij voor om naar de proefsluiting te gaan, maar steeds komt hier wat tussen. Nu is het voor het echie, wat het alleen maar interessanter maakt. Hiervoor moet ik echter wel door dit baggerweer. Eenmaal in Hoek van Holland aangekomen kan ik voor de wind naar de stormvloedkering. Met gemak haal ik nu 35 km/u op Nitro en haal wat auto's in die ook die kant opgaan. Het water staat hoog in de Waterweg, en de storm kneedt witte koppen op de golven. Een stukje stroomopwaarts zie ik de dichte kering. Een imposant gezicht! Een klein kiertje blijft open, en het zeewater klopt hier aan de deur. Zonder resultaat, de kering houdt eenvoudig stand zo lijkt het. Ik fiets met moeite de heuvel op, bovenop staat er nog meer wind dan beneden. De rivier ziet er achter de kering een stuk rustiger uit. Ik daal af, en door de storm haal ik een imposante 64,7 km/u op de mountainbike! Ook terug naar Maassluis ligt het tempo ver boven de 30. Uiteindelijk blijkt de afgelegde afstand 22.5 km in 25.2 km/u. De windkracht 8 a 9 met windstoten.
Dank aan Annelies Verboon voor het gebruik van de foto! [klik op foto voor vergroting]

Stand per 4/11/7 : 9197 km

Tot 31/12 nog 803 km te gaan om de 10.000 km vol te maken. Dit zijn slechts 100 km per week. Wat een luxe positie, zeker als je nagaat dat ik de laatste week van 2006 maar liefst 500 km moest fietsen om de 10K te halen! Moet de grens verlegd naar 11.000 km?

Tic Tac Pontiac!

Schoonzus Jolanda is jarig, en traditiegetrouw fiets ik dan naar Breda. Ik prop een track in de GPS en pak het pontje naar Rozenburg. Als snel blijkt de track korter dan de afstand naar Breda... Slecht voorbereiding! In de Hoekse Waard houdt het lijntje op. Niet getreurd, ik ben al zo vaak naar Breda gereden. Ook heb ik windje mee en het is niet al te koud. Ik besluit deze gunstige omstandigheden uit te buiten en wil met een kleine omweg naar Breda. In St Willebrord heeft Wim van Est gewoond, de eerste Nederlandse Gele Trui drager in de Tour de France. Ik zet derhalve koers naar dit plaatsje. Dit gaat echter niet zonder slag of stoot, ik maak onvrijwillig een aantal extra kilometers. Zo rij ik door hartje Oudenbosch waar ik de Basiliek van de H.H. Agatha en Barbara mag aanschouwen. Zoiets verwacht je toch niet in Nederland?

Er zit een interessante geschiedenis aan dit gebouw, wat hier terug te lezen is. Uiteindelijk kom ik tegen 5 uur 's middags bij de Wim van Est-straat en ontwaar zijn standbeeld. Ik ontwaar een Pontiac om Wim's linkerarm en weet dat ik goed zit ;-) Ik bel Ed, en vervolgens Lilian om dit heugelijke feit mede te delen. Tot mijn verbazing weet Lilian dat ik in St. Willbrord zit als ik zeg dat ik bij het standbeeld van Wim van Est sta. Ed daartentegen zit met een mond vol tanden aan de spreekhoorn, en vermoedelijk met een zakdoekje in zijn mondhoek. Enfin het wordt al donker dus ik bestijg Tirreno weer voor het laatste stukkie. Tot mijn grote genoegen blijkt er tussen Etten-Leur en Breda een ware fietssnelweg te liggen! Een slordige 3 kwartier later was ik mijn billetjes met Brabants water! De 91 km werden in 26.2 km/u afgelegd. Wind N3/4

Vossenjacht!

Aangezien de winterstop voor de fietsjeugd wel erg lang is, besloot de jeugdcomissie van de Coureur een uitnodiging uit te sturen voor een vossenjacht voor de jeugd. De bedoeling is dat de jongens en meisjes zo snel mogelijk een aantal snoepjes vinden langs een uitgepijlde route. Wie hier het snelst mee is, wint de dagprijs. Even voor 10-en, maar rijkelijk laat, reden we naar de wielerbaan. Bram reed voor de laatste keer op zijn oude fietsje, volgende keer mag zijn gloednieuwe Giant mee. Er werd fanatiek gezocht en gereden langs de Zuidbuurt en door de Broekpolder. Zeker voor Bram werken dit soort spelletjes erg motiverend en hij trapte flik door. Na een km of 15 waren we weer terug en kon het klassement opgemaakt worden. De deelnemers werden getrakteerd op een koek en een drankje, de ouders op een verse bak koffie. Een leuke ervaring die over een week of 2 een vervolg kent. Mijn nieuwe armstukken blijken overigens uitstekend dienst te kunnen doen als beenstukken voor Bram :-)

In het donker

De lampen dienen gemonteerd als we tegen vijf uur de DTO-poort uitrijden. Ed en ik rijden met een ommetje naar huis. Na een half uur a 3 kwartier wordt het toch wel donker. Niet mijn favoriete tijd van de dag, ik fiets liever in het daglicht. Ed heeft hier minder last van en rijdt vrolijk door. En passant houdt hij mij nog een aantal keuzes voor. Welke klassieker wordt er volgend jaar gereden? Parijs - Robaix? Luik - Bastenaken - Luik? Le Marmotte? Ik kan nog om de hete brei heen draaien, en zonder dat Ed er erg in heeft geef ik hem geen antwoord. Thuis blijken er 39.3 km in 26.4 km/u afgelegd. De westenwind blies 4 Beaufort

Nipt verloren

Oostflakkee is dit seizoen een stuk sterker (op papier) dan vorig jaar. Toen speelden we 4-4 gelijk. Ditmaal zou het lastiger zijn om punten te halen. Kees van der Weijden speelde een snelle remise aan bord 2. Dit bracht de stand op 1-1 aangezien Rene Mersch zijn tegenstander bij vooruitspelen op remise had weten te houden. Zelf had ik het al snel zwaar in een vaag gambietje waar ik 3 pionnen gaf. Uiteindelijk won ik er 2 terug, maar stond toen minder. Aangezien er een hoop taktische mogelijkheden in de stelling zaten, zei dit niet alles. Een verkeerde zet kon de stelling zo om doen slaan. Ondertussen hadden Kees van Toor en Hans Dopper remise gespeeld zodat we met 3-2 achter stonden. Mijn tegenstander maakte in tijdnood geen fout meer, en ik moest opgeven. Wonderlijk genoeg won Bas zijn partij, terwijl hij een groot deel van de tijd onder grote druk gestaan had. Bart liet zijn winst glippen en kwam op remise. Ron, die al een remiseaanbod afgeslagen had ivm met de slechte stand voor het team, zag een combinatie over het hoofd en verloor. Hierdoor kwam de eindstand op 4.5-3.5 voor Oostflakkee. Er had meer in gezeten, maar zoals in voetbal de bal rond is, is het schaakbord vierkant...

Veel wind en zware benen

Het extra uurtje dit weekend heb ik opgebruikt met de oogjes dicht, uitslapen dus. Pas rond 10 uur pak ik Tirreno uit de schuur. Het motregent, reden genoeg om het spatbord te bevestigen. Via het Lickebaertbos rij ik naar Vlaardingen, waar het droog wordt. Soepel glij ik naar Schiedam. Als ik bij Delft de neus de wind in draai begrijp ik waarom het zo soepel ging, ik had vette wind [ZW6] mee gehad. Terug kom ik niet meer vooruit, en word zelfs ingehaald door een drietal Mountainbikers op leeftijd. Ik laat ze maar lopen.... Wat voelen de benen zwaar aan! Thuis bleek ik 35.3 km afgelegd in 24 km/u.

Spinnen aan draadjes

De vakantie zit er op, en ik moet terug naar Maassluis. Met tegenzin zet ik mij op de fiets. De auto zit vol, Tirreno en ik passen er niet meer bij. Ik zie op tegen de afstand, heb weinig moraal. Eenmaal warm gedraaid verdwijnt dit negatieve gevoel. Als ik na 20 km mijn benen voel blijkt dit geen vermoeidheid maar vals plat. Het ene moment rij ik 23 km/u, het andere moment 36 km/u. Dat zijn wij in Zuid-Holland niet gewend! Na Austerlitz wijk ik van de heenroute af. Ik wil langs de Lek terug naar huis. Dit betekent wel door Rotterdam, maar het betekent ook dat ik langs de Lek niet bang hoef te zijn dat ik verkeerd rij. Zonder te stoppen (behalve dan voor de stoplichten...) rij ik in één keer naar huis. Pas daar ga ik aan de koffie (jaja, Ed! ;-) Onderweg zie ik veel moois, vogels die ik niet thuis kan brengen, schepen, fraaie huizen en wat al niet meer. Als ik door Rotterdam steek, zie ik mannetjes langs touwen de Euromast afdalen. Aangezien ik op redelijke afstand sta, lijken het wel kleine spinnen aan draadjes. Ik wacht niet tot ze beneden zijn, ik heb het koud, de benen worden moe en ik wil naar huis. Daar kom ik na een slordige 5 en een half uur aan. De afstand is 147,6 km, het gemiddelde 26,4 km/u. Viel uiteindelijk toch wel mee.

Het zwaartepunt van Nederland

Ed attendeerde mij meermaals op het feit dat Hoenderloo niet zover van Putten af ligt, en dus een trip naar het eerder gemiste zwaartepunt eigenlijk een must was om te doen. Uiteindelijk zwicht zelfs zo'n sterk karakter als de Baksteen voor dit soort geweeklaag. Met goede moed trad ik naar buiten met Tirreno. De goede moed zakte snel in de wielerschoenen, het was nm zeer koud. Het vroor zelfs een paar graden! Met het idee dat het wel op zou warmen ging ik weg. De geschatte afstand naar het zwaartepunt bedroeg een kilometer of 35 zodat ik inschatte ongeveer tweeeneenhalf uur onderweg te zijn. Na ong een minuut of 50 ging de mobiel. John en Marleen wilden Oban, onze behaarde loge, in de ochtend ophalen. Hierdoor moest ik mijn reis afbreken. Op zich jammer, het zwaartepunt blijft dus onontdekt, maar gezien de buitentemperatuur greep ik dit excuus met beide handen aan! Na 44 km in 25 km/u kwam ik weer in Hoenderloo aan. Er stond een koude oostenwind.

Twee oude mannen

Voordat het zonnetje opgekomen is, verplaatsen Ed en Baksteen zich richting Hoenderloo. Zoals gezegd heeft toeval (bestaat toeval?) ons aan elkaar gekoppeld deze rit. Gelukkig maar, ik heb de route slecht voorbereid en ben na 90 km 'stuurloos'. Ed kan zich aardig orienteren, en mede dankzij deze eigenschap vorderen we gestaag. Wel wil Ed regelmatig koffie drinken, zo valt mij op. De aap komt uit de mouw; Ed's benen zijn slecht. Nou, geef ik grif toe, die van mij ook. Als twee oude mannen rijden we door de utrechtse bossages om uiteindelijk in Hoenderloo aan te komen. Als Ed gedoucht naar de verjaardagsfuif van zijn zwager fietst, zet ik mij achter het TV toestel om de Ronde van Lombardijen te begluren. De teller geeft aan dat er 158,3 km afgelegd zijn, het gemiddelde 25,8 km/u.

Toeval bestaat niet.

Morgen ga ik een week naar de Veluwe, Hoenderloo om precies te zijn. Ik informeer voorzichtig bij de collegae of iemand mij "weg wil brengen". Op de fiets natuurlijk. Ed moet die dag toevallig richting Apeldoorn. Dit lijkt mooi te combineren. Als ik hem vanochtend spreek, blijkt dat hij ook naar Hoenderloo gaat! Ik zeg dat ik hem de route voor de GPS reeds gestuurd heb. Hij gaat bij het thuisfront nog even na of hij mee kan fietsen. Ik fiets naar huis en denk; "Toeval bestaat niet!" Hoe groot kan de kans nou zijn dat Ed en ik precies op dezelfde dag naar Hoenderloo gaan? [50% zullen sommigen zeggen, je gaat wel allebei of niet allebei]. Ed belt 's avonds op met de mededeling; "Toeval bestaat niet!" en zegt dat hij in dezelfde straat moet zijn.......
Lust u nog peultjes?

Tweemasters

Ik moet op tijd thuis zijn, dus kies een kort rondje. Binnendoor naar de Hoek, langs de Waterweg naar Maassluis. Hoewel het er dreigend uit ziet hou ik het droog. Tot de Hoek moet ik tegen de wind in spartelen wat mij tegenvalt. Als ik voor de wind draai kan ik echter zonder moeite 30+ draaien. Ter hoogte van de Stormvloedkering varen 3 tweemasters en 1 driemaster. Zo te zien gaan ze buitengaats. Met mijn brilloze deficiënte ogen ontwaar ik Tolkien als naam op een der tweemasters. Even Googalen levert op:
Tweemaster naam Tolkien.
gebouwd in 1664 in Magdeburg.
lengte: 42 m.
breedte: 7.80 m.
diepgang: 3.20 m.
motor: 365 PK CAT.
Ik vind dat ik een goede keuze qua route gemaakt heb, tot ik bij het te bouwen Balkon beland. Hier is mijn fietspad opgebroken en moet ik een 10tal meters door het zand. Bah! Nu weet ik weer waarom ik op een partij gestemd heb die tegen de bouw van Het Balkon was... De 22.5 km worden in 26.5 km/u afgelegd. Wind = N6

De weerman

De weerman zat er flink naast vandaag. Des ochtends hoorde ik op het journaal dat het in de loop van de dag dicht zou trekken, er gerede kans op regen was en ook een harde wind op zou steken. Dat laatste was enigzins waar, er stond wel wat wind, maar het zonnetje scheen er lustig op los. Ik reed het rondje [39.5 km] van afgelopen dinsdag en donderdag. Nu op het gemakkie, in 26.8 km/u. Wind ZW5/6. Thuis moest ik aan de zuurkool (enigzins in tegenspraak met het weerbeeld) en vervolgens een uur achter een balletje rennen in de Olympiahal. De dag werd afgesloten met een biertje en slap geOH. De benen voelen nu zwaar aan, ben benieuwd of ik morgen voldoende moraal heb om weer een stukkie te fietsen...

De Bloggers: Meet & Greet met De Liftboy uit Maassluis

Het is fraai weer als ik even voor half 10 de poort uit fiets. Op de hoek van de straat staat een mij onbekende renner. Dit moet Boudewijn aka De Liftboy op de Fiets zijn! Gisterenavond had ik hem nog een mail gestuurd dat we een ritje van een km of 80 gingen maken. Ik ken Boudewijn alleen van zijn blog, weet dat hij bij Ed in de straat woont, bij voetbalvriendje Aad in de straat gewoond heeft, en op een vette Jan Janssen rijdt. Leuk om de persoon achter de blog te zien en te spreken! Na Eduard Botter is Boudewijn de tweede renner die we virtueel hebben leren kennen, en nu dus ook in real life :-)
Grappig toch dat internet....
Piet en Ed komen ook aangereden en we gaan op pad, richting Hoek van Holland. We rijden het rondje wat ik vrijdag gereden heb, met als extra een lus boven de A13, richting Berkel en Roderijs. Hoewel er wat afgebabbeld wordt, ligt het tempo toch redelijk hoog. Zeker als er hier en daar bij een groepje aangesloten kan worden. Onderling wisselen we ook van partner waardoor ik zowel met Piet, Ed als Boudewijn allerlei, voor mannen belangrijke, zaken uitwissel. Ik vermoed dat het er in een vrouwencafe niet anders aan toe gaat. Uiteindelijk stopt mijn teller op 84.7 km in 29.2 km/u. De wind stond op Z3. Leuk om zo kennis te maken met de Liftboy!

Wind mee op het schaakbord

Vandaag wordt het Open Schaaktoernooi van Maassluis gehouden. Als oud-lid en woonachtig in deze stad ben ik verplicht mee te doen. Ik fiets naar het wijkgebouw en bedenk dat het uitstekend fietsweer is vandaag. Dat moet echter even wachten. Eenmaal in het speelhol gearriveerd is het feest der herkenning daar. De meeste schakers ken ik wel, ze worden overigens hoe langer hoe grijzer. Uitstervende sport? Ik ben ingedeeld in één der A-groepen. De winnaars van deze twee groepen spelen uiteindelijk om de titel.
Zonder al te veel illusies kruip ik achter het bord. Corry Vreeken, oud-kampioene van Nederland is de eerste tegenstander. Ik kom goed uit de opening, maar Corry is het schaken nog niet verleerd. In het eindspel speel ik planloos en vreet tijd. Als Corry remise aanbiedt neem ik dit graag aan. In ieder geval eindig ik niet puntloos.
De tweede partij tegen Gerard Kastelein verloopt moeizaam. Ik kom in het nadeel en moet vol op de aanval spelen omdat ik positioneel verloren sta. Tot mijn verbazing slaat mijn aanval door en kan ik het eerste volle punt aantekenen. Dan komt de dhr Seeleman aan de beurt, de favoriet voor de titel. Ik heb hem jaren geleden verschalkt met een Ponziani opening. Dit keer gaat het wel heel erg goed; na 10 zetten is het eigenlijk al uit.

[Event "Rapid Maassluis"]
[Date "2007.10.13"]
[White "Martin van der Hidde"]
[Black "Seeleman"]
[Result "1-0"]
[BlackElo "1982"]
[WhiteElo "1882"]

1.e4 e5 2.Pf3 Pc6 3.c3 Pf6 4.d4 Pxe4 5.d5 Pb8 6.Pxe5 Pd6 7.Ld3 Dh4 8.O-O Le7 9.Te1 h6 10.De2 Kf8 11.g3 Dh3 [Diagram] 12.Pg6+ fxg6 13.Dxe7+ Kg8 14.Lxg6 1-0


De enige partij die zo soepel zou verlopen vandaag..
Tegen Lendert van den Ouden win ik welliswaar een pion, maar er blijft veel in de stelling zitten. Als ik een stuk dreig te verliezen zie ik gelukkig een uitweg waardoor de schade beperkt blijft. Lendert grijpt dan mis en ik incasseer een vol stuk. Dan is het snel uit. Ik heb mij, met één ronde te gaan, geplaatst voor de finale! De laatste partij in de voorronde is tegen Klaas de Ruiter. Klaas kent ondertussen mijn vage vleugelgambietje waar ik hem al 2x mee verschalkt heb. Ditmaal doet hij het anders. Zonder dat het evenwicht echt verbroken is geweest besluiten we tot remise. Score: 4 uit 5 en naar de finale!

De finalepartij begint goed, ik loot de witte stukken tegen dhr Bos. In de partij start ik een verkeerd plan, en ik moet een pion geven. Helaas heb ik niet veel aanknopingspunten op de zwarte koningsstelling, dus het ziet er slecht uit voor mij. Als ik een tweede pion verlies moet ik alles of niets gaan spelen. Iets wat mij overigens wel ligt. Met nog 2 minuten per speler op de klok ontstaat de volgende stand:



Ondanks dat ik aardig wat materiaal richting koningsvleugel geloodst heb, heeft zwart geen echte problemen. Zijn volgende zet is echter fout:
1. .... Dc7? 2.Lxg7 Kxg7 [Txd4 had beter geweest] 3.Df6+ Kh7 4.Pxe6!



Het is uit. Er volgde nog: 4. ... fxe6 5.Txg6 Tg4 6.Th6+ Kg8 T.Rh8# 1-0

Je moet af en toe windje mee hebben, ook op het bord. Op de wisselbeker ontwaar ik mijn naam; in 2000 heb ik deze beker voor het laatst gewonnen.....
Voldaan loop ik met de blinkende beker het zonlicht in. Ook uitstekend schaakweer denk ik tevreden als ik naar huis fiets.

Bram's Giant

Tijdens de Furiade heeft Bram een echte racefiets gescoord. Vandaag werd ie aangemeten, en kon gelijk mee. Hier de trotse Bram die spoedig met vaders aan de bak moet!

Ooievaars

Het ziet er dreigend uit als ik naar Hoek van Holland fiets. Het blijft echter droog. Wel heb ik wind tegen, NW4. Vanaf Kijkduin heb ik 'm mee en rij ik snel naar Wateringen. Hier pik ik mijn vaste rondje weer op. Bij Schiedam wordt nog een ooievaarsstel gespot. Uiteindelijk kom ik thuis aan, na 66.5 km in 27.6 km/u

Op weg naar goede benen?

Ed neemt vandaag wel de telefoon op. Hij blijkt echter vanmiddag weer vrij te zijn. Waarschijnlijk om zijn blog bij te werken denk ik. Piet K aka de Rode Punaisse zie ik tussen de middag alleen gaan fietsen. De concurentie wordt niet meer uitgenodigd? Ik rij derhalve weer alleen, en blijk nog betere benen dan dinsdag te hebben. Ik rij hetzelfde rondje, maar een stuk harder! Het gaat lekker, en als ik thuis aankom voel ik mij goed. Het is een tijd geleden dat ik zo lekker gefietst heb! De 39.2 km werden in 29 km/u afgelegd. Wind = W3

Lekker!

Ed beantwoordt mijn mailtje niet waarin ik een ommetje naar huis voorstel. Als ik, net voor het omkleden, bel blijkt hij 2 dagen met verlof te zijn. Dat is vast om zijn blog bij te werken bedenk ik. Ik moet dus alleen naar huis, en ik kies mijn huidige favo-rondje via 't Woudt, Delft, Schiedam en Vlaardingen. Net geen 40 km, dus met een anderhalf uur kan ik aan de prak. Het fietsen gaat lekker, eigenlijk onverwacht; het is al een paar weken dat ik met blubberbenen rij maar vandaag voelen ze eindelijk goed. Niet super, wel goed. Ik kan dan ook het tellertje op de 30 houden, ook windje [Z4] tegen. Misschien is die koppelkoers wel goed geweest om de benen wakker te schudden. Morgen nodigt het weer niet uit, dus dat wordt een rustdag. De 39.5 km werden in 28 km/u afgelegd.

Furiade Koppelkoers 2007

[Het parcours]
[Bram en Baksteen rijden weg]
Als ik naar buiten tuur hangt er een dikke mist. Om half 9 staat Ed aan de poort, getooid in wat nieuw spul gescoord met een Furiade korting bij Cees Boer. In de mist rijden we langs de Waterweg naar Hoek van Holland. Dit tochtje is bedoeld voor ter opwarming. Beiden verkeren we niet in blakende vorm, en zijn dus benieuwd naar de tijdrit die komen gaat. Er worden nm straks een 9.5 km afgelegd over de Maassluise- en Vlaardingse dijk. Vertrek is in Maassluis, bij Vlaardingen wordt gekeerd en het vertrekpunt dient ook als finish. Ed en ik doen al jaren mee met dit evenement. Dit jaar wordt het wat speciaal omdat ik ook met zoon Bram aan de start verschijn. Wij zullen de spits afbijten om 10u05 en om 10u44 moeten Ed en ik aan de bak. Als we Bram opgehaald hebben, worden er startnummers gescoord, en moeten Bram en ik al snel richting start. Lilian is, voorzien van camera, ook verschenen op het strijdtoneel. Bram is niet zenuwachtig, zo vertrouwt hij mij toe, tot we aan de start moeten verschijnen. "Nu ben ik wel een beetje zenuwachtig, pap!" zegt hij. Dan zijn we onderweg. Bram probeert mijn wiel te houden, en dat lukt aardig. We rijden rustig naar het keerpunt om dan wat te versnellen. De oostenwind werkt terug iets in het voordeel. Iets, want de windkracht is 2. Onderweg komen we Ruud en Rutger van der Kraan tegen, die na ons gestart zijn. Zo te zien hebben die er een goed tempo in!
[Rutger en Ruud]
Na een 25 minuten rijden we over de finish. Begin van een traditie?
Dan mag ik nog een rondje met Ed. Afgesproken is dat ik vertrek en dat we de teller op de 35 houden het eerste stuk. Zo gezegd zo gedaan, en zo rijden we met 35 km/u richting Vlaardingen. Ik merk dat deze snelheid voor mij echt matje is, met de vorm waar ik nu in steek. Voor Ed echter ook, die in het eerste deel wat korter overneemt. Na het keerpunt krijg ik het moeilijk, maar het idee dat het nog minder dan 5 km is geeft moed, zelfs in de benen. Als de laatste 800 meter gereden moeten worden, start ik een langzaam oplopende versnelling. Als we over de finish komen hebben we beiden het idee dat dit de beste koppelkoers is die we ooit gereden hebben. De tijd zal het moeten uitwijzen. Waren we maar in vorm geweest....
Voor meer foto's klik hier!

[Baksteen en Edster]

Poetsen

Vandaag is het schitterend weer. Ik fiets met Jim naar Vlaardingen waar hij zijn passie, gitaarspelen, bedrijft. Terug in Maassluis poets ik Tirreno, Nitro en mijn oude Giant die nu Jim's fiets is. Als het tijdens de tijdrit morgen ook zulk mooi weer is...

Geen benen voor de tijdrit

Zowel Ed als ik lopen te klagen over het gebrek aan goede benen voor de Furiade Koppelkoers welke wij, traditiegetrouw, op de zondag na de Furiade op de Vlaardingse en Maassluise dijk rijden. Vandaag rij ik in het fraaie weer met een ommetje naar huis. Ook nu zit er geen vaart in. Na 25 km kom ik bij de Woudweg aan en geef mij de opdracht deze niet onder de 35 km/u te rijden. Eenmaal op snelheid nadert een vette vrachtwagen zodat ik van de fiets moet op dit smalle boerenpad. Weer op snelheid komt nummer 2 mijn kant op. Weer van de fiets.... Dan volgt het derde obstakel, een Engelse vrouw die een rolstoel voortduwt met iemand met watervrees. Dat vermoed ik tenminste, waarom zou je anders midden op de weg rijden en naar links uitwijken als ik bel als ik net aan die kant in wil halen? Zijn er hogere krachten in het spel die mijn training willen torpederen? In de Broekpolder probeer het het nog maar een keer. Ik kan nu 500 meter 37 km/u rijden. De tijdrit is helaas 10 km.. Ben ontgoocheld en rij rustig naar huis. De 39.5 km worden in 27.5 km/u afgelegd. Wind N3

CHESS door het oog van de naald

We spelen onze eerste wedstrijd van dit seizoen. Voordat we naar Sliedrecht kunnen vertrekken moet een der invallers, Bert den U (volledige naam bij mij bekend) uit bed gebeld worden. Dat lukt na vele malen bellen, en kunnen we met een volledig team afreizen naar Sliedrecht. De baggeraars zijn een van de zwakkere broeders in onze klasse, er moet dus gewonnen worden. Verlies betekent automatisch een zwaar seizoen. Als we een uur onderweg zijn lijkt het er niet op dat het een makkelijke avond wordt. Een aantal borden, waaronder de mijne, staan al twijfelachtig. Positieve uitzondering is Bart, die aan bord 2 al snel twee pionnen voorkomt en zijn tegenstander geen tegenkansen gunt. Dit resulteert in ons eerste punt, maar op dat moment staan we al 2.5-0.5 achter. Kees van Toor heeft een 0 moeten incasseren. Hoe is mij onduidelijk, ik had zelf het idee dat hij aardig stond. Ook Jan van Elbrg gaat de mist in, volgens zijn zeggen pakt hij een verkeerde pion. Bert durft een dame-eindspel met een pion meer niet uit te melken (ondanks directe orders van zijn teamleider!) en besluit tot remise. De stand is dan 2.5-1.5. Bas, aan bord 5 staat dan minder, hetzelfde geldt voor Rene aan bord 4. Ik sta nog slechter dan deze heren. Ron staat beter, maar verlies van deze wedstrijd lijkt onontkombaar. Dan keert plots het tij, Bas weet remise te houden. Rene wurmt zich los en weet zijn tegenstander pardoes mat te zetten. Mijn tegenstander geeft zijn voordeel met 1 zet weg door een verkeerde combinatie aan te gaan. Ook zijn volgende zet is fout waardoor ik snel win. De achterstand is omgebogen in een voorsprong: 4-3. Ron laat zich niet verrassen en haalt de overwinning binnen. Sliedrecht heeft vanavond een goede kans laten liggen.

Nitro op de puist

Ik pak een sportuurtje, en rij met Nitro richting Hoek van Holland. Dan gaat het via de Waterweg naar de Stormvloedkering. Ik heb aardig wat tijd voordat ik thuis moet zijn, en besluit 6x omhoog te fietsen. Dan ga ik op weg naar huis. Het, op buienradar gespotte, buitje, blijft uit. Na 26 km in 23.5 km/u ruik ik de stal.

Boodschapje

Af en toe een buitje zo is de voorspelling als ik naar Rotterdam fiets op Nitro. Ik tel er een stuk of 6. Maar ik heb de waterdichte Ortlieb rugzak om, dus de kado's die ik voor John ga kopen zullen kurkdroog thuiskomen. Ikzelf niet. Wel weer 38.5 km weg.

Het nadeel van verschillende klikpedalen

Werd Ed duidelijk toen hij samen met mij, middels een omweg, naar huis wilde fietsen. Zijn kliksysteem, bevestigd onder de zool zijner wielerslof, paste niet op de pedalen der MetGazelle. Dat krijg je met verschillende systemen op je fietsen dacht ik nog, en keerde mijn neus naar het lekkere herfstzonnetje onderwijl wachtend op de schoenenwissel van Ed. Hij had gelukkig sportschoenen mee zodat wij, ietwat verlaat, toch onze tocht konden aanvangen. We moesten direct tegenwinds pedaleren, wat duidelijk op de kilometerteller af te lezen was. Het zoet, een populaire term uit de hedendaagse politiek, zou ons echter wachten bij Delft. Daar duwde de bries ons vort richting Schiedam, Vlaardingen en Maassluis. Onderweg lieten wij onze vrouwelijke genen de overhand krijgen, en werd er druk gebabbeld over van alles en nog wat. Ed's ongeclipte voet schoof een aantal maal van het pedaal zo vertrouwde hij mij vlak bij huis toe. Waarschijnlijk dorst hij dit niet eerder toe te geven, bang voor een fikse versnelling van mijner zijde. Het was uiteindelijk een rustig rondje van dik 39 km in een gemiddelde van 26.5 km/u.
De wind NO met ener kracht 6 a 7.

Pieletjesweer

Het is pieletjesweer de laatste dagen. Na de fraaie zondag is het weer omgeslagen. Er komt zwaar regen naar beneden, en tijdens het woon-werk verkeer loop ik nu regelmatig tegen een bui aan. Toch waag ik het er op om wat extra kilometers te maken vandaag. Volgens de buienradar moet dit lukken. Op Nitro vertrek ik richting het Staelduinse Bos om vervolgens net voor het bos door de kassen naar Maassluis te rijden. Daar stuur ik naar de Waterweg en rij naar huis. Het zijn maar 18 kilometers. Een half uur later fiets ik met Bram naar de Coureur voor zijn fietsuurtje. Zelf fiets ik 2 rondjes om het Lickebaertbos, nog eens 18 km. Zo naderen we langzaam maar zeker de 10.000

Wielerronde van Schiedam

In de middag rijden we naar Schiedam. Bram gaat met zijn club "De Coureur" een demoronde rijden om de club wat te promoten. Maar liefst 11 jeugdleden verschijnen aan de meet. De eerste twee ronden blijven ze bij elkaar, dan mogen ze op eigen kracht gaan rijden. Dit resulteert in een 9e prijs voor Bram. De eerst beker is daar! We kijken nog een paar rondje A-amateurs (ik kan best een paar rondjes mee denk ik) en gaan vervolgens naar huis.
De foto, net na de start, toont links Rutger (zoon van collega Ruud) en rechts een geconcentreerde Bram.

Herfst

Als de wekker om 7 uur begint te brommen heb ik weer spijt dat ik een fietsafspraak gemaakt heb. Waarom slaap ik niet lekker uit? Het blijkt echter een schitterende dag, en als Ed zich om 8 uur meldt ben ik de wekker weer vergeten. We rijden richting Hoek van Holland alwaar we afbuigen naar Kijkduin. Dan gaat Ed's mobiel, die is te laat met opnemen. Dan gaat de mijne, heb blijkt Piet. Hij belt op vanaf de Calandbrug. De oude afspraak was een rondje Renesse, maar door omstandigheden is deze afspraak verplaatst. Piet loopt wat dagen met de mail achter zo lijkt het. We rijden door, en na Kijkduin wordt er wat gezigzagd door het Westland. We maken ook nog wat lusjes, onbekend dat we zijn met de omgeving. Uiteindelijk pikken we een bekende route op, en rijden langs de Schie. Ik stel voor de kortste route naar huis te pakken, waar Ed erg makkelijk mee instemt. Als bij de Surfplas de mobiel van Ed weer gaat (Piet laat weten dat de koffie smaakt.) sluit Ruud bij ons aan. We besluiten dit te vieren met een bak koffie. We schuiven op het terras, lekker in het zonnetje. Traditiegetrouw betaalt Ed in afwezigheid van Piet. Aad wordt ook nog gespot vanaf het terras, hij heeft vandaag de fiets voor de wandelschoenen ingeruild. Even later rijden we de laatste paar kilometer naar huis. Het is een fraaie herfstdag.
Afstand: 73 km in 27/5 km/u Wind ZZW4

Twee tunnels, twee pontjes

Ik zie Stef Clement de snelste tijd tot dat moment maken in de tijdrit van de Vuelta. Dan is het tijd om zelf ook op de fiets te springen. Eerst gaat het door de Benelux, vervolgens richting Barendrecht. Ik besluit daar de Heinenoordtunnel te pakken. Dan hou ik richting Oud-Beijerland aan om dan richting pontje over het Spui te rijden. Het is nog een goed uur licht, voldoende om op het gemak naar Rozenburg te pedaleren. Het vertrouwde pontje naar Maassluis wacht. Na 64 km in 25 km/u ben ik weer thuis. Het westenwindje blies kracht 3/4.

Terechte opmerking!

Een terecht opmerking van Peter K, de Baksteen is inderdaad te zwaar. Zo dronk ik vroeger een aardig biertje. Zo rond mijn 25e begon dit af te nemen, nu drink ik nog zelden. Roken heb ik langer volgehouden. Zo rond mijn 40e, na vele vele pogingen kreeg ik de peuk eronder. Nu nog een fatsoenlijk gewicht. Zowel het stoppen met drinken als roken benodigd een bepaalde "mindset". Nu vind ik dit met eten een stuk lastiger, je kunt nm niet helemaal stoppen.. Maar ik ga een poging wagen het gewicht voor het eind van het jaar onder de 90 kg te krijgen. Wordt vervolgd.
In de tussentijd heb ik ook niet veel gefietst. Vandaag was ik vrij en vond tijd om een 43.5 km in 27.2 km/u weg te trappen. Wind ZW5. Best lekker om weer te fietsen.
Aangehecht een foto van de Baksteen met de Edster.

Actiefoto

Actiefoto van de strijd van maandag 10/09. Rechts de denkende Baksteen.

Herstellen

Vanmiddag 42 km in 26.5 km/u. Lekker op het gemakkie. Via 't Woudt, Delft, Zweth (zie foto), Schiedam, Vlaardingen naar Maassluis. Wind VAR2/3. Vanavond nog een uurtje voetballen, dus een sportief dagje!

Lekker zonnetje

Terwijl Bram zijn rondjes op de wielerbaan rijdt, doe ik hetzelfde maar dan 2x om het Lickebaertbos. Er schijnt nog een lekker zonnetje. Dan nog even stiekem kijken hoe Bram rondrijdt. Om 7 uur rijden we naar huis op weg naar de prak. 24 km in 24 per uur.

Met zere billen

Als ik 's middags op Nitro spring om vanuit Den Haag naar huis te fietsen, heb ik gelukkig geen last van de zaterdag kapot gereden linkerbil. Gelukkig maar. Gezellig babbelend met Ruud rijden we naar Maassluis. Na een km of 25 zijn we thuis. Onbeschadigd, op zich mooi meegenomen op 11/9....

Defensie vs Het Binnenhof

Voor het derde jaar op rij vond afgelopen maandag de schaakmatch tussen Defensie en Het Binnenhof plaats. Een leuke traditie waar medewerkers van Defensie de degens kruisen met medewerkers van het Binnenhof, waaronder bekende namen als Ed van Thijn en Dick Dolman. Ook dit jaar werd ik door Ard Dekker, onze captain, geselecteerd. Net als vorig jaar was Dick van der Eijk mijn tegenstander. Hij zette, met wit, de partij rustig op. Ik deed hier vrolijk aan mee. Dit tot verbazing van omstanders die mijn speelstijl kennen. Pas op zet 21 werd de eerste pion geslagen. Op dat moment stond ik beter. Op zet 24 ga ik vet in de fout door op e4 te nemen ipv Lg6 met voordeel te spelen. [zie het diagram] Na het eenvoudige 25. dxe4 verlies ik gewoon een stuk [door de dreiging c5]. Ik wijt het verlies aan te weinig spelritme. Zonde om de partij zo uit handen te geven, maar voor de einduitslag had het geen gevolgen; Defensie won de match voor de tweede maal in successie. Collega Marcel Bergen speelde remise tegen Ed van Thijn, dat kan ook in je CV! Volgend jaar weer hoop ik!

De Gerrie Kneteman Classic

Er moest een keuze gemaakt worden tussen twee klassiekers vandaag; De Gerrie Kneteman Classic of de Charlois Europoort Schaakfietstocht. Ik liet mij verleiden tot de eerste, daar ik alle voorgaande edities (1!) nog meegedaan had. Hier zou ik later spijt van krijgen zo bleek. Om 4u45 werd ik wreed gewekt door het electronische gebrom van mijn wekker. Aangezien ik alles gisterenavond klaar gelegd had was ik binnen een zucht klaar, en kon aan een warme Brinta gaan beginnen. Even voor half zes reed ik naar Ed die mij traditiegetrouw zou vergezellen deze dag. Ed's voorbereidingen worden met de tijd slechter (leeftijd?) en hij was genoodzaakt om zijn hebben en houwen in een rugzak te proppen. Wanneer zal de tijd komen dat ik hem ook nog uit bed moet schudden? We reden richting Delft om daar de trein naar Alkmaar te pakken. Ik had op de NS site gezien dat we maar één maal over hoefden te stappen. Helaas werden dit er 3 zodat we de vroege ochtend doorbrachten met het slepen van fietsen van perron naar perron. Uiteindelijk waren we toch ruim op tijd. Een belletje naar Peter leerde dat hij met zwager Rene en zoon Lex ook gearriveerd was op de parkeerplaats. Deze heren gingen voor de 100 km, wij voor de 150. We zagen hen echter pas na de finish.
Met Ed had ik afgesproken dat we rustiger zouden rijden dan vorig jaar, toen we na 100 km een gemiddelde van 32.5 op te teller hadden staan. De terugweg naar Maassluis (op de fiets) was toen geen pretje. Ondanks dit goede voornemen reden we weer ouderwets te hard, de eerste 100 km werden nu in 33.3 km/u afgelegd! Toen was bij mij de accu ook wel leeg, niet zo verwonderlijk als je gemiddelde hartslag 159 is. Vanaf dat punt ging het rustiger en uiteindelijk werd de finish gehaald na 148 km in 30.6 gemiddeld. Daar zagen we Rene, Peter en Lex. De laatste twee zouden met ons terug naar Maassluis rijden. Eenmaal onderweg naar huis kreeg ik het echt voor mijn kiezen. Peter reed 30+ wat ik nauwelijks nog op kon brengen. Ook Ed begon te kraken zodat het tempo iets omlaag geschroefd werd. Bij Castricum reden we langs het station, en ik wilde hier eigenlijk afstappen. Met dit idee reed ik nog een paar km door tot het weer iets beter ging. Voor mij was de terugweg een lijdensweg, en ik zal mijn lezertjes de gruwelijke details onthouden. Ik kan mij niet heugen wanneer ik zo slecht op de fiets heb gezeten. Hoe dan ook, we kwamen thuis. Voor achten zat ik gewassen achter een lekker bord eten. Uitbuikend op de bank werden de oogleden hoe langer hoe zwaarder zodat ik om 10u besloot te gaan slapen. Vanochtend om 9u werd ik wakker en voelde mij goed, tot ik probeerde uit bed te komen. Geradbraakt dus!

De uitslagen:

100 km
Lex de Bloeme 101km 04:01:31 25,092
Rene Heisteeg 101km 04:01:32 25,091
Peter de Bloeme 101km 04:01:37 25,082
150 km
Edje Evers 150km 05:18:46 28,235
De Baksteen 150km 05:18:47 28,233
[tijden zijn inclusief de rustpunten]

Tijdens de dag stond er een aardige NW wind kracht 4/5. Er werden totaal 275 km afgelegd, in 28.7 km/u