zondag, oktober 31, 2004

Verjaardagsvisite

Schoonzus tikte de 41 aan vandaag en dat moest gevierd! Aangezien schoonmammalette, tot genoegen van de politie Papendrecht, zich nog niet in staat acht om achter het stuur plaats te nemen was het idee onstaan om mij de klassieker Maassluis - Breda - Maassluis af te laten leggen opdat de ouwetjes bij Lilian in de auto mee konden rijden.
Half twaalf vertrok het pontje richting Rozenburg, en onder een grijs doch wonderschoon wolkendek vertrok ik richting het volgende pontje bij Hekelingen.
Met een noordenwind kracht 2 a 3 en een temperatuur van ong 13 graden was het goed fietsen. Net voor het tweede pontje begonnen de batterijen van de GPS te stotteren. In de haast had in 2 onbestemde reserves meegenomen die mogelijk nog leger bleken dan de batterijen in de GPS. Enfin, in Oud-Beijerland was er gelukkig een BP station open. De keuze viel op 4 stuks Philips Longlife. Nu weet ik niet wat Philips onder Longlife verstaat, maar na ongeveer een uur gaf het eerste setje de geest. Set 2 deed niet onder voor setje 1 en dus zit ik nu met een rabberig plaatje....
Heen kwam ik uit op ong 26.5 km/uur en had ik het vreemd genoeg zwaar voor de wind. Dat beloofde wat voor de terugtocht. Deze viel juist mee, ik voelde mij redelijk sterk en met een uiteindelijk gem. snelheid van 27 km/uur over 145 km kon ik weer aantikken in Maassluis.
Nog wat meegemaakt onderweg? Ach niet echt, terug wel een roedel mensen ingehaald die op reuzensteppen Brabant onveilig maakten. De laatste twee uur zag ik zo ie zo niet veel, het was hastikke donker! Zo zag ik nog net een zwarte schim (konijn) voor de fiets voorbij flitsen en werd ik verblind door tegenliggers.
Al met al een geslaagd tochtje.



vrijdag, oktober 29, 2004

Bijna een kwartet Ooievaar

Rond het middaguur zat de werkdag van de Baksteen er op. Buiten scheen het zonnetje, en met een redelijk oostenwindje ging het richting Kandelaar. In de Schie ploeterde een 4 met stuurman tegen de wind in. Zelf had ik de benen nog in de toeristenstand, gewoon lekker pedaleren en wat om je heen gluren. Dit leverde weer een fraai plaatje op! Bij Schiedam was een boer zijn sloten aan het uitbaggeren. Veel vogels waren hier op afgekomen, klaarblijkelijk kwam er ook wat lekkers mee met die zwarte bagger. Onder de vogels een stuk of 10 reigers en maar liefst 3 ooievaars. Dus in de remmen, om dit spul te bekijken. Jammer genoeg had ik geen fototoestel bij mij.
Thuis gekomen hadden de Blouwe Schicht en ik de xx km in 26 km/uur afgelegd. De benen voelden echter toch zwaar aan. Gelukkig had ik op tijd mijn rondje gedaan, het werd wat rabberig later deze dag met flink wat regen. Ben benieuwd of Ed nog is gaan fietsen... Morgen maar even een dagje rust en mogelijk zondag richting Breda.

Even voorstellen, de Blouwe Schicht.



's Avonds eindelijk een ligstuur kunnen scoren via Marktplaats. Snel gemonteerd op de Blouwe Schicht. Gelukkig was er voldoende plaats naast dit stuur voor de GPS (Garmin Etrex Legend) en het LED licht (Cateye EL200).


donderdag, oktober 28, 2004

Herstellen

Ik moest vanmiddag naar de tandarts. Na het verkrijgen van een vulling kon ik om 15.00 uur naar buiten. Daar was de hemel open getrokken en een fraai herfstzonnetje lachte mij toe. Deze buitenkans liet ik mij niet ontlopen. Einde werkdag (rond 1700 uur) sprong ik op de Blouwe Schicht om wat te herstellen van het rondje van afgelopen dinsdag. Dit maal flink notie nemend van de natuur om mij heen. In een toeristentempo voltooide ik, genietend van een langzaam ondergaand zonnetje, een rondje van ongeveer 28 km heerlijk glijdend asfalt in 26.5 km/uur. Morgen maar weer doen bij mooi weer.

dinsdag, oktober 26, 2004

Wat een pijn....

Het was vandaag een mooie herfstdag, eindelijk weinig wind, een zonnetje en een graad of 13. Aangezien Ed en ik onze scheurijzers meegenomen hadden om naar het werk te komen werd alras besloten de middag af te sluiten met een sportuurtje.
Ik had op de kaart een route uitgezet boven de Kandelaar, om de bestaande route wat uit te breiden. Er stonden ons wat verassingen te wachten die ik op de tekentafel niet had voorzien!
Allereerst ging het met een aardig gangetje richting Schipluiden. Vandaar naar Delft, richting Kandelaar. Al op dat moment voelde ik dat ik niet echt de benen had voor een topprestatie. Toen ik dat aan Ed meldde begon hij gelijk te blaten over het quoten van mijn uitspraken op zijn weblog (niet dat iemand daar op zit te wachten, maar je kunt zijn flauwe aftreksels lezen op: www.markenedopderacefiets.blogspot.com/ ) Nogmaals, niet een echte aanrader die weblog.
Na het passeren van de Kandelaarsbrug werden mijn benen hoe langer hoe slechter, en die van Ed hoe langer hoe beter zo leek het. Dit resulteerde in een aardige martelgang waar ik alle zeilen bij moest zetten om zijn wiel te houden, hij reed eenvoudig 10 a 15% sneller. Ik had nog de hoop dat ik in de loop van het rondje zou herstellen, ijdele hoop zoals later bleek....
Over het rondje zelf: Tot Pijnacker was de route best aangenaam, lekker asfalt en een niet al te drukke weg. Toch zag Ed kans zijn achterwiel in een kuil te parkeren wat een aardige klap gaf.
Bij Nootdorp was het echter heel druk met sluipverkeer, en kwamen we ook nog op een slecht stuk weg bij een wijk in aabouw. Ed gaat toch beduidend harder over slecht terrein, ik raad hem dan ook aan te stoppen met wegrijden, en een carriere als veldrijder na te jagen.
Vanaf Nootdorp richting Berkel en Rodenrijs kwamen we op een leuk slingerend asfaltweggetje dwars door de weilanden. Helaas bleek men bij aanleg te weinig asfalt te hebben besteld waardoor we een paar km over een onverharde weg moesten ploeteren. Flauwe verwijzigingen naar een rondje Kijkduin werden al snel gemaakt door de man in bloedvorm. En ik? Ik kon niets inbrengen, was geheel met mijzelf bezig, hoe langer hoe meer lichaamsdelen begonnen pijn te doen, en vlak bij de Kandelaarsbrug met de neus in de wind liet ik mijn beurt voorbij gaan. Vanaf dat moment heeft Ed mij, zoals het een goede fietsvrind betaamt, op sleeptouw genomen naar huis. Onderweg wees hij mij bij Schiedam op een roedel reigers(?). Toen ik keek verrekte ik ook nog eens een spiertje in mijn nek. Ik dacht nog.... "Dat heb ik weer!"
Achter Ed aan hobbelend kwamen we uit op de weg langs de A20 waar ik een paar 100 mtr semikopwerk verrichte. Ed ging er toen nog ff aan trekken, en we reden met 33 in het uur de Herenlaan op. Mijn hoofd stond niet naar afsprinten, maar Ed maakte zonder woorden duidelijk dat hij dat nog wel verwachtte. Om de jongen niet teleur te stellen ging ik de sprint met hem aan. We reden nog even 40 naast elkaar voordat ik het idee kreeg dat de bovenbenen in de fik stonden.
Ed boekte dus zijn tweede sprintoverwinning tegen mij dit seizoen. Jammer dat ik die van het voorjaar niet geteld heb :-) In totaal werden 68.5 km in 28.4 km/uur afgelegd.
Enig pluspunt is het hoge aantal km wat ik voor www.opdefietswerktbeter.nl kan noteren.
Vermoedelijk sla ik een gat met de nr 2 van meer dan 1000 km. Schrale troost....

zaterdag, oktober 23, 2004

Nog steeds een Woei!

Na een dag rust (alleen 13 km woon-werkverkeer gefietst) begon het al weer te kriebelen. Traditiegetrouw start de zaterdag vroeg met een rondje supermarkt, maar dan wel op 4 wielen ;-) Na dit overdekte rondje en een bak koffie werd de Blouwe Schicht opgetuigd met pomp, tasje, km teller, GPS, bidon, oude legeronderbroek en De Baksteen himself. Het weer was een stuk minder dan donderdag, toen ik nog in het zonnetje kon rijden. Het leek nu meer op de woensdag, gelukkig iets minder nat. Met wat spetters vertrok ik richting Vlaardingen via het Lickebaertbos. Vervolgens ging het voor de wind (ZW kracht 5?) richting Surfplas, Broekpolder, Vlaardingse Vaart richting Schiedam. Veel bladeren op de natte weg, en voorzichtig sturen in de bochten was derhalve het devies. Tot aan de Delftse Schie kon er aardig doorgetrapt worden, (Hier waren trouwens een aardig aantal studenten aan het roeien geslagen, ik telde 2x 4 met stuurman, 1 solo en nog een bootje in de verte, en wat personeel aan de kade, getooid met megafoon) maar het was mij al duidelijk dat de benen beduidend minder waren dan afg donderdag. Hier kwam ik echt goed achter toen ik richting Schipluiden aanhield, en de wind weer flink aan mijn gele regenjack begon te plukken. Ditmaal kon ik op sommige stukken nauwelijks de teller op de 20 houden. Op de Gaag kwam hier nog een stekende pijn in het rechterbeen bij. Volgens een vage voetbalkennis moet de fiets in deze periode in het vet en behoort het fietserslichaam rust te krijgen. Misschien zit hier wat in, maar ik wil dat rustpunt nog maar even uitstellen, ik heb er nog te veel lol in. Wel mis ik mijn ligstuurtje, na een km of 30 krijg ik toch een dood gevoel in de handen... Het begon nu ook flink te spetteren, en het idee om Hoek van Holland over te slaan (waar ik eigenlijk langs wilde rijden) spookte heel nadrukkelijk door het bolltje. Enfin, aan het eind van de Gaag ging het richting Maasdijk, en vervolgens richting Waterweg. Het plan was om bij de manage rechtsaf richting Staelduinse Bos / HvH te gaan en langs de waterweg terug naar Maassluis. Ik bracht dit echter niet meer op, en reed bij de manege rechtdoor richting spoor. Over het spoor direct linksaf richting Maassluis Centrum. Hier kon ik nog wat vaart maken in de wetenschap dat het de laatste loodjes waren. Ik kon zelfs in Maassluis nog even een overbeladen brommertje inhalen met 35 in het uur 8-)


Na 43 km bleef het tellertje staan op een gemiddelde van slechts 25 in het uur. De Blouwe Schicht werd beloond met wat emmers schoon water en een doek over de ketting voordat zij de schuur in verdween. De kleding van de Baksteen bevatte weer voldoende zand, en verdween na een rondje Biotex in de wasmachine voor een spoel- en centrifugebeurt. De Baksteen zelf werd ook keurig mbv wat babyshampoo afgespoeld.

Morgen wordt het beter weer, mogelijk kan ik er nog even tussenuit knijpen?


donderdag, oktober 21, 2004

Oei Oei Oei Wat een Woei

Op aandrang van fietsvrind Ed kwam ik vandaag op het werk op de Blouwe Schicht om zo samen een rondje te fietsen.
Bij het binnentreden van Ed was het duidelijk dat hij met de vier- ipv de tweewieler gekomen was (eenvoudig te herkennen door het dragen van een seniorenvest ipv zijn Darth Vader jas). Enigszins beschaamd viel zijn blik op mijn wieler-outfit en je zag aan zijn gezicht dat hij voelde dat hij mij in de steek gelaten had. Zonder dit toe te geven probeerde hij zijn misstap te verbloemen met wat flauwe opmerkingen over dat het hard waaide, hij moest andere dingen doen en wat iets meer zij.
Was dit de ECHTE Ed? De Ed die altijd klaar stond voor een fietsrondje? Terwijl andere zogenaamde fietsvrindjes zich in bed omdraaide na het zien van ongelofelijk takkeweer, was het Ed die altijd zijn afspraak nakwam en samen met mij de smerigste, gladste, meest natte wegen onder barre omstandigheden trotseerde. Sinds het bereiken van de seniorenleeftijd lijkt het alsof ie snel afglijdt naar een bestaan achter de virtuele geraniums. Zijn verzoek voor een vrije middag werd natuurlijk resoluut door mij van de hand gewezen, waarop de aanstormend rollatorbezitter zijn “lijer” Piet belde om alsnog zijn vrije middag veilig te stellen. Piet, natuurlijk niet goed geinformeerd, stemde hiermee in. Ook Piet, die hoorde dat ik des middags een rondje zou gaan fietsen, haakte voor dit rondje af. Piet fietst nm het liefst op het warmst van de dag over mountainbike parcourtjes richting kust! Bleef, bij afwezigheid van fietsvrind Ruud (ook een zwak voor asfalt) Peter nog over. Had die immers niet door laten schemeren de fiets uit het vet te halen? Peter’s “fieten met vriendjesseizoen” is echter al enige tijd afgesloten, zodat alleen de Baksteen uit Maassluis overbleef voor een krachtsmeting met de windkracht 6/7 die uit het ZW raasde. Ed had mij, uit pure schaamte, toevertrouwd dat hij een extra stukje aan het rondje kandelaar had geplakt, en besloot mij de route te openbaren. Ik nam mij voor deze route uit te proberen!

">

Na het verlaten van DTO ging het voor de wind richting Schipluiden, Delft en Brug over de Kandelaar. Dit was met de wind in het anushol, dus met 30 a 40 km/u en 2 virtuele vingers in de neus luid lachend voorwaarts! Na de Kandelaarsbrug genomen te hebben, volgde ik Ed’s route naar De A13, onder de tunnel door en naar De Leede. Van De Leede richting Berkel & Roderijs.
Vanaf dit punt draaide ik flink de wind in..... Allemachtig dat werd afzien! Gelukkig zat het goed tussen de oren en lachend (als een hyena) stoempte ik 20 a 25 tegen de wind in. Een rechte lijn was af en toe slecht te houden door het duwen van de storm. Weer terug bij de A13 ging ik tunnel 2 door, dit itt Ed die langs de A13 terug was gereden. Ik kwam uiteindelijk aan de noordzijde van de Delftse Schie uit, en reed voor de wind richting Kandelaarsbrug, Na deze beklommen te hebben ging het via Schiedam en Vlaardingen met windje tegen naar de Zuidbuurt alwaar ik met een een gemiddelde van net boven de 26 km/u aankwam. Gelukkig had ik vanaf dit punt de wind net iets mee zodat ik aan de meet (Herenlaan) over de afgelegde 45 km een gem van 27 per uur kon aan laten tekenen

Moe maar voldaan over weer een solorit pakte ik mijn spullen in en reed vervolgens met een km of 20 per uur huiswaarts..............
Om toch de gedachte van een actief fietsende Ed in leven te houden heb ik dit rondje Edz8Baan genoemd.

woensdag, oktober 20, 2004

Veel Regen & Wind

Na een paar dagen de benen stil gehouden te hebben, sprong in op een slecht moment op de Blouwe Schicht. Vette regen en wind deden mij dit rondje inkorten. Onder de blubber kwam ik thuis, snakkend naar een douche.



De 30 km bagger werden in 25 km/uur afgelegd.