Bij het binnentreden van Ed was het duidelijk dat hij met de vier- ipv de tweewieler gekomen was (eenvoudig te herkennen door het dragen van een seniorenvest ipv zijn Darth Vader jas). Enigszins beschaamd viel zijn blik op mijn wieler-outfit en je zag aan zijn gezicht dat hij voelde dat hij mij in de steek gelaten had. Zonder dit toe te geven probeerde hij zijn misstap te verbloemen met wat flauwe opmerkingen over dat het hard waaide, hij moest andere dingen doen en wat iets meer zij.
Was dit de ECHTE Ed? De Ed die altijd klaar stond voor een fietsrondje? Terwijl andere zogenaamde fietsvrindjes zich in bed omdraaide na het zien van ongelofelijk takkeweer, was het Ed die altijd zijn afspraak nakwam en samen met mij de smerigste, gladste, meest natte wegen onder barre omstandigheden trotseerde. Sinds het bereiken van de seniorenleeftijd lijkt het alsof ie snel afglijdt naar een bestaan achter de virtuele geraniums. Zijn verzoek voor een vrije middag werd natuurlijk resoluut door mij van de hand gewezen, waarop de aanstormend rollatorbezitter zijn “lijer” Piet belde om alsnog zijn vrije middag veilig te stellen. Piet, natuurlijk niet goed geinformeerd, stemde hiermee in. Ook Piet, die hoorde dat ik des middags een rondje zou gaan fietsen, haakte voor dit rondje af. Piet fietst nm het liefst op het warmst van de dag over mountainbike parcourtjes richting kust! Bleef, bij afwezigheid van fietsvrind Ruud (ook een zwak voor asfalt) Peter nog over. Had die immers niet door laten schemeren de fiets uit het vet te halen? Peter’s “fieten met vriendjesseizoen” is echter al enige tijd afgesloten, zodat alleen de Baksteen uit Maassluis overbleef voor een krachtsmeting met de windkracht 6/7 die uit het ZW raasde. Ed had mij, uit pure schaamte, toevertrouwd dat hij een extra stukje aan het rondje kandelaar had geplakt, en besloot mij de route te openbaren. Ik nam mij voor deze route uit te proberen!
">
Na het verlaten van DTO ging het voor de wind richting Schipluiden, Delft en Brug over de Kandelaar. Dit was met de wind in het anushol, dus met 30 a 40 km/u en 2 virtuele vingers in de neus luid lachend voorwaarts! Na de Kandelaarsbrug genomen te hebben, volgde ik Ed’s route naar De A13, onder de tunnel door en naar De Leede. Van De Leede richting Berkel & Roderijs.
Vanaf dit punt draaide ik flink de wind in..... Allemachtig dat werd afzien! Gelukkig zat het goed tussen de oren en lachend (als een hyena) stoempte ik 20 a 25 tegen de wind in. Een rechte lijn was af en toe slecht te houden door het duwen van de storm. Weer terug bij de A13 ging ik tunnel 2 door, dit itt Ed die langs de A13 terug was gereden. Ik kwam uiteindelijk aan de noordzijde van de Delftse Schie uit, en reed voor de wind richting Kandelaarsbrug, Na deze beklommen te hebben ging het via Schiedam en Vlaardingen met windje tegen naar de Zuidbuurt alwaar ik met een een gemiddelde van net boven de 26 km/u aankwam. Gelukkig had ik vanaf dit punt de wind net iets mee zodat ik aan de meet (Herenlaan) over de afgelegde 45 km een gem van 27 per uur kon aan laten tekenen
Moe maar voldaan over weer een solorit pakte ik mijn spullen in en reed vervolgens met een km of 20 per uur huiswaarts..............
Om toch de gedachte van een actief fietsende Ed in leven te houden heb ik dit rondje Edz8Baan genoemd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten