Wat een pijn....

Het was vandaag een mooie herfstdag, eindelijk weinig wind, een zonnetje en een graad of 13. Aangezien Ed en ik onze scheurijzers meegenomen hadden om naar het werk te komen werd alras besloten de middag af te sluiten met een sportuurtje.
Ik had op de kaart een route uitgezet boven de Kandelaar, om de bestaande route wat uit te breiden. Er stonden ons wat verassingen te wachten die ik op de tekentafel niet had voorzien!
Allereerst ging het met een aardig gangetje richting Schipluiden. Vandaar naar Delft, richting Kandelaar. Al op dat moment voelde ik dat ik niet echt de benen had voor een topprestatie. Toen ik dat aan Ed meldde begon hij gelijk te blaten over het quoten van mijn uitspraken op zijn weblog (niet dat iemand daar op zit te wachten, maar je kunt zijn flauwe aftreksels lezen op: www.markenedopderacefiets.blogspot.com/ ) Nogmaals, niet een echte aanrader die weblog.
Na het passeren van de Kandelaarsbrug werden mijn benen hoe langer hoe slechter, en die van Ed hoe langer hoe beter zo leek het. Dit resulteerde in een aardige martelgang waar ik alle zeilen bij moest zetten om zijn wiel te houden, hij reed eenvoudig 10 a 15% sneller. Ik had nog de hoop dat ik in de loop van het rondje zou herstellen, ijdele hoop zoals later bleek....
Over het rondje zelf: Tot Pijnacker was de route best aangenaam, lekker asfalt en een niet al te drukke weg. Toch zag Ed kans zijn achterwiel in een kuil te parkeren wat een aardige klap gaf.
Bij Nootdorp was het echter heel druk met sluipverkeer, en kwamen we ook nog op een slecht stuk weg bij een wijk in aabouw. Ed gaat toch beduidend harder over slecht terrein, ik raad hem dan ook aan te stoppen met wegrijden, en een carriere als veldrijder na te jagen.
Vanaf Nootdorp richting Berkel en Rodenrijs kwamen we op een leuk slingerend asfaltweggetje dwars door de weilanden. Helaas bleek men bij aanleg te weinig asfalt te hebben besteld waardoor we een paar km over een onverharde weg moesten ploeteren. Flauwe verwijzigingen naar een rondje Kijkduin werden al snel gemaakt door de man in bloedvorm. En ik? Ik kon niets inbrengen, was geheel met mijzelf bezig, hoe langer hoe meer lichaamsdelen begonnen pijn te doen, en vlak bij de Kandelaarsbrug met de neus in de wind liet ik mijn beurt voorbij gaan. Vanaf dat moment heeft Ed mij, zoals het een goede fietsvrind betaamt, op sleeptouw genomen naar huis. Onderweg wees hij mij bij Schiedam op een roedel reigers(?). Toen ik keek verrekte ik ook nog eens een spiertje in mijn nek. Ik dacht nog.... "Dat heb ik weer!"
Achter Ed aan hobbelend kwamen we uit op de weg langs de A20 waar ik een paar 100 mtr semikopwerk verrichte. Ed ging er toen nog ff aan trekken, en we reden met 33 in het uur de Herenlaan op. Mijn hoofd stond niet naar afsprinten, maar Ed maakte zonder woorden duidelijk dat hij dat nog wel verwachtte. Om de jongen niet teleur te stellen ging ik de sprint met hem aan. We reden nog even 40 naast elkaar voordat ik het idee kreeg dat de bovenbenen in de fik stonden.
Ed boekte dus zijn tweede sprintoverwinning tegen mij dit seizoen. Jammer dat ik die van het voorjaar niet geteld heb :-) In totaal werden 68.5 km in 28.4 km/uur afgelegd.
Enig pluspunt is het hoge aantal km wat ik voor www.opdefietswerktbeter.nl kan noteren.
Vermoedelijk sla ik een gat met de nr 2 van meer dan 1000 km. Schrale troost....