Pannenkoek met spek kaas en ananas

Vanmiddag met collegae geluncht in het Pannenkoekenhuis te Maasland.
De Baksteen werkte een pannenkoek met spek, kaas en ananas weg, omgeven met drie cappuciono's met suiker en speculaas. Aangezien het zonnetje scheen besloot ik een uurtje te gaan fietsen om deze calorieen te verbranden. Toen ik rond drie uur de Schicht besteeg was het zonnetje net achter een wolkendek verstopt, en zou tijdens mijn rondje niet meer terugkomen. In redelijk tempo (28 km/uur) werden 40 km asfalt weggeduwd. Nog vóór zonsondergang tikte ik op de Frederik Hendrikstraat aan.

.

Laatste keer....

Het jaar zit er bijna op, en de mooie dagen ook. Vandaag mochten Ed en ik van de laatste mooie dag genieten. Rond de klok van 12 uur sprongen wij op de fiets, richting Hoek van Holland. Aldaar aangekomen koos Ed voor de duinen onder de uitroep "Wie voorop rijdt bepaalt de route!"
"Geen Den Haag!" gilde ik nog, aangezien dit een en al verkeerslicht en gaar tegelpad is.
Ed schoot derhalve bij Monster uit de duinen, maar tegelpad, verkeerslichten, rotondes, gevaarlijke kruisingen, smalle weggetjes met veel bochten en autoverkeer, enz waren ons deel.
Maar, aan alles komt een einde, dus bij Schipluiden plakte er weer asfalt onder de wieltjes.
Al maanden pakt Ed de punten op elk klimmetje wat wij doen. Ik ga er derhalve ook niet meer voor. Deze taktiek, ook wel zand in de ogen strooien genoemd, zou vandaag zijn vruchten afwerpen! Aangekomen bij het viaduct over de A20 bleef ik schalks in Ed's wiel, om er nét voor de top uit te komen en als eerst het hoogste punt te raken.
Deze onverwachte actie legde vuile woorden aan mijn adres in de mond van mijn fietsvrindje.
Aangezien ik wat misselijk was (bij mij wilde de kerstmaaltijd alsnog oraal mijn lichaam verlaten) reed Ed lange stukken aan kop. Maar na die overwinning was dat wel over. Bij de Zuidbuurt vertrouwde hij mij toe dattie "helemaal stuk zat".
De laatste kilometers mocht ie achter Baksteen's brede rug lekker uit de wind rijden.
Met 30 in het uur reden we de Herenlaan op. Nagenoeg automatisch schakelde ik naar de zwaarste versnelling. De sprint werd maar uitgesteld, en toen ik uiteindelijk aanzette schoot de kramp er bij mijn fietsvrindje in. Onverwachte gladiolen derhalve!

Ed en Mart reden hun rondje van 71 km in 27.4 gemiddeld. Het was koud, iets boven het vriespunt, maar het zonnetje scheen en de wind viel ook best mee.

Voor de kenners: Wie zijn onderstaande renners?
De baksteen is nog op zoek naar deze poster, dus als iemand weet waar ie te koop is....
Je reactie kan naar: de-baksteen-uit-maassluis@fietst.nl (alle streepies - stuffen!)

Borrel

Ed en ik hebben een, door heren zeer geliefde, test uitgevoerd. De vraag was in hoeverre het drinken van een x aantal BaCo´s invloed heeft op het fietsen.
Twee jaar geleden heb ik deze test ook uitgevoerd, toen met Ruud, en ipv BaCo´s hebben we toen Alabama Slammers genuttigd. De testresultaten kwamen aardig met elkaar overeen! Dom genoeg besloten we langs de Weverskade te gaan, alwaar een sloot de zuidzijde begrenst. Ed zag kans enkele malen de berm te berijden, op zich niet eens zo gek voor iemand die dronken met een Smartlichtje op zijn voorhoofd rijdt!
Vreemd genoeg kwamen zonder kleerscheuren thuis.
De 6 km konden, door een zigzag patroon aan te houden, uitgerekt worden tot een km of 12.

Alleen is maar alleen

Vandaag gaan Ed en ik weer een sportuurtje lang fietsen. Dacht ik.
Ed heeft echter zijn MetGazelle thuis gelaten wat betekent dat ik samen met de Schicht op pad moet. In een flauw winterzonnetje rij ik helzelfde rondje als afgelopen vrijdag. Wel wat rustiger, en lekker om mij heen glurend en genietend.
Aalscholvers, scholeksters en een vette buizerd laten mij denken dat ik niet in de Randstad aan het fietsen ben. In gedachten verkneukel ik mij met allerlei gedachten hoe ik mijn fietsvriendjes in de nabije toekomst te grazen neem met onverwachte demarrages. Of met een geveinsde blessure om vervolgens in de sprint ze helemaal los te rijden. Onderwijl glijdt het asfalt gewillig onder Schicht´s bandjes door.
De rommel die ik onderweg tegenkom eist bij de Broekpolder haar tol, de eerste lekke band van dit jaar!! is een feit. Na vervanging van de band en het verwijderen van een lelijke splinter besluit ik richting werk te gaan alwaar mij een warme douche wacht. De 42 km werden in 25.5 km in het uur afgelegd.

Terug

Na een ong een maand de Schicht in de schuur geparkeerd te hebben moest het vandaag weer gebeuren. Met fietsvrind Ed afgesproken een sportuurtje op de fiets te pakken.
Toen we rond de klok van 11´en naar buiten wilde vertrekken werden we gnuivend door `mooiweer-fietsers` Ruud en Peter uitgeleide gedaan. Het was immers begonnen met regenen en de temperatuur van een graadje of 6, 7 was niet echt zomers.
Om een of andere vage reden laten Ed en ik ons daar niet door stoppen.
In rustig tempo ging het richting de heuvel, Ed moest nog warm worden en voor mij ging het eigenlijk hard genoeg... Netjes werd er kop over kop gereden tot Delft alwaar ik de neiging kreeg om de maaginhoud op het fietspad te deponeren. Waarschijnlijk kom ik nog wat conditie te kort. Ik zuig dus wat meer dan dat ik kopwerk doe. Eenmaal op de Herenlaan aangeland laat Ed indirect blijken dat er punten aan de meet te verdelen zijn. Ik laat dit voor wat het is. Blij dat ik de dik 50km in baggerweer overleeft heb trek ik de sprint voor Ed aan. Schielijk komt hij, onverwacht, binnendoor. Ik heb niet de benen noch de wil hem partij te geven.
Ed schikt de virtuele gladiolen in zijn gedachten terwijl ik moe, nat, zeer koud maar wel gelukkig ben dat ik weer op de fiets zit.....

Benen stil

Gisteren van het werk ziek naar huis gegaan, de dikke keel is uitgegroeid tot een griep(je?). Voorlopig niet op de fiets derhalve.
Deze maand tot nu toe ong 550 km gefietst in 23 dagen. Een slordige 25 per dag gemiddeld.

Dikke keel

Afgelopen nacht werd ik een paar keer wakker van mijn eigen gehoest. Hmmm slecht teken. Toen ik vanochtend het bedje uitrolde richting wielerkleding voelde de keel rauw en dik aan. Normaal snotter en rochel ik aardig wat af op de fiets (ook leuk voor hen die amechtig je wiel proberen te houden en mogelijk dit lekkers in hun eigen verteringssysteem opnemen), maar dat is dus op de fiets en niet binnenskamers.
Na mij netjes te hebben afgemeld bij fietsvrind Ed ging ik treurig aan het ontbijt.

Pin-guin

Deze week ben ik 4 dagen op cursus Linux geweest in Den Haag. Een uitgelezen mogelijkheid om wat kilometers weg te duwen. Hiervoor gebruikte ik mijn Giant Melbourne. Over de 4 dagen werden 180 km afgelegd in een gemiddelde van 20.1 km/uur.
Het weer was de eerste 2 dagen goed, de laatste 2 dagen werden hoe langer hoe slechter. Op de laatste dag kwam ik verzopen thuis. Na een warme douche zag de wereld er gelukkig weer beter uit :-)

Drabberig

Rond de klok van 10 uur vingen Ed en de Baksteen hun zondagochtendtochtje aan. Lekker in het zonnetje, nagenoeg windstil, maar wel met donkere luchten in het verschiet. Deze laatsten lieten ons al snel in nattigheid rijden. In een gezapig tempo van rond de 25 ging het richting Vlaardingen. Vanaf het keerpunt bij het Lickebaert ging het tempo richting 30 en bleef daar hangen. Vanwege de nattigheid zagen de Baksteen en zijn fietsvrindje er al snel uit als een stel zandmannetjes.

Nadeel van die nattigheid is dat je af en toe "wat lekkers" binnen krijgt als je in het wiel van je vrindje hangt. Zo mocht ik een klodder modder verorberen terwijl ik net een vette teug O2 binnen wilde halen. Kijk je na afloop van zo'n tocht in de spiegel... enfin, u begrijpt wel wat ik bedoel. Ook de bidon nodigt niet uit tot drinken met alle drap rond de zuigtepel.

De tocht ging ondertussen verder naar de Kandelaar, een kort stukje over de brug heen, en toen richting de Stormvloedkering. Hier moesten wij klunen onder het hek door, aangezien het paadje naast het hek bezet was door een groot aantal leidingen. In de klim ging ik voorop met groot blad, in de hoop Ed eindelijk eens in de klim te verschalken. Ed was vandaag echter net ff in betere vorm als de Baksteen. Ik viel 50 mtr van de top stil (gele punaise volgens Ed, meer een grijze als je het mij vraagt :-)) en Ed tikte als eerste aan. Gezamenlijk besloten we de rit af te sluiten zoals we begonnen waren, in een tempo van 25 in het uur en gezellig keuvelend over zaken die mannen zoals ons bezig houden.

Thuis aangekomen bleek alle gevoel in de tenen weg, maar voordat ik de bagger van mijn lichaam af kon spoelen moest eerst de Schicht schoongemaakt worden. Na wat emmers water, een droge doek en wat kettingolie werd zij op stal gezet en mocht de Baksteen zijn vieze kleding door de biotex halen (hmmm lekker zo'n campingluchtje!). Vervolgens ging het spul op spoelen de wasmachine in, en kon ik mijn bilnaad eindelijk schrobben.

Tot aan de Puist lag het tempo op 28.5 km/uur en de afstand 55 km. Met uitrijden kwam de totale afstand op 64 km. Dank aan fietsvrind Ed voor het beschikbaar stellen van zijn GPS gegevens. Die van mij vloog om de haverklap uit.

The Return Of The Brick Of Maassluis

Een schitterende herfstdag! Zonnetje, weinig wind en een temperatuur nog boven het vriespunt. Piet, Ed en ik gaan vandaag voor een rondje fietsen.

Na een kort nachtje spring ik op mijn trouwe Schicht, en het voelt direct goed aan. Op het werk aangekomen wordt na een korte discussie besloten om half 12 het vacuumpak aan te trekken opdat wij op het warmst van de dag kunnen pieken.
Reeds op de Herenlaan wordt ik op kop gedrongen, een voorbode?
Al snel bleken de kaarten geschud, Ed heeft zware benen en Piet oogt sterk maar ik voel mij sterker. Als een toerist rij ik gedwee het tempo van mijn fietsvrindjes mee maar heb het idee dat ik met de rem er op rij. Door lang en hard aan kop te rijden probeer ik dit gevoel af te schudden, tevergeefs. IK HEB VANDAAG SUPERBENEN! Inwendig mijzelf verkneukelend rij ik met beide nietsvermoedende slachtoffers richting Vlaardingen.
Na het viaduct over de A20 blijken de superbenen bagger.... Dat klimmen ook....
Helaas rij ik net op kop, en mijn fietsvriendjes maken geen aanstalten af te lossen.
Ook niet als ik dit enkele kilometers later aangeef op de Holyweg. Gelukkig voelen de benen weer beter dus trekken we nog even door. Dit geheel tegen mijn zuigcultuur in. Er wordt dan weer afgelost, en kop over kop gaat het richting Schiedam. Op de Kandelaarweg krijg ik het weer even voor de kiezen, kan nauwelijk de 30 houden.
Tevens wordt het tempo gebroken door een, wegbrede, vrachtwagen met lading.
Weer uitgerust trekken we verder, met een windje mee in het vooruitzicht.
Eenmaal voor de wind gaat het hard. Met snelheden tussen de 35 en 40 km per uur jakkeren we richting de meet. Bij het opdraaien van de Westgaag probeert Piet te demareren, maar al snel hang ik in zijn wiel. Dat Ed nog in mijn wiel hangt valt mij tegen. Ik had verwacht dat hij er af zou waaien. Piet valt stil en na mijn koppelkoersmaatje Ed op een vette glimlach getrakteerd te hebben, ga ik er met 45 in het uur vandoor. Piet is gezien, maar tot mijn verbazing pikt Ed aan.
Ed blijft in mijn wiel hangen en schreeuwt mij toe dat Piet er aan komt...
Een blik naar achteren leert mij dat mijn fietsvrindje jokt, Piet is met een vette rode punaise tegen de staalblauwe achtergrond geprikt en staat virtueel stil.
Ed trekt alles uit de kast, ook dit soort lage streken, om mij maar te kunnen pakken om vervolgens urenlang diverse mensen lastig te vallen met zijn overwinning. Bah!
Ik besloot hem gewoon mee te nemen naar de meet en hem one on one te verslaan.
Dit leverde onverwacht grote problemen op! Met het zonnetje in de rug zag ik Ed´s schaduw over mijn schaduw heen gedrapeerd!! Gelukkig kon ik hem een halve Schicht achter mij houden en als eerste aan tikken. De endorfine stroomt door het getergde lichaam en brengt mij een gelukzalige roes.
Eindelijk weer eens goede benen! Dat smaakte beter dan de overwinning van vorige week. De 54 km werden in 31 km/uur afgelegd.
De(geheime)preparaten die ik nu elke dag inneem, in combinatie met bloedsinasappelsap werpen vruchten af.

Een mooie herstdag

Lekker uitgeslapen, krant uitgebreid gelezen, verveling slaat toe!
Het is schitterend weer en Lilian gaat met kinders logé Oban (Zie www.obanenvacane.web-log.nl) Ik besluit de gisteren schoongemaakte Schicht te bestijgen. Heel Nederland leek wel op pad; fietsers, wandelaars, skeelers, paardrijders enz. Dit noopte de Baksteen tot een matig tempo in de eerste, pak hem stijf, 20 kilometer. Pas bij de Kandelaar kon er wat tempo gemaakt worden. Met een herfstzonnetje en nagenoeg geen wind was het een genot om dit rondje af te leggen.
Tegen de tijd dat ik Hoek van Holland naderde was het zonnetje hard aan het zakken, hier ging het licht voor alle zekerheid vast aan. De puist bij de stormvloedkering werd driemaal genomen, en met een flink tempo ging het richting Maassluis om het gemiddelde naar 28 km/uur te trekken. Dit lukt, en er staan 70 km op de teller.
Snel de weblog bijwerken in een amoniakale zweetlucht, en dan onder de douche.

Drie keer is scheepsrecht

Het was vandaag weer tijd voor een ritje met fietsvrind Ed. Vorige week had ik één van mijn slechtste dagen in lange tijd terwijl Ed toen superbenen had. Het werd een marteling, waar Ed nog dagen van nagenoot. Het was ook niet verwonderlijk dat hij op voorhand begon te pochen over zijn mogelijk derde sprintoverwinning op mij.
Dit lag zo ie zo voor de hand aangezien ik mij nog steeds niet super voel.
Eenmaal op de fiets deed ik het wat rustiger aan dan vorige week. Het ging kop over kop naar de stormvloedkering waar Ed als eerste de top toucheerde. In de afdaling kwam ik eenvoudig bij, en we vervolgden onze weg langs de Waterweg richting Maassluis.
Het viel mij op dat Ed langdurig begon te snotteren al hangende in mijn zog.
Zou hij dat een slechte dag hebben? Vanaf het veer tot aan einde Waterweg werd niet meer overgenomen. (Berekening mijnerzijds toont aan dat Ed 85% van de rit gezogen heeft itt zijn schatting van 66%) Ook richting Delft liet Ed nog slechts 2x kort zijn neus zien aan kop. Vanaf Delft was het windje tegen richting Schipluiden, Oost- en Westgaag. Hoewel ik moeite had om de 30 op de teller te vinden bleef Ed onzichtbaar in het zog. Had ik maar sterke benen gehad! Was ik 20 mtr voor hem gaan rijden :-) Maar gezien het koersverloop wist ik dat ik 90% kans op winst had (of moet ik 50 zeggen :-)) Het rare kriebelende gevoel (sprintstress?) speelde in de buik toen de Herenlaan opgedraaid werd. Nu was het wachten op Ed's aanval. Natuurlijk kwam die ook. Ik kon deze aanval redelijk eenvoudig pareren en ging even later langszij rijden. Na een vette glimlach richting Ed (In Ed's werkelijkheid trok hij een lange neus terug, maar vermoedelijk gaat het hier om hallucinatie welke optreedt bij uitputting) ging ik op de pedalen en sprintte weg. Nog voor de finish kon ik de benen stil houden. Geen 3e streepje voor mijn fietsvriendje vandaag!
Het bleef lang onrustig in kamer B116 .....

Schicht en Baksteen legden het parcours van 50.3 km in 29.3 km/u af. Ed deed er net iets langer over.

Hardlopen?

Wordt er wel tijd voor geloof ik. 's Middags rond 5 uur vertrokken vanaf het werk richting huis, maar dan wel via Schipluiden. Na een kwartier was het daglicht op. Ik besloot langs de Vlaardingse Vaart te fietsen, gezien de blaadjes op de weg en de duisternis in de toeristenversnelling. Weinig bijzonders te melden, er was gewoon weinig te zien :-) O ja, toch wel een opmerking voor de medefietsers: de brug over de Vaart bij Vlaardingen is tegenwoordig aan de bebouwde kant ook voorzien van een akelig paaltje.
Ik was lekker warm ingepakt en het rondje was dan wel kort maar wel aangenaam. Zo zou je, met 27 gem op het tellertje, toch eenvoudig een km of 200 weg moeten kunnen duwen?
In Maassluis aangekomen ging het richting Lidl in de hoop een HP inktjetpatroon te scoren. Helaas, nog niet in de schappen.
Dan maar naar huis waar de warme prak reeds stond te dampen.
De Blouwe Schicht met Baksteen reden 20 km in 27 km/uur

De Kneet

Wie herinnert zich niet de sprint tussen De Kneet en Moser in 78?
De Kneet werd wereldkampioen en huilde als een klein kind van geluk.

Nederland huilde en huilt nu weer mee....

www.opdefietswerktbeter.nl

Jaarlijks organiseert Stadsgewest Haaglanden een actie onder bedrijven om (meer) mensen het woon-werk verkeer op de fiets af te laten leggen. De actie loopt van mei tot november, dus een half jaar. Op voorhand voorspel je het aantal kilometers wat je dat jaar gaat rijden. Ik doe al een paar jaar mee, en elk jaar fiets ik meer kilometers. Dit jaar had ik de lat vrij hoog gelegd, nm 2500 km. Nu mogen privekilometers niet meegerekend worden, uitsluitend woon-werk en werk-werk kilometers. Ik reken derhalve ook de sportkilometers (werk-werk) en ommetjes naar huis mee. Al met al kwam ik op een totaal van 2730 km. Of de lat volgend jaar veel hoger gaat denk ik niet, het getal van 3000 speelt wel door het bolletje :-)


.

Verjaardagsvisite

Schoonzus tikte de 41 aan vandaag en dat moest gevierd! Aangezien schoonmammalette, tot genoegen van de politie Papendrecht, zich nog niet in staat acht om achter het stuur plaats te nemen was het idee onstaan om mij de klassieker Maassluis - Breda - Maassluis af te laten leggen opdat de ouwetjes bij Lilian in de auto mee konden rijden.
Half twaalf vertrok het pontje richting Rozenburg, en onder een grijs doch wonderschoon wolkendek vertrok ik richting het volgende pontje bij Hekelingen.
Met een noordenwind kracht 2 a 3 en een temperatuur van ong 13 graden was het goed fietsen. Net voor het tweede pontje begonnen de batterijen van de GPS te stotteren. In de haast had in 2 onbestemde reserves meegenomen die mogelijk nog leger bleken dan de batterijen in de GPS. Enfin, in Oud-Beijerland was er gelukkig een BP station open. De keuze viel op 4 stuks Philips Longlife. Nu weet ik niet wat Philips onder Longlife verstaat, maar na ongeveer een uur gaf het eerste setje de geest. Set 2 deed niet onder voor setje 1 en dus zit ik nu met een rabberig plaatje....
Heen kwam ik uit op ong 26.5 km/uur en had ik het vreemd genoeg zwaar voor de wind. Dat beloofde wat voor de terugtocht. Deze viel juist mee, ik voelde mij redelijk sterk en met een uiteindelijk gem. snelheid van 27 km/uur over 145 km kon ik weer aantikken in Maassluis.
Nog wat meegemaakt onderweg? Ach niet echt, terug wel een roedel mensen ingehaald die op reuzensteppen Brabant onveilig maakten. De laatste twee uur zag ik zo ie zo niet veel, het was hastikke donker! Zo zag ik nog net een zwarte schim (konijn) voor de fiets voorbij flitsen en werd ik verblind door tegenliggers.
Al met al een geslaagd tochtje.

Bijna een kwartet Ooievaar

Rond het middaguur zat de werkdag van de Baksteen er op. Buiten scheen het zonnetje, en met een redelijk oostenwindje ging het richting Kandelaar. In de Schie ploeterde een 4 met stuurman tegen de wind in. Zelf had ik de benen nog in de toeristenstand, gewoon lekker pedaleren en wat om je heen gluren. Dit leverde weer een fraai plaatje op! Bij Schiedam was een boer zijn sloten aan het uitbaggeren. Veel vogels waren hier op afgekomen, klaarblijkelijk kwam er ook wat lekkers mee met die zwarte bagger. Onder de vogels een stuk of 10 reigers en maar liefst 3 ooievaars. Dus in de remmen, om dit spul te bekijken. Jammer genoeg had ik geen fototoestel bij mij.
Thuis gekomen hadden de Blouwe Schicht en ik de xx km in 26 km/uur afgelegd. De benen voelden echter toch zwaar aan. Gelukkig had ik op tijd mijn rondje gedaan, het werd wat rabberig later deze dag met flink wat regen. Ben benieuwd of Ed nog is gaan fietsen... Morgen maar even een dagje rust en mogelijk zondag richting Breda.

Even voorstellen, de Blouwe Schicht.



's Avonds eindelijk een ligstuur kunnen scoren via Marktplaats. Snel gemonteerd op de Blouwe Schicht. Gelukkig was er voldoende plaats naast dit stuur voor de GPS (Garmin Etrex Legend) en het LED licht (Cateye EL200).

Herstellen

Ik moest vanmiddag naar de tandarts. Na het verkrijgen van een vulling kon ik om 15.00 uur naar buiten. Daar was de hemel open getrokken en een fraai herfstzonnetje lachte mij toe. Deze buitenkans liet ik mij niet ontlopen. Einde werkdag (rond 1700 uur) sprong ik op de Blouwe Schicht om wat te herstellen van het rondje van afgelopen dinsdag. Dit maal flink notie nemend van de natuur om mij heen. In een toeristentempo voltooide ik, genietend van een langzaam ondergaand zonnetje, een rondje van ongeveer 28 km heerlijk glijdend asfalt in 26.5 km/uur. Morgen maar weer doen bij mooi weer.

Wat een pijn....

Het was vandaag een mooie herfstdag, eindelijk weinig wind, een zonnetje en een graad of 13. Aangezien Ed en ik onze scheurijzers meegenomen hadden om naar het werk te komen werd alras besloten de middag af te sluiten met een sportuurtje.
Ik had op de kaart een route uitgezet boven de Kandelaar, om de bestaande route wat uit te breiden. Er stonden ons wat verassingen te wachten die ik op de tekentafel niet had voorzien!
Allereerst ging het met een aardig gangetje richting Schipluiden. Vandaar naar Delft, richting Kandelaar. Al op dat moment voelde ik dat ik niet echt de benen had voor een topprestatie. Toen ik dat aan Ed meldde begon hij gelijk te blaten over het quoten van mijn uitspraken op zijn weblog (niet dat iemand daar op zit te wachten, maar je kunt zijn flauwe aftreksels lezen op: www.markenedopderacefiets.blogspot.com/ ) Nogmaals, niet een echte aanrader die weblog.
Na het passeren van de Kandelaarsbrug werden mijn benen hoe langer hoe slechter, en die van Ed hoe langer hoe beter zo leek het. Dit resulteerde in een aardige martelgang waar ik alle zeilen bij moest zetten om zijn wiel te houden, hij reed eenvoudig 10 a 15% sneller. Ik had nog de hoop dat ik in de loop van het rondje zou herstellen, ijdele hoop zoals later bleek....
Over het rondje zelf: Tot Pijnacker was de route best aangenaam, lekker asfalt en een niet al te drukke weg. Toch zag Ed kans zijn achterwiel in een kuil te parkeren wat een aardige klap gaf.
Bij Nootdorp was het echter heel druk met sluipverkeer, en kwamen we ook nog op een slecht stuk weg bij een wijk in aabouw. Ed gaat toch beduidend harder over slecht terrein, ik raad hem dan ook aan te stoppen met wegrijden, en een carriere als veldrijder na te jagen.
Vanaf Nootdorp richting Berkel en Rodenrijs kwamen we op een leuk slingerend asfaltweggetje dwars door de weilanden. Helaas bleek men bij aanleg te weinig asfalt te hebben besteld waardoor we een paar km over een onverharde weg moesten ploeteren. Flauwe verwijzigingen naar een rondje Kijkduin werden al snel gemaakt door de man in bloedvorm. En ik? Ik kon niets inbrengen, was geheel met mijzelf bezig, hoe langer hoe meer lichaamsdelen begonnen pijn te doen, en vlak bij de Kandelaarsbrug met de neus in de wind liet ik mijn beurt voorbij gaan. Vanaf dat moment heeft Ed mij, zoals het een goede fietsvrind betaamt, op sleeptouw genomen naar huis. Onderweg wees hij mij bij Schiedam op een roedel reigers(?). Toen ik keek verrekte ik ook nog eens een spiertje in mijn nek. Ik dacht nog.... "Dat heb ik weer!"
Achter Ed aan hobbelend kwamen we uit op de weg langs de A20 waar ik een paar 100 mtr semikopwerk verrichte. Ed ging er toen nog ff aan trekken, en we reden met 33 in het uur de Herenlaan op. Mijn hoofd stond niet naar afsprinten, maar Ed maakte zonder woorden duidelijk dat hij dat nog wel verwachtte. Om de jongen niet teleur te stellen ging ik de sprint met hem aan. We reden nog even 40 naast elkaar voordat ik het idee kreeg dat de bovenbenen in de fik stonden.
Ed boekte dus zijn tweede sprintoverwinning tegen mij dit seizoen. Jammer dat ik die van het voorjaar niet geteld heb :-) In totaal werden 68.5 km in 28.4 km/uur afgelegd.
Enig pluspunt is het hoge aantal km wat ik voor www.opdefietswerktbeter.nl kan noteren.
Vermoedelijk sla ik een gat met de nr 2 van meer dan 1000 km. Schrale troost....

Nog steeds een Woei!

Na een dag rust (alleen 13 km woon-werkverkeer gefietst) begon het al weer te kriebelen. Traditiegetrouw start de zaterdag vroeg met een rondje supermarkt, maar dan wel op 4 wielen ;-) Na dit overdekte rondje en een bak koffie werd de Blouwe Schicht opgetuigd met pomp, tasje, km teller, GPS, bidon, oude legeronderbroek en De Baksteen himself. Het weer was een stuk minder dan donderdag, toen ik nog in het zonnetje kon rijden. Het leek nu meer op de woensdag, gelukkig iets minder nat. Met wat spetters vertrok ik richting Vlaardingen via het Lickebaertbos. Vervolgens ging het voor de wind (ZW kracht 5?) richting Surfplas, Broekpolder, Vlaardingse Vaart richting Schiedam. Veel bladeren op de natte weg, en voorzichtig sturen in de bochten was derhalve het devies. Tot aan de Delftse Schie kon er aardig doorgetrapt worden, (Hier waren trouwens een aardig aantal studenten aan het roeien geslagen, ik telde 2x 4 met stuurman, 1 solo en nog een bootje in de verte, en wat personeel aan de kade, getooid met megafoon) maar het was mij al duidelijk dat de benen beduidend minder waren dan afg donderdag. Hier kwam ik echt goed achter toen ik richting Schipluiden aanhield, en de wind weer flink aan mijn gele regenjack begon te plukken. Ditmaal kon ik op sommige stukken nauwelijks de teller op de 20 houden. Op de Gaag kwam hier nog een stekende pijn in het rechterbeen bij. Volgens een vage voetbalkennis moet de fiets in deze periode in het vet en behoort het fietserslichaam rust te krijgen. Misschien zit hier wat in, maar ik wil dat rustpunt nog maar even uitstellen, ik heb er nog te veel lol in. Wel mis ik mijn ligstuurtje, na een km of 30 krijg ik toch een dood gevoel in de handen... Het begon nu ook flink te spetteren, en het idee om Hoek van Holland over te slaan (waar ik eigenlijk langs wilde rijden) spookte heel nadrukkelijk door het bolltje. Enfin, aan het eind van de Gaag ging het richting Maasdijk, en vervolgens richting Waterweg. Het plan was om bij de manage rechtsaf richting Staelduinse Bos / HvH te gaan en langs de waterweg terug naar Maassluis. Ik bracht dit echter niet meer op, en reed bij de manege rechtdoor richting spoor. Over het spoor direct linksaf richting Maassluis Centrum. Hier kon ik nog wat vaart maken in de wetenschap dat het de laatste loodjes waren. Ik kon zelfs in Maassluis nog even een overbeladen brommertje inhalen met 35 in het uur 8-)


Na 43 km bleef het tellertje staan op een gemiddelde van slechts 25 in het uur. De Blouwe Schicht werd beloond met wat emmers schoon water en een doek over de ketting voordat zij de schuur in verdween. De kleding van de Baksteen bevatte weer voldoende zand, en verdween na een rondje Biotex in de wasmachine voor een spoel- en centrifugebeurt. De Baksteen zelf werd ook keurig mbv wat babyshampoo afgespoeld.

Morgen wordt het beter weer, mogelijk kan ik er nog even tussenuit knijpen?

Oei Oei Oei Wat een Woei

Op aandrang van fietsvrind Ed kwam ik vandaag op het werk op de Blouwe Schicht om zo samen een rondje te fietsen.
Bij het binnentreden van Ed was het duidelijk dat hij met de vier- ipv de tweewieler gekomen was (eenvoudig te herkennen door het dragen van een seniorenvest ipv zijn Darth Vader jas). Enigszins beschaamd viel zijn blik op mijn wieler-outfit en je zag aan zijn gezicht dat hij voelde dat hij mij in de steek gelaten had. Zonder dit toe te geven probeerde hij zijn misstap te verbloemen met wat flauwe opmerkingen over dat het hard waaide, hij moest andere dingen doen en wat iets meer zij.
Was dit de ECHTE Ed? De Ed die altijd klaar stond voor een fietsrondje? Terwijl andere zogenaamde fietsvrindjes zich in bed omdraaide na het zien van ongelofelijk takkeweer, was het Ed die altijd zijn afspraak nakwam en samen met mij de smerigste, gladste, meest natte wegen onder barre omstandigheden trotseerde. Sinds het bereiken van de seniorenleeftijd lijkt het alsof ie snel afglijdt naar een bestaan achter de virtuele geraniums. Zijn verzoek voor een vrije middag werd natuurlijk resoluut door mij van de hand gewezen, waarop de aanstormend rollatorbezitter zijn “lijer” Piet belde om alsnog zijn vrije middag veilig te stellen. Piet, natuurlijk niet goed geinformeerd, stemde hiermee in. Ook Piet, die hoorde dat ik des middags een rondje zou gaan fietsen, haakte voor dit rondje af. Piet fietst nm het liefst op het warmst van de dag over mountainbike parcourtjes richting kust! Bleef, bij afwezigheid van fietsvrind Ruud (ook een zwak voor asfalt) Peter nog over. Had die immers niet door laten schemeren de fiets uit het vet te halen? Peter’s “fieten met vriendjesseizoen” is echter al enige tijd afgesloten, zodat alleen de Baksteen uit Maassluis overbleef voor een krachtsmeting met de windkracht 6/7 die uit het ZW raasde. Ed had mij, uit pure schaamte, toevertrouwd dat hij een extra stukje aan het rondje kandelaar had geplakt, en besloot mij de route te openbaren. Ik nam mij voor deze route uit te proberen!

">

Na het verlaten van DTO ging het voor de wind richting Schipluiden, Delft en Brug over de Kandelaar. Dit was met de wind in het anushol, dus met 30 a 40 km/u en 2 virtuele vingers in de neus luid lachend voorwaarts! Na de Kandelaarsbrug genomen te hebben, volgde ik Ed’s route naar De A13, onder de tunnel door en naar De Leede. Van De Leede richting Berkel & Roderijs.
Vanaf dit punt draaide ik flink de wind in..... Allemachtig dat werd afzien! Gelukkig zat het goed tussen de oren en lachend (als een hyena) stoempte ik 20 a 25 tegen de wind in. Een rechte lijn was af en toe slecht te houden door het duwen van de storm. Weer terug bij de A13 ging ik tunnel 2 door, dit itt Ed die langs de A13 terug was gereden. Ik kwam uiteindelijk aan de noordzijde van de Delftse Schie uit, en reed voor de wind richting Kandelaarsbrug, Na deze beklommen te hebben ging het via Schiedam en Vlaardingen met windje tegen naar de Zuidbuurt alwaar ik met een een gemiddelde van net boven de 26 km/u aankwam. Gelukkig had ik vanaf dit punt de wind net iets mee zodat ik aan de meet (Herenlaan) over de afgelegde 45 km een gem van 27 per uur kon aan laten tekenen

Moe maar voldaan over weer een solorit pakte ik mijn spullen in en reed vervolgens met een km of 20 per uur huiswaarts..............
Om toch de gedachte van een actief fietsende Ed in leven te houden heb ik dit rondje Edz8Baan genoemd.

Veel Regen & Wind

Na een paar dagen de benen stil gehouden te hebben, sprong in op een slecht moment op de Blouwe Schicht. Vette regen en wind deden mij dit rondje inkorten. Onder de blubber kwam ik thuis, snakkend naar een douche.



De 30 km bagger werden in 25 km/uur afgelegd.

Opgevouwen

Afgelopen maandag zijn we vertrokken voor een korte vakantie in Brielle. Op camping De Meeuw moest het dan gebeuren. Het opzetten van de vouwwagen met voortent en luifel verliep redelijk voorspoedig, maar het was zo warm dat ik van top tot teen doorgezweet was.
De mannen hadden even na aankomst al contact met andere kinderen, en maakte zelfs buitenlandse vriendjes. Bram (7) spreekt al een aardig woordje steenkolenengels :-)
Op het slapen (redelijk wat rumoer, en wennen aan bedjes) en aanwezigheid van insecten na is het ons goed bevallen.
Donderdag moest het spul weer ingepakt worden, en jawel in de ochtend een regenbui. En later, weer een regenbui... Het werd uiteindelijk een uur of 3 's middags voor de tent droog was en alles op zijn plekkie opgeborgen kon worden.
Al met al een korte test, maar lang genoeg om er achter te komen dat we de volgende keer wat boodschappenkratjes willen meenemen om ordelijke bergruimte te creëren.
Volgend jaar dan het grote avontuur richting Frankrijk. :-)

Aftellen

Morgen gaan we dan eindelijk "klappen" (slang voor kamperen met de vouwwagen). Vandaag zijn we eerst naar het Shell Sportpark gegaan om lekker wat te plonsen. Dat hielden we tot een uur of drie 's middags vol. Thuis gekomen ben ik nog een rondje gaan fietsen. De 41 km werden op het gemakkie afgelegd in 27 in het uur. Zuiver recreatief dus. Het was gewoon te warm, en veel volk op de (fiets)weg. Bij Schiedam begon er nog een vrouw tegen mij te schelden. Ik riep HOO! toen ze met haar brommer onverwacht naar links kwam zeilen. De scheldwoorden waren niet van de lucht terwijl het haar schuld was. Maar met het IQ van een pannekoek zal je het wel anders zien. Het opsteken van de middelvinger achter mijn rug bleek voor de vrouw weer een aardige inspiratiebron om verder te schelden :-)
Rustig verder rustig pedalerend richting Delft en Maasland. Op de parallelweg langs de A20 voelde ik opeens de drang om de Tirreno, en mijn benen te testen. Op de Blouwe Schicht stond het record op 53.5 km/uur. Nu, weliswaar met wat wind in de rug bleef ik steken op 53.9 km/uur. Op naar de 55! Thuisgekomen bleken beide bidonnen leeg, een slordige 1.5 L op 41 dus ;-)
Tijd om de BBQ te onsteken!

Lickebaertbos

Vanmiddag zijn we met onze Conway Rio De Luxe vouwwagen, bouwjaar 1990, richting Lickebaertbos vertrokken voor een proefopzet. Altijd grappig het opzetten van een tent en/of aanverwanten met je partner! Wonderwel vielen er geen doden dit keer :-)
Het was heel druk aan het water, veel allochtonen zien het Lickebaert als één grote openbare BBQ. Zuidelijke geuren en muziek alom dus! Later kwamen er toch nog flink wat autochtonen, waarschijnlijk veroorzaak door de Westerdam van de HAL die het ruime sop koos.
Vwb het tentje opzetten, we kwamen er aardig uit met zijn tweeen. As maandag gaan we een paar dagen naar camping De Meeuw in Brielle. Weersvoorspellingen zijn goed.
Gaat alles naar de zin dan staat het grote klapperavontuur Frankrijk op het programma volgend jaar.

2 rondjes

Op de Gazelle Tirreno naar het werk. In de middag een rondje gemaakt van 31 km, Maasland, Schipluiden, Delft, Vlaardingen, Maasland. Wat druk rond Maasland ivm het bloemencorso. Verder zag ik aan de Gaag weer een aalscholver op een lantarenpaal. Dit is de derde keer in een week. Meest imposant, en zelfs een ietwat griezelig, is zo'n beest met uitgeklapte vleugels om wat zon te pakken.. Rit was solo, ging in 29,5 in het uur. Er komt langzaam maar zeker wat tempo in. Na terugkomst op de zaak de spullen gepakt in de rugzak en via Hoek van Holland naar huis: 20.1 km in een gem van 27,4 in het uur, lekker op het gemakkie dus. Trouwens veel kracht zat er toch niet meer in de beentjes. ...
Het was de laatste werkdag voor een korte vakantie van één week.

Uitslover

Na het werk met een ommetje naar huis op de Giant. Via Schipluiden, Delft naar Schiedam.
Van Schiedam richting Vlaardingen. Aangekomen bij Vlaardingen Holy komt er van rechts een racefietser. Zelf was ik op de Luxe Giant en had een armzalig gemiddelde van 22.3 in het uur.
De racefietser komt over mij heen, en jawel het zuiggen speelt op en ik duik in het wiel!
Met een tempo dat oploopt naar 34 km/uur snellen we naar de Vlaardingse Vaart. Joepie, hij gaat ook die kant op!! Iets langzamer (wind tegen) gaat het nu richting brug over de Vaart.
Joepie 2!! Hij gaat ook over de brug. Helaas duikt ie niet de Broekpolder in met slaat linksaf.
Ik als een speer door de Broekpoelder heen jakkeren, je weet maar nooit....
En jawel, ff na de afdaling van het viaduct over de A20 komt ie weer over mij heen.
"Ik pik weer ff aan!" Gil ik, en hij houdt wat in om een praatje te maken. Blijkt ook zo'n gek die hemelsbreed een km of 5 van zijn werk woont en dan met een ommetje van 40 km naar huis gaat :-) Hij pedaleert rustig op zijn fietsie een km of 30 welke ik, al babbelend, ook op de dikke bandenfiets moet produceren. Enfin, na het uitwisselen van wat wetenswaardigheden nemen we voor de wielerbaan afscheid. Gelukkig maar, mijn tong kwam bijna tussen de spaken.
Eenmaal stil gevallen thuis bleek het wel erg warm zonder rijwind :-))
Ommetje was 30 km, en uiteindelijk een gemiddelde van 24 in het uur. (tov van 25 gisteren voor 19 km) Morgen de Gazelle Tirreno uit het vet!!

Wat moeten we nog allemaal doen?

Tsja, volgende week een paar dagen kamperen met de "nieuwe" 2e hands vouwwagen.
Dat wordt nog ff aanpoten, kentekenplaat overzetten, elastiek vervangen, eigenlijk de luifel laten repareren (dat komt wel na de vakantie), verzekeren, test-opzetten, paklijst maken, bandenspanning controleren, pakken, kijken of 12V voor koelbox ook op onze trekhaak werkt, electriciteitsaansluiting op trekhaak zit wat los, dit vastzetten, enz enz....

Daarnaast moet ik mij nog verdiepen in FTP zaken aangezien ik bij thuiskomst niet hoef te werken maar als medewerker bij het NATO schaakkampioenschap mee mag doen!
Daar moest ik morgen maar eens wat tijd voor vrijmaken.....

Morgenochtend op de racefiets naar het werk! Het wordt bloedje mooi weer dus rond een uur of 4 maar eens een rondje M@rt gaan rijden (O ja batterijen vervangen van de ETREX!!).
Nu ik die trapfrequentiemeter heb, moest ik maar eens dat trainingsboek van Lance doorsnuffelen. Eerst douchen en dan nog maar ff in bed lezen.

Eindelijk een weblog?

Het moet er maar eens van komen....
Met dank aan fietsvriendje Ed die over 1 maand en 1 dag de 50 raakt!
(en dan bedoel ik niet 50 km/uur...)