Geen K2 voor Martin

Voor het eerst sinds weken stap ik op Tirreno. Een gure noordoosten [kracht 4/5] wind zorgt voor een gevoelstemperatuur van -10. Via het Lickebaertbos fiets ik naar de A20. Daar neem ik het vernieuwde pad parallel aan de A20 richting Maassluis. Als ik een buizerd passeer, probeer ik het beest zo dicht mogelijk te benaderen. Klaarblijkelijk heeft zo'n beest ogen in zijn achterhoofd, hij vliegt sierlijk weg. Bij Maasland aangekomen besluit ik via het Hertenkamp naar de Gaag te fietsen. Vandaar gaat het naar de Waterweg en dan snel naar huis. De voeten voelen, ondanks dubbele sokken, bevroren aan. Een beklimming van de K2 kan ik derhalve wel vergeten. Na 27.5 km in 24.7 km/u kan ik de tenen warmwrijven.

Met Lilian naar de koningshoek / 10.000 bereikt!

Lilian en ik rijden naar de Koningshoek voor een boodschapje.
Zonder er op dat moment bij stil te staan bereik ik de virtuele 10K grens.

Kurkentrekker

Het jaarlijkse snelschaaktoernooi van CHESS staat op de agenda. Er moeten 2 voorronden gespeeld worden om de uiteindelijke groepsindeling te kunnen maken. Ik scoor 4 uit 6, niet genoeg voor directe plaatsing. Op basis van loting beland ik in groep 2. Jammer, maar in groep 2 blijk ik de teleurstelling om te kunnen zetten in reeks van overwinningen, en één verliespartij. Voldoende voor plek 1. Met een futuristisch uitziende kurkentrekker en een fles wijn verlaat ik de Polderpoort.

Een ezel....

"Het is glad!" waarschuw ik het gezin, voordat ik de fiets bestijg richting werk.
Ik heb een slecht weekend achter de rug door de val van vrijdag. Zittend slapen, en veters laten knopen door mijn zoon... Het fietsen gaat wel, op- en afstappen een stuk minder. Vlak bij het werk slaat het noodlot voor de tweede maal toe; ik ga weer op mijn plaat. Ditmaal val ik naar rechts, gelukkig maar. Met een kapotte broek en knie ga ik aan het werk.

Op mijn gat

Het wil de laatste weken niet vlotten met de kilometers. Slecht weer en en een hardnekkig griepje houden de Baksteen af van lange ritten. Daar bovenop ging ik gisteren op mijn plaat. Dit resulteerde in een geschaafde knie en elleboog. Dat trekt wel weer bij, en heb ik weinig last van. Minder zijn de gekneusde ribben die elke beweging pijnlijk maken. Ik moet nog 100 km voor de 10.000 km, dat lukt met die ribben ook nog wel.

Spinnen VIII

Rob's Health Center in De Lier, waar ik door de weeks spin, heeft nieuw materiaal. Vandaag probeerden we die voor het eerst uit. Mooi spul, nog wel ff wennen.
Met de korte dagen in de winter is spinnen een welkom alternatief om toch aan de conditie te werken. Misschien vrijdag een stukkie buiten fietsen?

Spinnen VII

Viel niet mee om weer te gaan spinnen. Maar achteraf geen spijt van gehad. De conditie moet weer opgebouwd worden.

Puntverlies of puntwinst?

De derde competitiewedstrijd tegen medekoploper Nieuwerkerk stond op het programma. Op papier een sterk team, maar veelal nemen wij beide punten mee naar Vlaardingen. Niet vanavond! Al snel stond Martijn van der Vaart, aan bord 7, gewonnen. Zijn tegenstander verslikte zich in de opening en verloor een stuk. Martijn gaf na de partij aan dat het verzilveren van het volle punt hem meer moeite had gekost dan hij had gedacht.
Relatief snelle remises waren er voor Rene Mersch en Bas van Driel. Rene verloor hierbij zijn 100% status voor de externe. 3.5 uit 4 (inclusief beker) is echter ook niet slecht... Op dat moment zag het er naar uit dat we gingen winnen. Ron Burgerhout stond beter en de rest niet slechter. Maar toen bleek dat de werkelijke in Bart's hoofd een andere was dan op het bord. Hierdoor kwam een zwarte pion op f3, en was de matdreiging op g2 eenvoudig om de winst voor Cees Klein veilig te stellen. Nog geen man overboord, we stonden nu gelijk met nog 4 borden te gaan. Kees van der Weijden en ik speelden kort na elkaar remise. Nu kwam het aan op Ron Burgerhout en Cenk Ergen.
Ron had zijn voordeel ingeleverd en moest een eindspel T+P spelen. Hier zat niet veel muziek in. Cenk stond op dat moment slecht, zo niet verloren. Gelukkig durfde zijn tegenstander het niet aan om door te spelen in de korte tijd die hem restte. Ron kwam ook op remise uit, wat de 4-4 op het scorebord bracht.
Of dit ons het kampioenschap gaat kosten zal de tijd leren. Positief gedacht; het wordt nu wel moeilijk om nog te degraderen met 5 uit 3.

Artz

Naast het griepje waar ik de laatste weken mee worstel, wordt ik ook geplaagd door wat andere klachten. Het betreft arm en been aan linkerzijde. Sinds juni dit jaar loop ik te tobben met mijn knie. Op de fiets heb ik er gelukkig geen last van, maar met lopen en draaien wel. Ook loop ik al geruime tijd met een slijmbeursontsteking in mijn linkerarm. Sinds een paar weken nu ook een zere enkel. Voor dit laatste ben ik vanmiddag bij de huisarts geweest. Onderzoek aan de arts wees uit dat het botvlies waarschijnlijk onstoken is. Dit moet slijten. Ik heb nu ook een verwijzing om mijn knie door een specialist te laten bekijken.
Ouderdom komt met gebreken.....

Kxt met peren

Vandaag voor het eerst weer op Tirreno. Voel mij nog steeds niet fit. Echt lekker ging het dus niet, kxt met peren.... Na 29.5 km in 26 km/u was ik thuis. Misschien van de week nog een keer.

Basta T-Race I

Hoewel ik mij nog wat slap voel, en ook niet gefietst heb, toch een nieuwe fietsentry. Ik heb namelijk een nieuw achterlicht voor de racefiets gekocht. De Basta T-Race I.
Er is ook nog een type II, verschil is dat de laatste geen knipperstand heeft.
Als het lampje uit de verpakking gehaald is, moeten de 2AAA batterijen geplaatst worden. Hiervoor moet mbv een schroevendraaier het batterijencompartiment geopend worden. Verder worden er rubbers met plakrand meegeleverd om het verschil in zadelpen-diameter te compenseren.
Het achterlicht kan met behulp van een snelkoppeling bevestigd en losgemaakt worden.
Om mijn blog wat meer cachet te geven heb ik mijn eerste filmpje geupload naar youtube!

CHESS schakelt Overschie uit

Een ongemeen spannende avond! Terwijl de Polderpoort geteisterd werd door de elementen, werd de bistro verwarmd door de verhitte hersenen van Kees van der Weijden [bord 1], Bart Voogt [bord 2], Martin van der Hidde [bord 3] en René Mersch [bord 4].
Overschie had niet de minste spelers afgevaardigd, en wij waren wat verzwakt door het afzeggen van Ron.
Na een uurtje spelen stond Bart, in mijn ogen, in hogere zin verloren. Aangezien we op de andere drie borden geen duidelijk plus hadden, zag ik een vroege uitschakeling in het verschiet. Zelf had ik, met hulp van mijn tegenstander, het weer voor elkaar gekregen het bord in vuur en vlam te zetten. Dan speel ik op mijn best. Maar ik was nauwelijks hersteld van een griep en vermoed dat dit mij toch wel parten speelde in het warme speelhol. In ieder geval miste ik de sterkste voortzetting, en het vuur doofde uit naar een dood toreneindspel.

Na zwart's 10. ... Td8 had ik hier het sterke 11. Da4! Ik speelde het minder sterke Db3. Na 11. ... Pb4 gaf ik het openingsvoordeel maar geheel weg met Lb5+ terwijl 0-0 mij nog goede kansen gaf. Tijdens de partij was ik bang voor Lxh3 na de rokade.

Het eerste halfje stond op het scorebord.
Kees zag zijn poging om veilig op winst te spelen wreed verstoord. Een gepende loper op g2 deed hem de das om waardoor Overschie op voorsprong kwam.
Bas had zich gelukkig los geworsteld en stond zelfs op winst! Na wat ongelukkig verlies in de externe competitie wist hij nu zijn eerste punt te pakken.
Rene speelde een puike partij, zoals hij al het hele seizoen doet. Zijn tegenstander lukte het niet een serieuze koningsaanval op te zetten. René lukte het wel om gebruik te maken van wit's versnipperde pionnenstructuur. Met deze tweede winstpartij kwam de eindstand op 2.5-1.5 voor CHESS. Op naar ronde 2!

ma 10 nov CHESS 1898 - Overschie 1890 2½ - 1½
1. Kees van der Weijden 2026 - Albert Segers 2005 0 - 1
2. Bart Voogt 1867 - Han Smit 1950 1 - 0
3. Martin van der Hidde 1863 - D. Smit 1718 ½ - ½
4. Rene Mersch 1837 - Arnout van Kempen 1886 1 - 0

Eerste nul

Vanavond speelde ik mijn derde partij voor de interne competitie van CHESS. Na een remise tegen Ton Dulk en Bart Voogt, moest ik nu mijn meerdere erkennen in Kees van der Weijden. Mijn eerste nul dit seizoen, en hopelijk de laatste ;-)
In een Franse partij wisten we ons na 3 zetten al uit de theorie. Tijdens de partij dacht ik goede zetten te doen, na de partij bleken er een aantal mindere tussen te zitten. Heel logisch als je verliest. Vorig jaar verloor ik ook snel van Kees. Een angstgegner? Time will tell...

Spinnen VI

Vandaag mocht er weer binnen "gefietst" worden. Met collegae Joost, Peter en Ed stonden we weer te dansen op de spinfiets. Hoewel ik mij niet geheel fit voel, deed het fietsen mij wel goed. Morgenavond gaan we waarschijnlijk bij Wellness in Maassluis een proeflesje draaien.

CHESS 1 - 3-Torens 1

De tweede ronde van de externe competitie begint slecht; Bart belt af met rugklachten. Gelukkig vind ik Hans Dopper bereid om zijn plaats in te nemen. Onze tegenstander, 3 Torens, hebben hun degradatie van vorig jaar omgezet in een hernieuwd verblijf in de 1e klasse. En niet geheel ten onrechte zo lieten zij zien door in de eerste ronde Messemaker te verslaan.
De eerste beslissingen vielen snel; Bas zijn tegenstander overzag een taktisch trucje waardoor dameverlies op zet 8 een feit was. Mijn tegenstander was iets minder gul, maar met een standaardoffer op h7 moest hij opgeven of mat gezet worden op de volgende zet. Cenk Ergen speelde een degelijke pot aan bord 8 en stond beter toen hij remise aanbood. Dit bracht de stand op 2.5-0.5
Martijn zijn partij golfde van remise naar verlies naar remise naar winst alwaar hij bleef steken. Kees bracht op zijn degelijke wijze een pluspion bijna naar de overkant. Ronald Damhuis liet het niet zo ver komen en gaf op. De invaller Hans verweerde zich dapper, maar moest laat in de avond het onderspit delven. Rene verloor in de opening een pion, maar wist een aardige koningsaanval op te zetten. Deze moest gecountered worden door een kansrijk stukoffer van zijn tegenstander.
In de uitvluggerfase greep Henk Springer mis en maakte Rene het uit.
Ron Burgerhout manouvreerde het verkeerde stuk naar c4. Een dure fout, die uitmondde in een eindspel van P + pionnen vs T + pionnen wat voor Ron niet te houden was.
Hierdoor werd de einduitslag 5.5-2.5. Een duidelijke verbetering van de 4-4 van vorig jaar.
Mijn partij van deze avond:

Spinnen V

Ed belt met de mededeling dat we gaan spinnen vanavond. Dat komt onverwacht, maar ik laat mij lijmen. Bij Fitline doen we een proefles. Net als de andere lessen loop ik goed leeg. Maar dat is niets in vergelijking met Ed, wiens zweet het waterpeil in de haven met een cm of wat doet stijgen. Les was op zich wel goed, maar de "muziek" (Allemachtig wat een bagger....) stond veel te hard. Ed, ietwat dovig aan beide flappen bestrijdt dit.

Zonder Zadeltas

Op het pontje naar Rozenburg kom ik tot de ontdekking dat de zadeltas nog thuis ligt. Slechte voorbereiding zou Ed zeggen. Na ampel beraad besluit ik de gok te wagen en gewoon een rondje te rijden zoals ik van plan was. Het lot was mij gunstig gezind, ik reed niet lek. Er stond een pulk wind, Zuid 6. Wel een lekker zonnetje. Ik kriskras wat door de polders tot ik in Zuidland aankom. Daar draai ik naar het noorden en trap gelukzalig voor de wind. Na 59 km sta ik weer in Rozenburg. Het gemiddelde vandaag: 26.7 km/u

De nakomelingen van Teuntje

Vanmiddag zijn Lilian en ik weer naar Op Hodenpijl gefietst. Nu met Bram en zijn vriendje James er bij. Na een bak koffie en een broodje brachten we een bezoek aan de boer aan de overkant van de Hodenpijl. Daar bewonderden we de zeugen Marga en Greetje met hun nakomelingen. Teuntje, een enorme beer die apart zat, zal ongetwijfeld de vader zijn van al dit jonge spul.
Terug was het weer wind tegen, ZW5. In totaal werden 23 km afgelegd in 15 km/u.

Anand en Kramnik moeten nog achter het bord kruipen

als ik de fiets bestijg. Niet dat ik veel zin heb, maar ik moet even een frisse neus halen. En de zin komt vanzelf weet ik. Eerst moeten de benen warm worden. Dit gaat eenvoudig omdat ik voor de wind [West kracht 5/6] richting Vlaardingen rij.
Zo pedaleer ik naar de Zweth. Daar moet gewerkt worden, op de dijk vang je veel wind. Juist dit werken doet de zin toenemen. Als ik even later naar het oosten draai kan ik mijn lol helemaal op. Ik kan de teller tussen de 25 en 30 km/u houden, ondanks de vette wind. Als ik via Delft, Schipluiden en Maasland richting de Waterweg fiets, weet ik dat het laatste stuk weer windje mee is. Ondertussen zijn Anand en Kramnik een uurtje bezig, en heeft de eerste zijn nieuwtje al gebracht. Ook hij heeft windje mee.
Thuis zie ik hoe hij zijn 3e winstpartij pakt. Kramnik heeft normaal gesproken geen kans meer. Leve de Koning, leve Anand!
De 45 km werden in 27.5 km/u afgelegd.

Verzilveren lukt niet.

Bart Voogt speelt dit seizoen een bord hoger dan ik. Ratingtechnisch is hij mij voorbij gestreefd met een paar puntjes. Vanavond mogen wij de degens kruisen in de interne.
Aangezien ik wit heb, voel ik mij verplicht voor de winst te gaan. In een vaag zijvariantje van de Pirc kiest Bart niet de sterkste voortzetting. Ik houd een plus over. Maar aangezien de dames van het bord verdwenen zijn is het lastig het plus te verzilveren. Sterker nog, Bart weet mijn speldenprikken eenvoudig te neutraliseren. Een remise is derhalve een logische uitslag. Ik heb nu 1 uit 2 in de interne competitie.
Op de foto spelen Fischer en Korchnoi ook een Pirc. De laatstgenoemde won deze partij.

Dat er nog vele mogen volgen.

Al maanden heeft Bram het over dat hij een keer mee wil fietsen naar opa en oma. Nu hij wat ervaring met zijn fiets én zijn Look-pedalen heeft opgedaan, is het zo ver. De weersvoorspelling is gunstig; droog weer, wind zuidwest, en af een toe een zonnetje.
Rond kwart over elf springen wij op onze alu-rossen en zetten koers naar Papendrecht. Na ong. 10 kilometer mogen we door de Beneluxtunnel. Ik laat Bram eerst de Waterweg zien, en vertel dat we daar onderdoor gaan fietsen. Daar lijkt hij even van te schrikken, maar eenmaal in de tunnel heeft hij meer oog voor het gedicht van Deelder dat hij achterstevoren opleest. Op het gemakkie rijden we via Pernis, langs de ECT richting Charlois. Daar pakken we het superlange fietspad richting Barendrecht. Bram vertoont geen tekenen van vermoeidheid. Er wordt weer veel gebabbeld, en voor we het weten rijden we langs de A15 richting de Noord. Na de brug is het nog maar een klein stukje. Na 2 uur fietsen komen we fris in Papendrecht aan. De eerste 40+ km tocht van vader en zoon. Dat nog vele mogen volgen!
De afstand: 40.7 km
Gemiddeld: 20.7 km/u
Wind ZZW4/5
Terug fiets ik alleen. Bram prefereert nog de auto voor de terugrit.
De 40 km worden in 26.3 km/u afgelegd. Wat het totaal op 9191 km brengt dit jaar.

Op Hodenpijl

Jim is naar Skateland, Bram naar de Scouting. Lilian en ik springen op de fiets en rijden voor de wind richting Delft. Het doel is Op Hodenpijl. Daar aangekomen doen we "een bakkie" en kijken vervolgens rond in deze oude katholieke kerk. Ik ben hier wel duizend keer langs gereden met auto en fiets, en nu voor het eerst binnen. We klimmen tot in de toren en kijken door de raampjes naar Hollandse vergezichten.
Als we weer opstappen voor de terugrit, mogen we de tegenwind trotseren. Als wij het einde van de Kwakelweg naderen, zien we daar Bram met zijn scoutinggroep daar rondhobbelen. Eenmaal thuis blijken er 22.6 km afgelegd in 16.1 km/u.
Wind: ZW5

Rondje voor de kilometers

Geen goesting om hard te fietsen vandaag. In gezapig tempo ging het richting huis. De route liep via 't Woudt en Delft, Vlaardingen en Maassluis. Langs de wielerbaan spotte ik nog een buizerdpaar. De 33 km werden in 25.8 km/u afgelegd. Wind was W4 en koud....
Een rondje voor de kilometers.

Fiets-Schaakblog

Baksteen's blog wordt ook al bestudeerd door Ronald Damhuis. Hij weidde een column aan de blogs van mijn fiets-schaakvrinden en de mijne. Hier te lezen. Alleen jammer dat hij zo slecht gelezen wordt; ik constateer geen toename in bezoekersaantallen van mijn blog na zijn stuk.
Hij waarschijnlijk wel dankzij deze doorverwijzing.
De foto is zonder toestemming overgenomen van de RSB pagina. Ronald kennende heeft ie daar geen problemen mee ;-) Excuses aan mijn lezertjes die nu met deze postzegel geconfronteerd worden. Mocht dit psychische problemen opleveren, klik dan hier!

Spinnen IV

Het aantal IVENT collegae neemt maar toe tijdens de spinles. Ik telde er vandaag 7. Er werd ook na het spinnen nog driftig gezweet. Beetje zonde van de bekleding van Joost's auto.

Goede benen, slechte benen

Titel van een wielersoap. Mocht ik zondag nog harkend achter mijn fietsvrindjes aanrijden, vandaag waren de benen plots goed.... Hoe dat kan? Schiet mij maar lek!
Al snel zat ik vanmiddag aan een gemiddelde van meer dan 30 in het uur. Via 't Woudt ging het naar Den Hoorn en Delft. Door wat vertraging was het gemiddelde ingekakt naar 29.5 km/u toen ik eenmaal de Zweth bereikte. Daar besloot ik flink hoog in de 30 te gaan rijden. Dat lukte redelijk goed. Eenmaal op de Woudweg naar huis was het consolideren. Met windje tegen [ZW3] hoefde ik de teller alleen boven de 30 te houden. Dat lukte zonder al te veel problemen. Alleen langs de surfplas werd ik bijna door een scootmobiel van het fietspad gedrukt. Of opa een slok ophad weet ik niet, maar slingeren deed ie behoorlijk in die rijdende accu! Uiteindelijk werden 41.5 km afgelegd in 30.1 km/u
Overigens schoot ik ook door de 9000 km grens heen vandaag. Nog 1000 te gaan dit jaar, 2000 is normaal gesproken ook haalbaar.
Nu maar hopen dat ik mijn inspanning niet hoef te bezuren morgenochtend bij het spinnen. Donderdagavond ga ik weer spinnen, en wel een proeflesje bij FitLine in Maassluis.

Kwaliteitskilometers of kwaliteitstijd

Vanaf het werk rij ik via de Zweth naar huis, een slordige 35 km op de Batavus Nitro. Het is extreem lekker weer, een graadje of 20. Thuis laat ik Bram zijn snelle pakkie aantrekken, en gezamenlijk fietsen we naar de Stormvloedkering. Deze beklimmen we van beide zijden voordat we richting Hoek van Holland vertrekken. Daar zien we een vette pont van Stena Lines vertrekken. Bram praat de hele weg honderduit, en het tempo is navernant laag. Soms is snelheid niet alles..... Gezellig babbelend rijden we via het Staelduinse Bos naar Maassluis. Uiteindelijk dik 25 op de teller in 22 gemiddeld. Geen kwaliteitskilometers, wel kwaliteitstijd.

Rode lantaren

Even na 8 uur rijden Piet, Ruud, Ed en Martin de Mauritsstraat uit, op weg naar fietsavonturen. De eerste kilometers gaan nog rustig aan zodat er nog wat gesprekken gevoerd kunnen worden. Bij de Holyweg gaat opeens het gas er op. Met 36 op te teller rijden we lange tijd rond. Ik zie het molentje van de drie (ex)ATBers keurig voor mij draaien. Voor mij is meedraaien geen optie, ik ben aan het overleven... Al het natuurschoon gaat aan mij voorbij. Mijn wereld beperkt zich tot het achterbandje van mijn fietsvrienden. Zodra een bocht of klimmetje in het parcours genomen wordt, moet ik vol aan om maar weer aan te kunnen pikken. Waar zijn de Franse benen gebleven?? Veel tijd om daar over te delibreren heb ik niet. Al mijn energie is nodig om amechtig in het wiel te blijven hangen. Ik weet dat we een "Rondje Berkel" doen, maar het had evengoed een rondje Kijkduin kunnen zijn. Echt iets meekrijgen doe ik niet...
Een paar keer moet ik er bijna af, maar gelukkig kan ik steeds weer aanhaken.
Bij de Zuidbuurt is het dan eindelijk op. Als de mannen weer gaan versnellen laat ik ze lopen. Ed houdt in, en gezamenlijk lopen we de andere heren weer in die ook inhouden. Tot de Zuidbuurt ligt het gemiddelde op 31.4 km/u! En dat met een rustig begin. Ik ben blij als ik thuis ben, en beklaag mij bij Lilian over mijn fietsvriendjes die mij zo'n pijn hebben gedaan. Even later vertrouw ik mijn, naar ammonia riekende, fietskleding aan de Bosch wasmachine toe. Een toevoeging van Biotex moet een lekker campingluchtje aan de wielerhansop geven. Zelf neem ik mij voor de rest van de dag uit te rusten. Triest om de hele rit als rode lantaren te dienen.... Totaal 57 kilometer Wind is Z3.

De startstreep

Even goed kijken en je ontwaart de startstreep in Bedoin......

Spinnen III

Vandaag een nieuwe spinleraar én een debutant op de spinfiets: fietsvrind Ed.
Zelf vond ik het wat beter vol te houden dan de eerste 2 spinlessen van Els.
Mogelijk is dit gewenning of was het een tamme les? Ik vermoed dat Ed het eerste denkt. Hij was afgepeigerd en had na de spinles duidelijk moeite om zijn kleren in de juiste volgorde aan te trekken. Gelukkig houdt Ed van pijn en kijkt waarschijnlijk al weer uit naar de volgende spinles :-)

De Furiade Koppelkoers 2008 met Bram

Na het rondje met Ed moet ik mij weer opladen: Zoon Bram wacht met spanning op de start van zijn koppeltijdrit. Rond kwart voor 11 is het zo ver, met 30+ schiet Bram weg. Ik maan hem iets minder hard te rijden anders is ie voor de eerste bocht op. Met 27 in het uur gaat het richting Vlaardingen. Na een km of 2,3 klaagt Bram over zadelpijn, en het tempo zakt iets in. Na het draaipunt krijgen we weer die rotwind tegen. Bram dacht dat we wel windje mee zouden hebben en is duidelijk boos. Dit weet hij deels om te zetten in voorwaartse snelheid. Maar we hebben te weinig kilometers samen gereden, en de laatste meters moeten dan ook uit de tenen komen.
Na 21m02s zijn we binnen. Een duidelijke verbetering ten opzichte van vorig jaar: 25m17 Niet gek met een ZZW wind van kracht7 !!
Volgend jaar weer 4 minuten sneller?
Binnen wordt nog erwtensoep en tosti's gegeten. Karel reikt de koppelkoersprijzen uit van de jeugdleden. We zijn 4e geworden, en een fraaie beker is Bram's deel.
Moe maar voldaan rijden we naar huis waar een warme douche wacht.

De Furiade Koppelkoers 2008 met Ed

Om half 7 ben ik reeds op. Kan niet meer slapen en gebruik de tijd om wat rommel in mijn kamer op te ruimen. Ruim op tijd ben ik in de kantine van de Coureur. Ik bel Ed, die blijkt nog aan de koffie thuis te zitten. Ik zeg: slechte voorbereiding. Zelf draai ik een km of 15 warm op de wielerbaan. Als ik aanzet boven de 35 km branden de benen snel op. Hmmm, slecht voorteken....
Net voor 10-en komt Ed aangekakt, slechte voorbereiding denk ik als ik hem zijn startnummer overhandig. Na geklaag over hamstrings en andere oudemannenkwaaltjes weet ik hem dan toch op de fiets te krijgen richting start. Deze is ietwat verlaat: slechte voorbereiding denk ik.....
Als het startschot valt kan ik toch redelijk 35+ rijden. Het doet wel pijn, maar het is goed te verdragen. Ed neemt keurig over maar heeft duidelijk mindere benen. Als we het keerpunt gehad hebben sta ik zowat stil. Met 27 km/u moeten de eerste honderden meters overbrugt worden. Het windje valt hier echt tegen! Even later weet ik weer tempo te maken. Ed blijft lang in mijn wiel. Niet zo gek als je bedenkt dat ik een spatbordje gemonteerd hebt om mijn vriendje van nattigheid en rommel te sparen.
Ed daarentegen, heeft geen spatbord gemonteerd. Dit heeft hij wel, maar dat beschadigt zijn fietsje. Ik laat het welzijn van mijn fietsmaatje boven een beschadigd frame preveleren. Jammer dat Ed hier anders over denkt. Zeker als je nagaat dat dit ook gewoon tijd scheelt. Hoe serieus neem je je sport dan? vraag ik mij af....
Op het laatste stuk zet ik nog even flink aan en de teller gaat richting 40. We zien Ruud en zoon Rutger voorbij komen, en Ed wenst ze een goede vaart. Ik doe dit ook.
Als ik omkijk blijkt Ed niet zo zeer anderen aan te moedigen dan wel zijn maatje te vragen wat in te houden, er gaapt nm een 10tal meters tussen Baksteen's VAN SPATBORD VOORZIENE achterband, en Ed's voorband.
Ik hou iets in, en gezamenlijk rijden we over de finish. Helaas kunnen we de verbetering die we de laatste jaren doormaakten in deze discipline niet doorzetten:

Jaar Tijd Gemiddelde per uur
2002 16:28 33,91
2003 15:45 35,73
2004 15:37 35,91
2007 15:34 35,98
2008 16:15 34,00

Onder zien we Ed, een vijftal minuten voor de start.

Laaste avond Coureur jeugd

Vanavond mocht de jeugd aantreden voor de laatste avondtraining. Het weer was gelukkig geen grote spelbreker. In plaats van een training was de avond gevuld met spelletjes. Een leuke afsluiting van het seizoen!
As zondag gaan Bram en ik het "zomerseizoen" uitzwaaien middels de traditiegetrouwe koppeltijdrit.
Op de foto Bram met zilveren olympische medaillewinnaar Alfred Stelleman. Zijn tandemgenoot Jacco Tettelaar reed op het moment van de foto mee met de Amateurs-A.

Spinnen II

Vandaag voor de tweede keer aan het spinnen. Zweten zweten zweten. Het ging beter dan de eerste keer, ik ga het nog leuk vinden :-)

Tirreno thuis

Na een reis met het openbaar vervoer komen we rond 10 uur aan bij HP om de fietsen op te halen. Het is vies nat weer, en een opklaring zit er niet in. Maar voordat we onze dames naar huis brengen, worden er nog herinneringen opgehaald aan het afgelopen weekend. Naast Erik is ook Dennis van de partij. Joost is ook aanwezig en Peter hobbelt nog langs. Even over 11 uur rijden we weg. Niet veel later geeft de Hollandse hemel een keurige imitatie van een moesson. Tot op het bot verzopen rijden we door. Het zou niet het enige buitje blijken te zijn vandaag. Is het afgelopen met het mooie weer? Moeten we weer door de bagger? Zand nestelt zich van oor tot bilnaad in Baksteen's lijf. We volgen de route langs de Leidse vliet, een oude bekende. Na 75 kilometer is het mooie er af bij ons. We zijn thuis en gaan weer onder de douche, nu een warme. De 75 kilometer wordt in 25 km/u afgelegd. Windkracht 5 tot 7 uit westelijke richting. Ook wel tegenwind genoemd.....

CHESS 1 - WSV 1 4.5 - 3.5

De eerste wedstrijd van het nieuwe seizoen zit er weer op. Het was ongekend spannend vanavond! Wadinxveen, degradant uit de promotieklasse, had ik als favoriet ingeschat. Dit pakte anders uit. Al snel kon Kees aan bord 2 zijn tegenstander een pion afhandig maken, én een betere stelling overhouden. Dit resulteerde in ons eerste volle punt van dit seizoen. De eerste remise kwam op naam van Bas van Driel (bord 6). Bas had permissie van zijn jarige vrouw om achter de stukken te kruipen. Waarvoor hulde! Martijn (bord 7) vergat te rokeren, waar zijn tegenstander goed gebruik van kon maken waardoor de stand gelijk getrokken werd.
Toen duurde het lang voordat er weer een beslissing viel. Dat was aan mijn bord (4). Bovenstaand diagram is een fragment uit mijn partij. Zwart heeft net 24. ... Dc6 gespeeld. Na mijn 25. Lb5! is de partij uit. Zeker na zwarts antwoord 25. .. ab5 wat hem de dame kost.
Ron stond op dat moment minder aan bord 1. Bart's partij (bord 3) was onduidelijk, evenals de pot van René aan bord 5. Cenk (bord 8), onze nieuwe aanwinst in het eerste, moest het hoofd bieden aan een koningsaanval. Deze sloeg niet door, en de partij werd remise. Zo ook de partij van Ron. Met nog twee partijen onduidelijk, én tijdnood, kon de uitslag van deze wedstrijd nog alle kanten op.
Bart verrekende zich in een betere (mogelijk zelfs gewonnen) stelling, en moest de koning omleggen. Stand was nu gelijk. De partij van René was nu de beslissende. Ondanks de matdreigingen van zijn tegenstander hield hij het hoofd koel en won.
Heren bedankt! Volgende wedstrijd is volgende maand (27/10) thuis tegen 3-Torens 1
Klik hier voor de stand in klasse 1A

Vliegen

Om 9 uur vertrekken we, als laatste uit het hotel.
Dennis vliegt naar huis. De 1150 km worden in 9 uur afgelegd, inclusief rusten.
We noemen dat vliegen :-)

Uiteenspattende zweetdruppels

05:00u Ik lig al wakker, en val ook niet meer in slaap. Op zich niet zo gek, de grote dag is daar. Twijfels trekken door het bolletje. Ga ik het wel halen? Wordt het net zo zwaar als in 2005? Slapen lukt dan echt niet meer.

07:00u Als Ed's wekker afgaat start ik met de voorbereidingen voor de klim. Ed ligt nog in standje snurk. Hij heeft gisteren het geslacht van zijn as kleinkind gehoord en de vraag is hoe dit door gaat werken in zijn sportprestatie vandaag. Ik ben in ieder geval klaar als Ed zijn slaperige lijf onder de douche sleept.

08:00u Tijd voor ontbijt. Hoewel er door de groep nog gein geschopt wordt, lijkt het of de spanning oploopt. We halen de fietsen op, en blazen hier en daar nog wat lucht bij in de bandjes.

09:00 Onder leiding van wegkapiteit Ruud Koomen rijden we naar Bedoin. Ruud rijdt op zijn elfendertigst, wat betekent dat de groep amechtig in zijn wiel hangt. Ik ben blij als we Bedoin in rijden. De benen doen pijn. Toch geen voorteken hoop ik?

10:00 De spanning bouwt alleen nog maar op. We moeten met de hele club op de foto.

10:15 We zijn weg! Al snel zie ik velen, waaronder fietsvriendje Ed uit zicht verdwijnen. Het eerste stuk is goed te doen, maar ik wil mij niet forceren. Beelden van mijn eerste klim in 2005 spoken door mijn hoofd. Toen hoopte ik op materiaalpech om maar legaal af te kunnen stappen. Nu gaat het beter, en ik haal zowaar wat mindere goden in. Ieder moet de Ventoux in zijn eigen tempo verteren, het is niet anders. Dan draai ik naar links en weet dat dan het echte klimmen gaat beginnen. Op naar het beruchte bos! Voorlopig zitten we aan de 10%




11:00 In het bos is de temperatuur aangenaam. Er ligt wel sneeuw langs de weg! "Straks oppassen met dalen"; denk ik. Door het eindeloze klimmen zweet ik als een otter. Het hoofd hangt omlaag en ik bestudeer de, op mijn frame, uiteenspattende zweetdruppels. Ik voel mij goed en kan blijven draaien. Volk wat mij ingehaald heeft pak ik weer terug. Snelle jongens gaan weer over mij heen. De wet van de sterkste heerst hier in het bos. Robert kan nog lang in mijn buurt blijven hangen, maar uiteindelijk moet hij lossen.

11:45 Ik zit in mijn ritme en zie het Chalet naderen, op de GPS dan.. Na 1u36 ben ik daar. Ongekende luxe! Mijn streeftijd is 2u20, dit moet haalbaar zijn reken ik uit. Er is tijd zat om te hoofdrekenen op deze klim bedenk ik mij.... Nog slechts 6 km te gaan. Ik sla een verse bidon af van het bevoorradingsteam wat bij het Chalet vertoeft. Eén rondje maak ik op het vlakke asfalt voordat het kale deel beklim. Hier is het wat minder stijl en kan ik beter omhoog dan in het bos. Het gaat super! Ik vermoed dat Ed nu wel binnen zal zijn, ik moet nog een km of 4.

12u30 Als de laatste kilometer in zicht komt is de pijp kaneel op. Het is nu puur ploeteren, en het lichaam gaat protesteren. Dit is dan ook het stuk van 11%. Als ik de draai naar de finish maak, is het daar een drukte van belang. Ik zet nog even aan en zet 2u13:59 op de teller!! Voor mij een supertijd.
Ed heeft zijn streeftijd; 2 uur rond, niet gered is daarover teleurgesteld. Kan ik mij voorstellen, de omstandigheden waren ideaal. Maar als de benen niet willen houdt alles op.
Op Ed na is iedereen in feeststemming. De sfeer is uitstekend op de Kale Berg. Tijden en ervaringen worden uitgewisseld. Met de kou valt het ook nog mee, dat heb ik hier ook wel anders meegemaakt.

13:xx We dalen af! Ik schijt in mijn broek en heb kramp in de handen van het remmen. In Bedoin eten Ed en Baksteen een pasta en steken daarna een feestsigaar op. We genieten van de zon en het vrouwelijk schoon.

14:45 Het kost moeite om weer op de fiets te kruipen voor de laatste 15 km naar het hotel. Gelukkig loopt het richting Carpentras alleen maar af, en als snel kan ik weer tempo maken. In het hotel zien we nog net Marianne Vos naast de wereldtitel grijpen. Dit mag de pret niet drukken!

Iedereen van het team heeft de top gehaald en dat moet gevierd. De flessen Heineken en Franse wijnen worden ont(kroon)kurkt en rood en geel vocht vullen de dorstige kelen. Natuurlijk moet er nog gegeten worden. De laatste avond wordt leuk afgesloten met wat speeches en er worden diverse pluimen in diverse gaatjes gestoken :-)
Geheel terecht overigens! Na het eten proberen we nog een kroeg te vinden, zonder succes. In het hotel zijn er nog wat groene rakkers en zo rekken we de avond nog tot een uur of 1. Mission accomplished!

Trainingsrondje in Frankrijk

De eerste dag in Frankrijk. Na een goed ontbijt halen we de fietsen op. DHL, een der sponsoren, heeft een truck beschikbaar gesteld. Haar chauffeur, zal het hele weekend met ons optrekken en de organisatie ondersteunen met allerlei hand- en spandiensten. Een echte klasbak!
De bandjes worden opgepompt en we maken ons gereed voor een rondje. Vandaag is vrij te besteden. In dit gezelschap betekent dit natuurlijk fietsen! Met 7 (collega's Joost, Jeffrey en Ed. Eén militair (naam ff kwijt), onze sidekick Dennis en Robert Zaal) man vertrekken we richting de Gorges de la Nesque. Een schitterende route die ik woensdagavond nog snel in mijn Etrex GPS geprakt had. Wel betekent dit de nodige klimkilometers, uiteindelijk veel meer dan we van plan waren. Hetzelfde geldt voor het aantal kilometers, geschat waren er 70, het werden er 91. Halfverwege werd er geluncht onder de Ventoux, in Saul. Een eenvoudige pasta zorgde voor goede benen voor de terugweg. We klimmen naar een hoogte van ong 1000 mtr en worden beloond met een lange afdaling over een brede weg richting Carpentras. Snelheden van 70 kilometer worden hier eenvoudig gehaald. Moe maar tevreden pakken we een douche en rusten tot het weer tijd is voor een hapje. Morgen is het zover. Zal ik mijn tijd van 2005 verbeteren? Haal ik het nu zonder een voet aan de grond te zetten? Mijn eerste poging telt niet vanwege deze reden, zo zegt fietsvriendje Ed.
Erik Moen en zijn organisatieteam hebben alles hier perfect geregeld. Vanaf deze plek een vette pluim. Verder een groet aan mijn sponsoren! Mocht je ook willen sponsoren, dit kan nog altijd. Last but not least een vette kus voor Lilian, en big hugs voor Jim en Bram.
De 91 km werden in 23,7 km/u afgelegd. Zwakke NW wind. 1600 hoogtemeters.
Morgen de grote dag!

Op reis!

Éric Caritoux, geboren te Carpentras, winnaar Ronde van Spanje 1984
Rond de klok van 8 uur 's ochtends verlaten Ed en ik Maassluis en vertrekken richting Rotterdam Noord. Daar kunnen we in de auto kruipen van Dennis, een HP-man. Het is even na 9 uur als we gedrieen in de vette BMW vertrekken richting Carpentras, zo'n 15 km van de Ventoux. De reis verloopt voorspoedig en rond 19u15 zijn we in Frankrijk. Daar zijn de eerste renners gearriveerd, en de anderen druppelen in de loop van de avond binnen. We gaan laat aan tafel, en de eerste contacten met lotgenoten worden gelegd. Er heerst een gave sfeer, mensen met een missie! De Kale Berg op!
Afspraken voor een rondje door de Gorges de la Nesque worden gemaakt. We hebben immers nog een dag voor de beklimming van de Ventoux.
Als ik in mijn bedje lig, slaap ik snel. Wel ben ik vroeg wakker, dit zal ik vasthouden tot en met de laatste nacht. Zenuwen?

Laatste tocht voor de Ventoux

Het mooie weer lacht Ed en Baksteen toe. We rijden in gezapig tempo richting Amstelveen. Hier worden de fietsen in een fraaie DHL vrachtwagen geladen om ze richting Frankrijk te vervoeren. Hoewel de afstand naar Amstelveen niet echt een uitdaging is voor ons, lijken de benen ons in de steek te laten. Het tempo blijft laag. Veel wind staat er niet, NO3, dus daar ligt het niet aan. Mogelijk is het de zware rugzak met fietstas (die overigens ongebruikt weer mee terug gaan naar Maassluis...)? Meest waarschijnlijk is vermoeidheid, en ik hou derhalve een paar dagen de benen stil. Aangekomen in Amstelveen geven we de fietsjes af, en nemen een tas met kleding in ontvangst. Vervolgens worden we in 2 etappes door DTO collega's naar Maassluis vervoerd. Klasse mannen! Donderdagochtend is het zo ver, dan vertrekken we richting Carpentras. De 80 km werden in 24.5 km/u afgelegd.

Ooit een zilveren medaille aangeraakt?

Bram en ik vanmiddag wel! Na de tijdrit werden Jacco en Alfred gehuldigd voor hun zilveren prestatie in de tijdrit op de tandem in Beijing. Jacco reed gelijk mee met de Amateurs-A wat Bram en Baksteen de gelegenheid gaf tot een gesprek met Alfred.
Ook werd er nog een foto geknipt van ons drieen die ik binnenkort in de mail hoop te ontvangen. Knappe prestatie van de heren!

Ed ziek?

Want zijn blog is zo maar bij, wat heet: zelfs de rit van vanochtend staat er op!
Hoewel wat minder leuk geschreven dan de stukjes van mijn hand ben ik zo vrij geweest plagiaat te plegen :-) Bram en ik moeten weg voor een demo tijdrit in Schiedam.

Een beetje rommelig
Om half negen verzamelen we bij Sasja en kwebbelend douwen we naar Schipluiden waar ik de eerste klim van de dag steel. Hierna schuif ik weer keurig terug naar mijn plek uit de wind achter Mart en Piet. Piet’s Giant ziet er zoals gewoonlijk weer netjes uit net als de fiets van Sasja. Mart is de laatste tijd toch wat rommelig in de weer. Zijn oude wielset is vervangen door een veelspaaks set van Easton en staat fraai bij zijn Gazelle. Alleen rijdt hij nu met twee verschillende banden in de rondte. Gewoon een beetje rommelig. Ook ontbreekt zijn anders altijd aanwezige GPS. Gewoon een beetje rommelig. Wel breekt hij samen met Piet bijna alle wind voor Sasja en mij. Wij dobberen er lekker achteraan. Langs de Waterweg doen we het laatste stukje iets versnellen. De benen zijn nog steeds niet optimaal. Morgen brengen Mart en ik de fietsen naar Amstelveen. Daar verdwijnen ze in een vrachtwagen en worden ze netjes afgeleverd in Carpentras – een oud historisch rijk stadje in de buurt van de Mont Ventoux. Zoals het er nu uit ziet beklimmen we de Reus op zaterdag aanstaande.

Plafond witten

Vandaag ga ik bij John en Marleen een plafond witten. Hun nieuwe paleisje staat in Soesterberg zodat ik vroeg moet vertrekken. Ik heb lange mouwen en pijpen aangetrokken, en ook de winterhandschoenen uit de mottenballen gehaald. Geen overbodige luxe zo blijkt, het is nog erg fris om 7u45. Er hangt aardig wat mist rond de wielerbaan, en in deze mist tref ik een vos op nog geen 2km van huis. Niet verwonderlijk, mijn broer spotte er één 's nachts in onze straat deze week.
Hoewel het in de loop van de ochtend helderder wordt, hou ik de volledige kleding aan. Het hele eind blaast de wind tegen, maar niet erg hard: O2/3.
Zonder noemenswaardige problemen arriveer ik in Soesterberg alwaar ik snel met een roller het plafond beroer. 103 km in 25.2 km/u

Spinnen

Na jaren het spinnen afgedaan te hebben als een bezigheid voor dames in strakke pakkies die niet door de vuiligheid willen fietsen, ben ik vandaag overstag gegaan.
Met twee collega's werd een bezoek gebracht aan de sportschool in de Lier alwaar ik mijn vuurdoop onderging. Na wat warmdraaien ging snel het tempo omhoog, en veel van de oefeningen bleek "staand" te zijn, niet mijn sterkste kant. Na een minuut of 10 zat ik er helemaal door. Het vocht stroomde als een waterval van mijn lijf, en ik verwachtte niet de volle tijd mee te kunnen doen. Na een kwartiertje waren de spieren goed opgewarmd, en was ik wat gewend aan de oefeningen. Zonder veel problemen kon ik de les uitfietsen. Maar zwaar was het, en leuk genoeg om nog eens te proberen.

Sponsoring Ventoux

De teller staat op 509 euro voor het goede doel! Hier zijn de bonussen nog niet meegerekend ;-) Nog een kleine week en dan moet ik de fiets vast in gaan leveren. Voor die tijd moet ie dan wel klaar zijn natuurlijk.
Meer sponsorgelden zijn natuurlijk van harte welkom!
Lees hieronder hoe je het bedrag nog hoger kunt tillen.

Gezocht Sponsoren!

Beste bloglezers!


Eind deze maand, op zaterdag 27 september gaan zo’n 50 heren, waaronder ik, op de fiets de Mont Ventoux beklimmen voor het goede doel. Naast het zetten van een sportieve prestatie (De beklimming van de Mont Ventoux is berucht..) is het de bedoeling zoveel mogelijk geld op te halen voor het goede doel.

Met onze tocht dienen wij niet één, maar vier goede doelen, die tot de verbeelding spreken. Vier goede doelen, die bovendien verenigd zijn in een Foundation die de naam draagt van een van de meest spraakmakende en bepalende wielrenners die Nederland heeft gekend, Michael Boogerd.

De Michael Boogerd Foundation heeft gekozen voor goede doelen die zich richten op 'het kind', 'bewegen' en 'gezondheid'. Dit zijn: KiKa, Right to Play, War Child en Ride for the Roses.

Voor onze tocht is een website in het leven geroepen, http://www.ventouxchallenge.nl/ waar veel meer informatie terug te vinden is dan ik hier kwijt kan.

De reis naar Frankrijk, en het verblijf aldaar, wordt door diverse bedrijven betaald.

Al het geld wat dus binnen komt gaat 1 op 1 naar de goede doelen.

Wil je mij sponsoren? Vul dan onderstaande gegevens in en mail dit naar:

baksteenopdeventoux@gmail.com


Vast bedankt voor je bijdrage, namens de Michael Boogerd Foundation’


Martin


=======================================================================

Ja, ik sponsor Martin en geef ............ euro als hij de top haalt!


Naam Sponsor:


Optioneel:

Martin denkt de berg te kunnen beklimmen in 2 uur en 20 minuten.

Voor elke 5 minuten sneller dan deze tijd geef ik als sponsor .......... extra.

Mart moet opgeven

Voor de derde maal wordt de Gerrie Kneteman Classic verreden. Voor de derde maal is ook de Baksteen van de partij. Voor de derde maal rij ik de 150 km met maatje Ed. Voor de eerste maal rij ik de tocht niet uit.

Na vertrek uit het Olympisch stadion, om kwart voor 9, is het nog fris [wind O4] maar het zonnetje is de aardbol al aan het opwarmen. In tegenstelling tot de twee eerdere edities doen Ed en ik het wat rustiger aan. Dit bevalt mij uitstekend, en als mijn velg het begeeft, staan er 98 km [30.3 gem] op de teller. De laatste 50 ontbreken helaas.
Ik zeg Ed dat ik een station probeer te bereiken, en wens hem succes. Er zit echter geen beweging meer in het achterwiel, en dus bel ik Lilian. Ze is bereid haar gestrande man op te pikken. Ik neem plaats in het zonnetje en wacht geduldig af.
Aangezien ik in de middle of nowhere sta, prijs ik mij gelukkig dat ik Lilian dit jaar een Garmin voor in de auto heb geschonken. Zonder veel problemen vindt ze mij, en kunnen we terug naar Maassluis.

Nu kijken of we voor de Ventoux het fietsje weer in ordelijke staat krijgen!

Ouderwetsch

Piet [aka de rode punaise], Ruud en Baksteen verlaten rond 12u het bedrijfspand voor een sportuurtje. Ruud is organisator en beslist een rondje Berkel. Via Schipluiden en Delft rijden we over de Schie richting A13. Er zit een redelijk tempo in, de teller staat al een tijdje boven de 30. Als we Berkel geraakt hebben, gaat het terug naar de A13. Ruud gaat dik 40 rijden en ik ben blij aan te kunnen pikken, als hij afgeeft neem ik niet over maar laat het tempo direct zakken. De tong raakt nog net het asfalt niet. Gelukkig gaat het iets rustiger hierna, zodat er hersteld kan worden. Na de Broekpolder en de Zuidbuurt gaat het naar de parallelweg richting Herenlaan.
In slagorde rijden we lange rechte weg richting finish op. Ruud op kop, vastbesloten om de andere twee los te rijden door hoe langer hoe sneller te gaan fietsen. Dan volg ik, vastgeplakt aan zijn wiel. Een ideale positie voor een sprinter.... Achter mij een klein gat en dan Piet. Zo rijden we sneller en sneller naar de meet. Als er 48 km/u op de teller staan, en de afstand nog een 300 meter is, besluit ik voluit te gaan. De teller gaat over de 50 heen, en blijft steken op 54.7 km/u. Ruud heeft dan de virtuele handdoek geworpen. Als ik achterom kijk zie ik nog wel een schim, het is Piet die doordieselt. Ik had net het gas er af gehaald in de veronderstelling dat het een gereden koers was. Ik geef nog even gas voor de laatste 50 meter. Ouderwetsch ga ik als eerste over de streep. Sprinten is toch mijn ding blijkt. Waarom dan toch die berg op?? :-)
54 km in 30.8 km/u Wind ZO3/4

Effe een uurtje

Na het eten spring ik nog even op de fiets. Het is zulk mooi weer. Met een zonnetje en ZW3 pak ik een 29 km in 27 gemiddeld. Morgen een sportuurtje!

Fietsen en schaken

Er hangt een grauwe grijze sluier boven Delft. Dat het daar regent kan de grootste onbenul nog wel zien. Ik ga toevallig die kant op, mijn vaste rondje via 't Woudt, voert langs Delft. Maar het geluk is met mij, of ik rij erg langzaam, de bui haal ik niet in. Eenmaal bij de Kandelaarweg spot ik een koppel ooievaars, die hun verendek in onderhoud hebben. Bij de Harreweg schrikt een torenvalk op als ik vlak lang hem rijd. Een fraai exemplaar. Naast een uitstekend zicht herkennen deze vogels ook urinesporen van hun favoriete prooi: de veldmuis. Het zonnetje schijnt en in een goede bui nader ik de stal. Daar aangekomen staan er 40 km op de teller. Gem 27.7 km/u. Wind: W5.
's Avonds fiets ik met Bram een slordige 20 km, bedoeld als training voor de Furiade Koppelkoers. Hierover later meer ;-)
Snel douchen en dan op de fiets naar Vlaardingen. Mijn eerste partij voor de interne speel ik tegen Ton Dulk. Ton's speelstijl ligt mij niet echt, maar ik kan mij goed aanpassen. Hoewel ik met zwart op een gegeven moment initiatief heb, zie ik geen directe winst. Als het te complex dreigt te worden bied ik remise aan. Ton accepteert en de eerste half is binnen.
Op de fiets naar huis, dus weer 15 op te teller. Totaal vandaag ongeveer 80 km.
slordige

Laatste partij naar winst "gerommeld"

Als koploper moet ik tegen de nummer laatst in onze groep [4], Bart van Strien uit Rijswijk. Ik kom goed uit de opening, maar overschat mijn aanvalskansen. Ik moet derhavel even later de verdediging in, en langzaam maar zeker verhoogt mijn tegenstander de druk. Als hij klaar staat om een aanval in te leiden, offer ik een stuk voor rommelkansen. Onze bedenktijd is dan al geslonken tot een minuut of 5. Bart mist de juiste verdedigingszetten, en ik krijg zowaar een dodelijke aanval. Na een slordige 32 zetten rommel ik mijn tegenstander mat. Met 2.5 uit 3 ben ik groepswinnaar, en neem een flesje wijn voor Lilian mee naar huis.

Kort maar krachtig

Ik laat mij lijmen door Ed. Het is slecht weer, en heb niet veel zin om te fietsen. Ook moet ik spelen in de laatste ronde van het Druivenschaaktoernooi. Toch sta ik rond kwart voor 5 het dagelijks tenue te wisselen voor een strak wielerpakkie. Door de zeikregen hobbelen we naar Hoek van Holland, via Maasdijk. Ed gebruikt geen spatbordje meer, het beschadigt zijn fiets zo wordt gezegd. Dat betekent wel dat ik naast de regen die van boven komt, ook nog allerlei goor straatvuil in mijn murf gespoten krijg als ik achter Ed rijd. En helaas moet ik Ed's achterwiel zien op de terugweg. Tegen een vette Z6 moeten we terug naar Maassluis. Mijn fietsvriendje spaart zijn oude botten niet, en amechtig rij ik achter hem aan. De overnames van mijn kant zijn korter en langzamer. Ben maar wat blij dat het na 21 km gebeurd is. Het gemiddelde van 27 km/u valt niet tegen.