Uiteenspattende zweetdruppels

05:00u Ik lig al wakker, en val ook niet meer in slaap. Op zich niet zo gek, de grote dag is daar. Twijfels trekken door het bolletje. Ga ik het wel halen? Wordt het net zo zwaar als in 2005? Slapen lukt dan echt niet meer.

07:00u Als Ed's wekker afgaat start ik met de voorbereidingen voor de klim. Ed ligt nog in standje snurk. Hij heeft gisteren het geslacht van zijn as kleinkind gehoord en de vraag is hoe dit door gaat werken in zijn sportprestatie vandaag. Ik ben in ieder geval klaar als Ed zijn slaperige lijf onder de douche sleept.

08:00u Tijd voor ontbijt. Hoewel er door de groep nog gein geschopt wordt, lijkt het of de spanning oploopt. We halen de fietsen op, en blazen hier en daar nog wat lucht bij in de bandjes.

09:00 Onder leiding van wegkapiteit Ruud Koomen rijden we naar Bedoin. Ruud rijdt op zijn elfendertigst, wat betekent dat de groep amechtig in zijn wiel hangt. Ik ben blij als we Bedoin in rijden. De benen doen pijn. Toch geen voorteken hoop ik?

10:00 De spanning bouwt alleen nog maar op. We moeten met de hele club op de foto.

10:15 We zijn weg! Al snel zie ik velen, waaronder fietsvriendje Ed uit zicht verdwijnen. Het eerste stuk is goed te doen, maar ik wil mij niet forceren. Beelden van mijn eerste klim in 2005 spoken door mijn hoofd. Toen hoopte ik op materiaalpech om maar legaal af te kunnen stappen. Nu gaat het beter, en ik haal zowaar wat mindere goden in. Ieder moet de Ventoux in zijn eigen tempo verteren, het is niet anders. Dan draai ik naar links en weet dat dan het echte klimmen gaat beginnen. Op naar het beruchte bos! Voorlopig zitten we aan de 10%




11:00 In het bos is de temperatuur aangenaam. Er ligt wel sneeuw langs de weg! "Straks oppassen met dalen"; denk ik. Door het eindeloze klimmen zweet ik als een otter. Het hoofd hangt omlaag en ik bestudeer de, op mijn frame, uiteenspattende zweetdruppels. Ik voel mij goed en kan blijven draaien. Volk wat mij ingehaald heeft pak ik weer terug. Snelle jongens gaan weer over mij heen. De wet van de sterkste heerst hier in het bos. Robert kan nog lang in mijn buurt blijven hangen, maar uiteindelijk moet hij lossen.

11:45 Ik zit in mijn ritme en zie het Chalet naderen, op de GPS dan.. Na 1u36 ben ik daar. Ongekende luxe! Mijn streeftijd is 2u20, dit moet haalbaar zijn reken ik uit. Er is tijd zat om te hoofdrekenen op deze klim bedenk ik mij.... Nog slechts 6 km te gaan. Ik sla een verse bidon af van het bevoorradingsteam wat bij het Chalet vertoeft. Eén rondje maak ik op het vlakke asfalt voordat het kale deel beklim. Hier is het wat minder stijl en kan ik beter omhoog dan in het bos. Het gaat super! Ik vermoed dat Ed nu wel binnen zal zijn, ik moet nog een km of 4.

12u30 Als de laatste kilometer in zicht komt is de pijp kaneel op. Het is nu puur ploeteren, en het lichaam gaat protesteren. Dit is dan ook het stuk van 11%. Als ik de draai naar de finish maak, is het daar een drukte van belang. Ik zet nog even aan en zet 2u13:59 op de teller!! Voor mij een supertijd.
Ed heeft zijn streeftijd; 2 uur rond, niet gered is daarover teleurgesteld. Kan ik mij voorstellen, de omstandigheden waren ideaal. Maar als de benen niet willen houdt alles op.
Op Ed na is iedereen in feeststemming. De sfeer is uitstekend op de Kale Berg. Tijden en ervaringen worden uitgewisseld. Met de kou valt het ook nog mee, dat heb ik hier ook wel anders meegemaakt.

13:xx We dalen af! Ik schijt in mijn broek en heb kramp in de handen van het remmen. In Bedoin eten Ed en Baksteen een pasta en steken daarna een feestsigaar op. We genieten van de zon en het vrouwelijk schoon.

14:45 Het kost moeite om weer op de fiets te kruipen voor de laatste 15 km naar het hotel. Gelukkig loopt het richting Carpentras alleen maar af, en als snel kan ik weer tempo maken. In het hotel zien we nog net Marianne Vos naast de wereldtitel grijpen. Dit mag de pret niet drukken!

Iedereen van het team heeft de top gehaald en dat moet gevierd. De flessen Heineken en Franse wijnen worden ont(kroon)kurkt en rood en geel vocht vullen de dorstige kelen. Natuurlijk moet er nog gegeten worden. De laatste avond wordt leuk afgesloten met wat speeches en er worden diverse pluimen in diverse gaatjes gestoken :-)
Geheel terecht overigens! Na het eten proberen we nog een kroeg te vinden, zonder succes. In het hotel zijn er nog wat groene rakkers en zo rekken we de avond nog tot een uur of 1. Mission accomplished!