Voor de derde maal wordt de Gerrie Kneteman Classic verreden. Voor de derde maal is ook de Baksteen van de partij. Voor de derde maal rij ik de 150 km met maatje Ed. Voor de eerste maal rij ik de tocht niet uit.
Na vertrek uit het Olympisch stadion, om kwart voor 9, is het nog fris [wind O4] maar het zonnetje is de aardbol al aan het opwarmen. In tegenstelling tot de twee eerdere edities doen Ed en ik het wat rustiger aan. Dit bevalt mij uitstekend, en als mijn velg het begeeft, staan er 98 km [30.3 gem] op de teller. De laatste 50 ontbreken helaas.
Ik zeg Ed dat ik een station probeer te bereiken, en wens hem succes. Er zit echter geen beweging meer in het achterwiel, en dus bel ik Lilian. Ze is bereid haar gestrande man op te pikken. Ik neem plaats in het zonnetje en wacht geduldig af.
Aangezien ik in de middle of nowhere sta, prijs ik mij gelukkig dat ik Lilian dit jaar een Garmin voor in de auto heb geschonken. Zonder veel problemen vindt ze mij, en kunnen we terug naar Maassluis.
Nu kijken of we voor de Ventoux het fietsje weer in ordelijke staat krijgen!
1 opmerking:
Hulde voor de vrouw !
frank
Een reactie posten