zondag, februari 27, 2005

Vol huis

Vandaag komen familie en vrienden de verjaardagen van Bram en Baksteen vieren. Geen fietsen derhalve, maar in de sneeuw is dat met een racefiets ook niet verstandig.
Helaas ook geen wielrennen kijken vanmiddag :-(

Op de foto een stukje huisvlijt, waar de neue leeftijd van de Baksteen herkenbaar is.

De Baksteen

zaterdag, februari 26, 2005

Omloop van het Westland

Toen de Baksteen vanmiddag zijn neus buiten de deur stak, voelde het erg koud aan. Ook in België op de buis, waar de collegae van de Baksteen De Omloop van het Volk reden, bleek het knap fris. Een knappe overwinning van Belg Nick Nuyens! Even knap vond ik de outfit van Raborenner Steven de Jongh. Terwijl iedereen goed ingepakt rondreed, had Steven geen lange broek en zelfs geen handschoenen aan!
De Baksteen had toen zijn rondje al gereden, vet ingepakt. Thermohemd, dikke wintertrui, wielerbroek, overbroek, dikke sokken, schoenen, overschoenen, handschoenen, Buff, bril & helm. Opmerkelijk dit rondje waren de tientallen grazende zwanen langs de Zouteveense weg. Je verwacht grazende koeien in een weiland, geen zwanen. Zou zwanenmelk lekker zijn?
Na het rondje van 43 km (leeftijd Baksteen?) in 25 km/u sloeg de Baksteen aan het bakken. Om het feestje van morgen (Braminator [8] en Baksteen [44]) wat extra luister bij te zetten werden er drie appeltaarten gebakken.

vrijdag, februari 25, 2005

Armstrong & Ulrich

Dit jaar is het de laatste kans voor Jan om Lance in de Tour te verslaan. Maar gaat dit lukken? Lance zal waarschijnlijk niet meer die scherpte hebben van vroeger jaren na het zetten van een record. Jan is echter al weer achter op schema, door een griep.
Of krijgen we te maken met een andere gedadigde? De Baksteen zelf is beschikbaar, maar er zijn nog geen ploegen langs geweest die een verlegen zitten om een sprinter.
Dan moeten we maar naar Frankrijk op vakantie met de vouwwagen! ;-)

De Baksteen reed 200 kilometers afgelopen week.




De Baksteen

donderdag, februari 24, 2005

Bekende gezichten

Eind van de middag, nadat het sneeuwen gestopt is, stap ik op de Tirreno. Door de kou draaien we met de neus in de vette wind de Herenlaan op. Op weg naar een rondje van 50 km. Via de Stormvloedkering gaat het naar Maassluis via de Waterweg. Aangekomen bij het havenhoofd ontwaar ik een grijze man met twee Duitse Herders die er beduidend slimmer uitzien dan de baas. Het blijkt de gebrouilleerde zwager Kees te zijn. Via het Lickebaertbos gaat het naar Vlaardingen, Schiedam, Kandelaar, Delft, Schipluiden terug naar de werkplek. Tussen Schipluiden kom ik Johan Nieuwboer tegen op zijn ligfiets. Hij reageerde ietwat laat op mijn groet, zou ie mij herkent hebben? Even later is het de beurt aan Koen de Bloeme, die mij eerder herkent dan ik hem. Bij deze drie bekenden blijft het tot ik de Herenlaan weer opdraai. Met de wind schuin mee probeer ik mijzelf te kietelen voor een sprint. De teller blijft op 45 km hangen. De 54 km worden in 26,8 km/uur afgelegd.
Nog even spullen pakken binnen, en dan gaat het richting huis. Deze 6,5 km is knap zwaar, het buikje knort en de benen voelen zwaar.... Thuis wacht de Baksteen een schnitzel met aardappels en bloemkool.

woensdag, februari 23, 2005

De wereld is klein

Het is rond kwart voor 5 in de middag als het getik van mijn Lookplaatjes over de B-gang klinkt. Met een blik van herkenning draait Joris zich om als ik zijn kamer passeer. Joris, zelf ook een drager van het fietsvirus, groet mij en in zijn ogen lees ik dat hij graag het spannende avontuur wat de Baksteen gaat beleven zou willen delen. Buiten blijkt het koud, maar wel minder wind dan voorspeld. Dit laatste scheelt flink in de gevoelstemperatuur. Vol goede moed spring ik op de Tirreno en druk haar neus richting Schipluiden. Bij de Molenweg zie ik het getal 3,14 op de kmteller verschijnen en gelijk dwalen de gedachten af naar het getal Pi.
De wind komt uit de tegengestelde richting, niet fijn, maar dat betekent ook dat ik haar op de terugweg in de rug ga voelen. Altijd een prettig vooruitzicht.
Mijmerend fiets ik van Schipluiden naar Delft. Hier passeer ik, gehuld in compleet zwarte outfit, een bekend gezicht. Het blijkt fietsvrind Ed, die ongezond veel kilometers wegduwt de laatste weken. Ik dwing hem nog meer kilometers te maken door hem mijn rondje mee te laten rijden. Gezellig keuvelend laten we een 30 tal kilometers asfalt achter ons, en tegen de klok van 6 uur stap ik goedgemutst de huisdeur binnen.

De 33,3 km werden in 26 km per uur afgelegd. De wind was niet al te sterk, 3 a 4 schat ik. Temperatuur rond het vriespunt.



Vond nog een leuk oud plaatje van de fietsomgeving.
De Baksteen

dinsdag, februari 22, 2005

Teun

Ik was eigenlijk van plan met de Tirreno naar het werk te gaan om dan aan het eind van de dag wat extra kilometers te trappen. Maar ik stond vanochtend met een raar gevoel in mijn hoofd op. Zal toch geen griep zijn? Ik hou het nog maar even op de naweeen van de orale blessure. Ik ben nu bijna klaar met het kuurtje en met het gebit gaat het een stuk beter. Kiespijn, anuskramp en de putlucht uit Hennie's mond zijn de ergste pijnen die ik ken! Beter is dan het afzien op de fiets, maar niet vandaag dus ;-) Alhoewel, ook op de Giant waren de 6 km naar het werk zwaar op de nuchtere maag!

Een week of 2 terug heeft de Baksteen het "tijdschrift" De Muur deel 1 gekocht. Vanavond heb ik hieruit een stuk over Teun van Vliet gelezen. Mooie vent, misschien moet ik maar eens die kant (hij heeft een eetcafe in Baarle Nassau) op fietsen, kan nooit meer dan 150 km zijn heen en terug. Teun heeft 3 dagen in het geel gereden en komt oorspronkelijk hier uit de buurt.

maandag, februari 21, 2005

zondag, februari 20, 2005

Zonder kiespijn

Aangezien de orale blessure zich rustig hield, durfde de Baksteen rond kwart voor vier op de dag des Heeren zich op de Tirreno te zetten. In een lekker winterzonnetje werd een gebaande weg, ook wel door fietsvrind Ed liefkozend "Rondje M@rt" genoemd, afgelegd. In een Duurtraining 1 tempo draaiden de gespaakte wielen zoemend hun rondjes. Bij het draaien vanaf de Lickebaert naar noordelijke richting bleek een gemeen harde (5 a 6 bft.) en koude wind mijn gezapig ritje te verstoren. De vorm van de baksteen werd in een druppelvorm gedwongen opdat de Cw waarde zo laag mogelijk wordt. In deze houding druk ik het vlaardingse en schiedamse asfalt onder mij weg. Aangekomen bij de Kandelaar blijken er nog studenten met ballen te zijn; een 10 met stuurman zitten te blauwbekken, luisterend naar aanwijzingen van de coach. Ik duik naar links, en voor de wind hobbel ik naar huis. De 24 km/uur van dat moment worden opgetrokken naar uiteindelijk 26 km/uur gemiddeld. In totaal worden er 43 km afgelegd.
Zonder kiespijn duik ik onder de douche....



De Baksteen

De Vergruizer uit Maassluis

Ook wel The Braminator genoemd had vanochtend een judotoernooi. Sterk bezet met een 15tal deelnemende sportscholen mocht Bram in de categorie 6/7 jaar tot 27 kg aantreden. We moesten rond half 9 wegen dus waren vroeg uit de veren. Na het wegen ging het richting sporthal waar ik Bram nog op het hart drukte vooral fanatiek aan zijn 1e pot te beginnen. Veel deelnemertjes blijken de eerste partij nog ietwat te slapen, ook Bram heeft hierdoor wel eens verloren.
Flink nerveus begon hij aan zijn eerste pot, en binnen de reguliere tijd werd de tegenstander "ge-ipponeseerd". Dat was 1!
Zijn tweede tegenstander was nog zeer onervaren en mocht na een tiental seconden de mat weer verlaten, ook hier een Ippon voor Bram. De derde pot duurde iets langer, maar weer een Ippon. De laatste pot was tegen sportschoolgenoot Max. Deze jongen gaf nog de meeste tegenstand en even vreesde ik voor een verloren finale. Het zicht was slecht omdat er een hoop volk tussen tribune en mat was gaan staan. Door zelf te gaan staan zag ik De Vergruizer zijn laatste Ippon van de dag scoren. Trotse zoon en vader reden, verrijkt met endorfines, in een vrolijk bui naar huis.


Een geconcentreerde Braminator vóór zijn eerste wedstrijd.

zaterdag, februari 19, 2005

Hagelbuitje

Gisteren was de eerste dag dit jaar dat de Baksteen niet op de fiets heeft gezeten. Vandaag reden Baksteen en zoon Bram op de Giant richting Vlaardingen om daar de locale Bart Smit te bezoeken. Bram wil, voor zijn aankomende verjaardag, zijn verlanglijstje ietwat uitbreiden, vandaar. Op de weg naar huis werden we overvallen door een hagelbui welke onze gezichten striemde. Bram gaf geen krimp. Is hij uit het juiste hout gesneden om een echte wielrenner te worden? Ik denk het wel. Tijd zal het leren, morgen mag hij zijn kunstje doen op de judomat.
Baksteen, Bram en Giant legden een slordige 12 kilometer af in gezapig tempo.

De Baksteen

vrijdag, februari 18, 2005

Kiespijn II

Drie weken nadat er twee nieuwe vullingen in het bovengebit zijn gezet, mag ik terug naar de tandarts. Sinds een paar dagen wordt ik geplaagd door een vette kiespijn. Zelf vermoed ik dat er een zenuwbehandeling gaat plaatsvinden. Over een uurtje mag ik op de stoel.....

UPDATE De tandarts vermoed een zenuwontsteking, ben met een antibioticakuur huiswaarts gegaan. Mocht er maandag geen duidelijke verbetering zijn, gaat de boor er in. EIND UPDATE

Gisteren was ik met de Tirreno naar het werk gegaan om met een ommetje naar huis te fietsen. Gezien bovenstaand ongemak besloot ik direct naar huis te gaan.
Enfin, ik hoop weer snel op de fiets te kunnen kruipen.

woensdag, februari 16, 2005

Koud!

Vandaag een rondje gedaan op het warmst van de dag. Dat bleek een relatief begrip. Net boven het vriespunt reed de Baksteen onderstaand rondje. Met een NNO wind, kracht 4, ging het eerste stuk niet echt slecht, maar toen ik na ong 30 km de wind in draaide had ik het slecht naar mijn zin. Na de Vlaardingse Vaart moesten ook de batterijen van de GPS gewisseld worden, met wat afkoeling tot gevolg. Gelukkig draaide ik na 15 km 180 graden zodat ik vet wind mee had. De 58 km werden in 27 km per uur afgelegd.

De Baksteen

dinsdag, februari 15, 2005

Schema'? II

Begin deze maand probeerde ik fietsvrind Ed schrik aan te jagen door op deze weblog aan te kondigen dat ik het B schema van de Wielervrienden zou gaan volgen.
Nadere bestudering van de B en C schema's heeft mij geleerd dat je of over erg veel vrije tijd moet beschikken, of je baan op moet zeggen! Nu wil ik dit laatste wel doen, maar dan moeten de lottoballetjes dan wel het staatslot een financiele injectie geven. Ik ga derhalve een poging wagen het A-schema te volgen. Dit zou moeten leiden naar het uit kunnen rijden (zonder problemen) van een toerklassieker tot 100 km.
Morgen schijnt het weer mee te werken en ga ik een km of 70 trappen. Het schema wil ik as weekeinde oppikken. Mogelijk kan ik straks nog harder sprinten gelijk mijn grote voorbeeld!

De Baksteen


maandag, februari 14, 2005

51.5

Vanochtend wilde ik op de Giant springen toen een hagelbui mij weer het huis injoeg. Even later stoempte ik tegen de wind richting werk. Wat je tegen hebt krijg je in de regel ook weer mee. Peter keek aan het eind van de dag naar buiten en dacht met deze wind de 50 wel te kunnen raken op zijn brede bandenfiets. Dit bleef in mijn hoofd hangen, en eenmaal op mijn brede bandenfiets besloot ik ook een poging te wagen op de parallelweg. Met een vette westenduw in de rug klokte de Baksteen op zijn Giant een mooie 51.5 kilometers in het uur. (Zie foto)

zondag, februari 13, 2005

Lekker fietsweertje

Wordt er nog gefiets vandaag? Mogelijk maar onwaarschijnlijk. Zaterdag toch nog een wielrenner gespot. Zelf het weer getrotseerd met de Giant, maar alleen wat km'z in Maassluis gemaakt.

.

zaterdag, februari 12, 2005

Week 6 2005

Alhoewel er niet echte afstanden gereden zijn afgelopen week, is het totaal aantal kilometers het hoogste van dit jaar tot nu toe. Elke dag is er gefietst, slechts op maandag en donderdag alleen het woon-werk verkeer van 13 km heen en terug.
Ook begin ik te wennen aan de Tirreno, die deze week door de 1500 gereden km schoot.
De Giant staat nu op 14582 km, dus de 15K komt er aan voor deze trouwe vrind.

vrijdag, februari 11, 2005

Oog van de oorkaan

Na het baggerweer van gisteren en het komende slechte weer aanstaand weekeinde, was het vandaag prachtig weer. Windstil en af en toe een zonnetje. Rond de klok van 12 uur reed de Baksteen op zijn Gazelle Tirreno richting Delft. De Kandelaar naderend haalde ik twee flinken binnenschepen in. De brug ging al open. Dat ontnam het plezier om nog een extra lusje aan de andere kant te maken. Het ging verder richting Schiedam en Vlaardingen. Langs de Vlaardingse Vaart ging het mobieltje. Zusje meldt dat moeder´s operatie aan de knie geslaagd is. Dat is een opluchting. Ik pedaleer rustig verder richting Broekpolder alwaar de mobiel voor de 2e maal gaat. Ditmaal informeert Lilian of er al wat bekend is. Na dit gesprek gaat het richting Lickebaert en naar huis. De 37 km worden in 27.5 in het uur afgelegd. Nu maar hopen dat Pelleboer´s opvolgers het weer voor as weekeinde helemaal mis hebben.....

donderdag, februari 10, 2005

Het lijkt wel herfst

Vanochtend vroeg mijn vrouw of ik naar het werk gebracht moest worden. Het regende nm pijpenstelen en er stond een flinke woei. Natuurlijk liet ik dit aanbod schieten, tenslotte zijn we jongens van Jan de Wit! Elke kilometer telt, zeker die kilometers in zwaar weer.
Geheel ingepakt in (anti)regenkleding trotseerde ik de elementen. Na de werkdag constateerde ik dat ook de terugweg in dezelfde outfit afgelegd moest worden. Weinig kilometers vandaag maar toch een beetje afzien :-)

Welke andere renner, van veel en veel groter formaat, had als bijnaam le fou pédalant? Voor een biografie klik hier.



woensdag, februari 09, 2005

Baksteen slikt Viagra?

Neen, lieve lezertjes er is niets mis met de virilteit van de Baksteen. Maar uit onderzoek is gebleken dat Viagra een positieve invloed kan hebben op de prestaties van een renner. En dan is het natuurlijk altijd het proberen waard!
Zonder Viagra reed ik vandaag een iets groter rondje dan gisteren. Er stond beduidend meer wind dan gisteren, en ook de temperatuur was hoger. Zo rond een graad of 7. De windkracht zal zo 4 a 5 geweest zijn.
De 35 km werden in een gemiddelde van 27.5 km/u afgelegd.

Voor collega en mooi-weer-fietser Ruud, die morgen 40 lentes telt,kocht ik vandaag een tool voor in zijn fietstasje, en een setje Lookplaatjes.


dinsdag, februari 08, 2005

Pas Op! Laagvliegende zwaan!

Aan het eind van de middag, rond half 5 spring ik op de Tirreno voor een kort rondje in het laatste daglicht. Moeizaam gaat het richting Schipluiden. Zware benen en geen moraal doen mij afvragen wat ik op de fiets doe. Vlak voor Schipluiden stijgt een zwaan, uit een grazende groep van 6, langzaam op en draait mijn richting op. Met redelijk hoge snelheid kruist ze mijn pad. Het blijft een imposant gezicht. Sinds ik regelmatig fiets maak ik dit vaker mee. Zo was ik ook eens onderweg met fietsvrind Ed toen wij een roedel zwanen over ons heen kregen, waarvan één ook nog haar/zijn cloaca leegde. Gelukkig mis :-)
Enfin, eenmaal bij Delft aangekomen, een km of 15 onderweg inmiddels, krijg ik het wat meer naar mijn zin en eindelijk komt er wat tempo in de rit. Van Delft naar Vlaardingen gaat het in een tempo van twee- drieendertig in het uur. Op de Zuidbuurt doe ik het ietwat rustiger aan. Aan het eind kom ik Joop Kolenbrander tegen, maar de ontmoeting is te kort voor een begroeting. Eenmaal langs de A20 gooi ik het grote blad er op en druk de Tirreno weer richting 32+. Gedrapeerd in de laatste zonnestralen van deze mooie winterdag draaien Tirreno en Baksteen de Herenlaan op. Flink tempo makend bereid ik mij voor op een sprint met virtuele tegenstanders. Deze virtuele renners kunnen mij niet dwingen tot het uiterste te gaan. Evengoed blijft de teller op dik 48 max hangen. De 32 km werden in 28 km per uur afgelegd.



maandag, februari 07, 2005

64 Velden

Vandaag werd er alleen woon-werk verkeer afgelegd. ´s Avonds moest ik schaken, een andere afwijking van mij. In Schiedam tegen HZP werden we (CHESS) afgedroogd met 6.5-1.5 De uitslagen zijn hier terug te vinden.

Hieronder de stelling in mijn partij na zet 25. .... Lc6 van zwart. Ik speel met wit. Na 26. e6! fxe6 27. Dxe6 Kh7 28. Pe7 Tc7 29. Pxc6 sta ik een stuk voor. Immers na 29. Txc6 volgt een schaak op e4 waarna de toren op c6 valt. Ik scoorde dus het enige volle punt voor CHESS.....



Ook kon ik mijn fietsvrindje Ed vandaag nog een kleine hak zetten. Door met opzet een weddenschap te verliezen `won` hij een vette koek waardoor ik weer een licht voordeel heb!

zondag, februari 06, 2005

Twee uurtjes dan?

Vandaag verliep rommelig, en uiteindelijk resteerden er twee uur om te fietsen. Rond 10u15 prikte de zon door de wolken, en prikte mijn zadel in mijn kontje. In aanvang reden Baksteen en Tirreno hetzelfde rondje als gisteren. Genietend van het zonnetje trapte ik in gezapig tempo rond. Het was druk met allerlei wandelaars en fietsers. De ploegjes wielrenners reden toevallig allemaal in tegengestelde richting! Heb ik weer dacht ik nog. Bij Schiedam aangekomen vloog er een vlucht nijlganzen laag over Baksteen's bolletje. Schitterend hoe deze beesten, gelijk een ploegje wielrenners, in het zog van de kopman meevliegen. Even later stonden twee meeuwen synchroon te tapdansen, althans zo leek het. De bedoeling van dit ritueel is de regenwormen naar boven te krijgen om ze dan rauw op te vreten. Daarover delibrerend rij ik richting Maasland. Weer in Maassluis (west) aangekomen zie ik dat er nog wat tijd over is, en sla ik af richting Stormvloedkering. Bij de beklimming van deze pulk wordt ik haast door een Sinterklaas look-a-like op een mountainbike ingehaald. Als hij nog schuin achter mij zit kijk ik ietwat vies naar hem en zeg: "Hallo" Waarschijnlijk is de intonatie voldoende om mij niet in te halen.
Op de terugweg wordt ik dan eindelijk ingehaald door 2 mountainbikers (niet de Sinterklaas) met dikke banden en brede ruggen. Aangezien het net windje tegen is, verstop ik mij achter deze nieuwe vrienden. Na een km of 2 vind ik het toch weer nodig om de kop te nemen. Nog 3 km en ik ben weer thuis...
De 51 km gingen in 26,8 gem.
's Avonds belt Piet, De Rode Punaise Uit Maasland, op om te zeggen dat hij op zijn eerste fietstochtje van dit jaar lelijk gevallen is. Voorlopig zit ie ziek thuis met hersenschudding, gescheurde elleboog en schaafwonden. Baksteen en vrind Ed rijden altijd met helmpie op. Piet vanaf nu ook!





zaterdag, februari 05, 2005

Eén uurtje maar....

Eén uurtje mocht de Baksteen fietsen van de Cheffin. Het was weer veel hollen en jagen deze zaterdag vol met verplichtingen. Aangezien Baksteen's broertje 50 is geworden, en dit vandaag vierde, moest de Baksteen weer op tijd thuis zijn. Rond 4 uur in de middag reden Baksteen en Tirreno richting Vlaardingen. Gelijk de neus schuin in de ietwat frisse wind, een tegenvaller..
Vervolgens werd er bij Vlaardingen Holy richting Schipluiden afgeslagen, en met de virtuele vingers in de virtuele neus reden Baksteen en zijn nieuwe kameraad voor de wind. Eenmaal in Schipluiden aangekomen werd er, met de wind schuin tegen, nog aardig tempo gemaakt door onze held. Uiteindelijk werd de stal bereikt na een, inderdaad, uurtje. De 30 km werden met 27,3 km/u afgelegd.

De Baksteen zat des avonds bij zijn broertje aan een lekkere pint en was blij te horen dat neef Barry en zijn freundin Maaike de verhalen van de Baksteen en Schicht als trouwe lezers zo uit hun virtuele mouw schudden! Een schuin oog op Barry's bollende buikje deed de Baksteen denken dat ook Barry maar eens rondjes met zijn oompie moet gaan rijden! Spaar voor een leuk tweedehandsje Bar!



vrijdag, februari 04, 2005

Week 5 2005

Slap weekje, de Schicht wordt nog gemist....
Dit weekeinde hoop ik het totaal van afgelopen week te overtreffen!

Voorlopig 928 km gefietst dit jaar. De 10.000 raakt uit zicht.


donderdag, februari 03, 2005

Boeken

Fietsen is niet alleen fietsen, het is ook kijken naar fietsen, praten over fietsen, lezen over fietsen, voelen aan fietsen, ruiken aan fietsen, kortom alles absorberen wat met fietsen te maken heeft.

Voor mijn trouwe lezertjes openbaar ik mijn 2 favoriete wielerboeken:

Tim Krabbé - De Renner (is al aan een 19e druk toe)


Benjo Maso - Wij waren allemaal Goden (Tour de France 1948)


Fraaie recensie van De Renner vindt je oa terug op:
Recensie De Renner
Tim's webpagina is ook de moeite waard, zeker als je , net als ik, een schaakfanaat bent.

woensdag, februari 02, 2005

Schema?

Onder de indruk van Ed's prestatie van gisteren heb ik mij nog eens achter de oren gekrabd. Wil ik deze ietwat oudere fietsvrind verslaan zal ik toch wat moeten veranderen in mijn huidige aanpak. Ik heb dan ook besloten om ook maar een schema te gaan volgen, naast het slikken van hulpmiddelen natuurlijk! Aangezien ik meer verplichtingen heb dan mijn fietsvrind en derhalve minder tijd zal ik dan ook een wat afgeslankter schema gaan volgen. Over afgeslankter gesproken, daar zal ik ook nog harder aan gaan werken. Das goedkoper dan al dat carbon spul op je fiets :-)
Ik zal, miv as weekeinde, het B-groep schema van deze belgische webpagina gaan volgen.
Ed pas op jongen, ik kom er aan!



dinsdag, februari 01, 2005

Ed is oppermachtig

Ed's trainingsarbeid lijkt vruchten af te werpen. Ondanks dat hij zich niet super voelde vandaag, had ik weinig in te brengen vandaag. Toen we ons rondje starten ging het eerste stuk voor de wind en was er nog geen vuiltje aan de lucht. Aangekomen bij de Waterweg moesten we tegen de vette wind (kracht 6) in ploeteren. Dit ging Ed al duidelijk beter af dan mij! Gelukkig was de Stormvloedkering daar en dan zouden we voor de wind richting Vlaardingen rijden. Bij de beklimming van de heuvel bij de Stormvloedkering riep Ed "GAS!" Ik had echter geen puf meer om het gas er op te gooien. Enkele seconden later bleek hij "GLAS!" geroepen te hebben.En ja hoor, alweer reed ik lek.... Net lekker warm koelden wij gebroederlijk af om na ong 15 minuten onze rit te hervatten. Met de wind in de rug was er weinig aan het handje en met een rustige 30 km per uur arriveerden we in Vlaardingen. Vanaf dat moment begon de wind een grote rol te spelen en moest ik mij meer dan mij lief was verstoppen achter Ed's torso.Bij Schiedam aangekomen ging het richting Delft, alwaar we echt vet windje tegen hadden. Toen Ed de beentjes stil hield om mij over te laten nemen gaf ik hem een vriendelijk doch dringend duwtje om toch maar kopwerk te blijven doen. Zoals een trouwe hond zijn baasje volgt, hing ik in het achterwiel van Ed, mijn ogen gefixeerd op dat fraaie bandje.Gelukkig ging het richting Schipluiden weer beter, windtechnisch gesproken en kon ik zelfs wat beperkt kopwerk verrichten. Bij de brug over de Vlaardingse Vaart volgde de verwachte demarrage. Hoewel verwacht kon ik hem niet parreren. Voor de wind klokte ik 40 in het uur, en Ed kwam langzaam weer dichterbij. De accu was echter leeg en mijn snelheid liep snel terug naar 30 tot 35. Ed verdween uit mijn virtuele fietswereld....Uiteindelijk de Herenlaan opdraaiend was hij al bij de finish.
Helaas voor hem niet het euforische gevoel dat je hebt als je iemand in volle sprint verslaat, de endorfines die je alle stress en pijn doen vergeten, het gelukzalige gevoel om iemand net een paar bandlengtes voor te blijven, etc etc. Een orgasme is er niets bij!
Maar toch Ed, je bent sterk jongen! Vet verdiende winst. Wanneer pak je mij eens in de sprint?Ik zit nu op de wip, moet ik gaan slikken of als een idioot gaan trainen? Zal het eerste wel worden, anders zet ik mijn huwelijk op het spel.Of zal ik Ed een keer de weg af rijden zodat hij een lichte doch hinderlijke blessure oploopt? Hoewel, ik las net in de Spits een leuke fietstocht. Deze maand komt een boek uit wat de 700 km lange fietstocht beschrijft. Je fietst langs 35 abdijen alwaar men schuimend geel vocht brouwt.....
Maar eens een nachtje over slapen....

De 50 km werden in 28 km per uur afgelegd. Rondje? Zie plaatje. Er werd tegen de klok in gereden.