Nadeel van die nattigheid is dat je af en toe "wat lekkers" binnen krijgt als je in het wiel van je vrindje hangt. Zo mocht ik een klodder modder verorberen terwijl ik net een vette teug O2 binnen wilde halen. Kijk je na afloop van zo'n tocht in de spiegel... enfin, u begrijpt wel wat ik bedoel. Ook de bidon nodigt niet uit tot drinken met alle drap rond de zuigtepel.
De tocht ging ondertussen verder naar de Kandelaar, een kort stukje over de brug heen, en toen richting de Stormvloedkering. Hier moesten wij klunen onder het hek door, aangezien het paadje naast het hek bezet was door een groot aantal leidingen. In de klim ging ik voorop met groot blad, in de hoop Ed eindelijk eens in de klim te verschalken. Ed was vandaag echter net ff in betere vorm als de Baksteen. Ik viel 50 mtr van de top stil (gele punaise volgens Ed, meer een grijze als je het mij vraagt :-)) en Ed tikte als eerste aan. Gezamenlijk besloten we de rit af te sluiten zoals we begonnen waren, in een tempo van 25 in het uur en gezellig keuvelend over zaken die mannen zoals ons bezig houden.
Thuis aangekomen bleek alle gevoel in de tenen weg, maar voordat ik de bagger van mijn lichaam af kon spoelen moest eerst de Schicht schoongemaakt worden. Na wat emmers water, een droge doek en wat kettingolie werd zij op stal gezet en mocht de Baksteen zijn vieze kleding door de biotex halen (hmmm lekker zo'n campingluchtje!). Vervolgens ging het spul op spoelen de wasmachine in, en kon ik mijn bilnaad eindelijk schrobben.
Tot aan de Puist lag het tempo op 28.5 km/uur en de afstand 55 km. Met uitrijden kwam de totale afstand op 64 km. Dank aan fietsvrind Ed voor het beschikbaar stellen van zijn GPS gegevens. Die van mij vloog om de haverklap uit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten