"Geen Den Haag!" gilde ik nog, aangezien dit een en al verkeerslicht en gaar tegelpad is.
Ed schoot derhalve bij Monster uit de duinen, maar tegelpad, verkeerslichten, rotondes, gevaarlijke kruisingen, smalle weggetjes met veel bochten en autoverkeer, enz waren ons deel.
Maar, aan alles komt een einde, dus bij Schipluiden plakte er weer asfalt onder de wieltjes.
Al maanden pakt Ed de punten op elk klimmetje wat wij doen. Ik ga er derhalve ook niet meer voor. Deze taktiek, ook wel zand in de ogen strooien genoemd, zou vandaag zijn vruchten afwerpen! Aangekomen bij het viaduct over de A20 bleef ik schalks in Ed's wiel, om er nét voor de top uit te komen en als eerst het hoogste punt te raken.
Deze onverwachte actie legde vuile woorden aan mijn adres in de mond van mijn fietsvrindje.
Aangezien ik wat misselijk was (bij mij wilde de kerstmaaltijd alsnog oraal mijn lichaam verlaten) reed Ed lange stukken aan kop. Maar na die overwinning was dat wel over. Bij de Zuidbuurt vertrouwde hij mij toe dattie "helemaal stuk zat".
De laatste kilometers mocht ie achter Baksteen's brede rug lekker uit de wind rijden.
Met 30 in het uur reden we de Herenlaan op. Nagenoeg automatisch schakelde ik naar de zwaarste versnelling. De sprint werd maar uitgesteld, en toen ik uiteindelijk aanzette schoot de kramp er bij mijn fietsvrindje in. Onverwachte gladiolen derhalve!
Ed en Mart reden hun rondje van 71 km in 27.4 gemiddeld. Het was koud, iets boven het vriespunt, maar het zonnetje scheen en de wind viel ook best mee.
Voor de kenners: Wie zijn onderstaande renners?
De baksteen is nog op zoek naar deze poster, dus als iemand weet waar ie te koop is....
Je reactie kan naar: de-baksteen-uit-maassluis@fietst.nl (alle streepies - stuffen!)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten