Ed en Baksteen rijden even na 4 uur richting de duinen. Het is Ed's keus, en ik denk er niet teveel over na. Daar heb ik niet echt de tijd voor, we hebben vet wind tegen in de duinen, en ik kom lucht en benen tekort. Dit betekent dat ik het spatbord van mijn fietsmaatje kan bestuderen. Gelukkig slaan we na Monster rechtsaf, uit de vette wind. Maar het geluk is van korte duur als Ed mij langs diverse drukke N-wegen door het Westland leidt. Het is spitsuur en iedereen snelt in zijn auto huiswaarts. Ik zuig dus voornamelijk uitlaatgassen en fijn stof mijn longen in. Dit alles onder het genot van een tegelpad of fietspad waar hele stukken ontbreken, en een aaneenschakeling van rotondes waar fietsers geen voorrang hebben. Als we door een der westlandse dorpen rijden moet ik over een verhoging in het wegdek jumpen, wat maar half lukt. Ik heb het nu zeer slecht naar mijn zin. We rijden nu een afgesloten weg in, waar we ons langs een aantal vrachtwagens moeten wurmen. Vervolgens hebben we eindelijk geen last meer van het verkeer, maar het is nu donker. Ed heeft scherpere ogen in het donker dan ik. Daarom hou ik wat afstand en hou in de gaten of hij moet uitwijken. Even later stel ik voor de kortste route naar huis te nemen, het loopt tegen 6-en, en ik moet naar de warme prak. We rijden via de Gaag naar Maassluis, hier rijdt meer verkeer dan op de A20 zo lijkt het. Ed houdt er vaart in en snel zijn we in Maassluis. Thuis staat de prak net op tafel. Ik ben moe en heb weinig trek. De 50 km wordt in 26 km/u afgelegd. Slecht dag voor Mart op de Fijn Stof Tegelpad Rotonde Route van Ed. Ik vermoed dat Piet wel lyrisch zal zijn van zo'n route. Geef mij maar Rondje M@rt.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten