Baksteen op zijn plaat

Ik meld mij af bij Ed voor de ochtendrit. Ik slaap uit tot 11 uur. Wat een luxe, maar ook weer zonde van de dag. Rond 2 uur spring ik op de fiets richting Papendrecht. Bij Vlaardingen hapert de display van de GPS en met wat tikken probeer het scherm weer scherp te krijgen. Ik vergeet dat ik met flinke snelheid een bocht indraai tot het te laat is. Ik zie dat ik de bocht niet kan houden, ik heb slechts één hand aan het stuur en de hoge stoeprand lijkt millimeters van mijn voorwiel vandaan. In een split-second werp ik mij van de fiets en maak een buiklanding op het gras (gelukkig!) naast het fietspad (zie plaatje, rode stip). [Het is toch bizonder hoeveel informatie je in één moment verwerkt, ik weet nog dat de teller op 26,7 km/u stond, de stoeprand echt 10 cm van het voorwiel, ik wist dat ik geen stuurcorrectie meer kon maken en ook niet de stoeprand kon nemen. En nog veel meer ging door mij heen.] De schade lijkt in eerste instantie mee te vallen. Mijn stuur staat opeens goed (stond te ver naar beneden), de rechter rem/schakelhendel staat naar binnen, er zit wat gras in de derraileur en mijn pomp ligt een eindje verderop. Zelf lijk ik er aardig vanaf gekomen. Wat groene strepen van gras kleuren mijn fietskleding. Ik draai aan mijn wielen, ze lijken onbeschadigd. Goedgemutst vervolg ik mijn weg. Een km of 2 later mis ik mijn Cateye achterlicht. Een kado van vriend John én knap duur en fraai lampje. Ik maak rechtsomkeert naar de plaats des onheils, en na een minuutje vind ik het kleinood terug. Vervolgens merk ik dat ik niet meer kan schakelen op het achterwiel. Later blijkt de kabel slap, veroorzaakt door de val. Ik moet derhalve zowel heen- als terugweg op het kleinste blad achter volbrengen. Na 42,7 km in 26,5 km/u ben ik in Papendrecht. Een uurtje later ga ik weer naar huis, die 40,2 km worden in 27,5 km/u afgelegd. De wind was flink, heen Z6, terug Z5. Na de douche en een tijdje zitten blijkt de linkerknie ietwat stijf.