2+1=3

Na een paar keer samen met Ed gereden te hebben, werd vandaag het peleton uitgebreid met Peter. Die heeft normaal gesproken wat moeite aan het begin van het seizoen, maar afgelopen winter heeft hij zich op de Tacx, voor de kachel, vermaakt. Dit is te merken, hij komt goed mee. Ed laat het kopwerk aan mij over, en ik ploeter grote delen tegen de wind in. De benen schreeuwen het uit van de spierpijn. Afgelopen dinsdag heb ik weer eens een balletje proberen te trappen.. Enfin, ik probeer er niet op te letten en hou het tellertje op 30, dat lukt redelijk. Af en toe springt Peter bij zodat ik even bij kan komen. Als er klimmetjes komen fietst Ed opeens voorop. Vanaf dat moment draait hij vrolijk mee. Zo rijden we via 't Woudt naar Delft, langs de Kandelaar naar Schiedam en via de Woudweg naar Vlaardingen. Dan richting surfplas. Op het viaduct wordt om de bergprijs gestreden, met 40+ crossen we naar boven. Ed rechts, Peet daar schuin achter, en ik daar weer links van. Als ik nog meer aanzet komt Peter naar links zodat ik verder naar links moet. Hierdoor blijven we net een banddikte achter op Ed, de bergkoning. Die mag gelijk wat kopwerk verrichten, mijn pijp is even leeg na deze sprint bergop. De spierpijn in mijn benen voel ik in ieder geval niet meer. Als we Vlaardingen naderen, via het Lickebaertbos, kan ik weer op kop. Als we uiteindelijk de Waterweg naderen duwt de noordoostenwind (kracht 5) ons naar Maassluis. De brug staat open en ik ga voor in een alternatieve route die ons naar de Zuidbuurt moet leiden. Onderweg rolt mijn ketting er af, en dat is voor Peter gelijk een goed moment om de ledematen te strekken. Die heeft het even gehad. Uiteindelijk komen we op de Parallelweg richting de Herenlaan. Ik rij op kop tot Ed probeert weg te komen. Ik pik eenvoudig aan. De sprint kan niet misgaan weet ik. Toch zal het anders lopen. Aan het eind van de weg zit ik in het derde wiel. Een vette vrachtwagen komt van links, wij hebben dus voorrang. De chauffeur denkt daar anders over. Ik knijp in de remmen en moet het gras in. Al balancerend als een veldrijder zie ik dat Ed op een decimeter na gemist wordt. Maar nu Peter en Ed voor de vrachtwagen zitten, en ik er achter, is de strijd gestreden. Als de vrachtwagen weg is, is het gat tussen de koplopers een 200 a 300 meter. Teleurgesteld pedaleer ik rustig naar de meet. De teleurstelling is echter van korte duur. Ik heb lekker gefietst en het vrachtwagen incident is zonder ongelukken afgelopen. Afstand: 57.3 km in 30.3 km/u. Deze week heb ik er 200+ km op zitten, en er zijn nog 3 dagen te gaan....