Op zich niet zo verwonderlijk als je beseft dat het oppervlak waar ik mij op beweeg kwa weerstand nog het meest lijkt op een glasplaat. Als een evenwichtsartiest probeer ik op de fiets te blijven zitten onder de, met sneeuw zwangere, hemel. De meeste fietspaden zijn deze ochtend helaas geen doen voor de fietser. Op de stukken waar wel gewoon gereden kan worden geniet ik van de fraaie winterse plaatjes. In mijn herinnering was elke winter zo. Tegenwoordig slechts sporadisch. Kan ook mijn slechte geheugen zijn ;-)
Gisterenavond zijn de mannen van het gezin verwikkeld geraakt in een slee- en sneeuwballenavontuur. Doorweekt met sneeuw rolden we om half negen ´s avonds weer naar binnen. Misschien wel lastig die sneeuw voor het verkeer, maar voor het vermaak zijn er weinig zaken leuker!
Vanmiddag kroop de Baksteen op de Giant voor een klein rondje. Terwijl anderen beweren dat het geen weer is om buiten te fietsen, rij ik met een zonnetje over schoongeveegde fietspaden richting Naaldwijk. Halfverwege komt een meisje mij tegemoet fietsen met in één hand een sneeuwbal.... Ondanks mijn ontwijkend gedrag mikt ze de bal net onder mijn ballen tegen de binnenkant lies. Vermoedelijk wil dit meiske meer van de Baksteen! Aangezien dit niet strookt met mijn fietsplannen doe ik er een schepje bovenop. In de verte hoor ik haar nog roepen; "Ik lik je lies wel schoon!".
Vanaf Naaldwijk gaat het richting 's Gravenzande, Heenweg. Ik wil richting Staelduinse Bos, maar daar aangekomen is het pad zo slecht dat ik rechtsomkeer moet maken. Richting Maasdijk dan maar en vervolgens terug naar het werk.
De 22 km werden in 20 km/u afgelegd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten