Gisteren heb ik geprobeerd de voorderailluer af te stellen. Zonder veel geluk blijkt. Op het middenblad pak ik weer het klimmetje naar Vernegues. Iets wat ik ook in het vervolg van de vakantie zal blijven doen. In de afdaling haal ik 60 kilometer per uur. Ik rij vervolgens Cazan weer in, en besluit het klimmetje nogmaals te doen. Dit warmt de klimspieren op, zodat ik op de terugweg probeer het gemene klimmetje vlak bij de camping te pakken. Handmatig leg ik de ketting op het binnenblad en weg ben ik. Het geluid van honderden krekels, mijn ademhaling en hoge hartslag zijn de enige dingen die ik hoor. Het klimmetje valt inderdaad tegen... Ik zoek zoveel mogelijk schaduw van bomen op, en probeer de bochten zo te nemen dat ik niet te veel meters gelijk omhoog hoef. Ook blijf ik zoveel mogelijk zitten, het staan op de pedalen valt mij zwaar. De kilometerteller valt onder de 10 km/u zie ik, maar de top moet toch dichtbij zijn? In een ruime bocht draai ik wat rondjes om op adem te komen. Als ik mijn tocht vervolg zie ik op de weg aangegeven dat de top nog 1 km weg is. Wat een tegenvaller! Gelukkig wordt het snel minder steil en pas de laatste 100 meter is weer lastig. Boven aangekomen puf ik uit en geniet van het uitzicht. Ik maak rechtsomkeert naar de camping...... Na 34 km in 21 km/uur is het over vandaag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten