Yes!

Met zware benen sprong ik vanochtend op de fiets richting werk. Deze week heeft de Baksteen reeds 300+ km onder zich weg zien glijden. Aangekomen zie ik nog twee scheurijzers staan; die van de Magneet (aka fietsvrind Ed) en Ruud. Ed had zijn slot om de paal gelegd, en om de .... paal! De fiets stond dus niet op slot. Al een hint dat het niet goed zat tussen Ed's oren.
Rond 12 uur sprongen we op onze metalen rossen en met onregelmatige tempowisselingen ging het richting Delft. Bij Schipluiden moest Ed bij het klimmetje passen, zou hij zich drukken? Bij de Kandelaar aangekomen reed hij echter in de volle wind kilometers op kop. Bij de klim over de A20 was het echter weer de Baksteen die als eerste aantikte voor de bergpunten. Maar hier zat Ed er dicht op.
Na de surfplassen ging het over de Zuidbuurt richting de Parallelweg. Hier kwam Ruud op kop en vertikte Ed zijn plekkie in de molen in te nemen. De spanning steeg, de meet kwam van lieverlee in zicht. Ruud bleef op kop alsmaar versnellen tot we uiteindelijk 45 km per uur reden. Ook op de Herenlaan gaf Ruud het tempo aan en fungeerde als de ideale knecht voor de Baksteen! Ik lachte en zwaaide naar Ed die zijn kans afwachte in mijn wiel. Op het moment dat Ed uit mijn wiel sprong ging ik de sprint aan en even bleef hij naast mij hangen. Nog meer kracht op de pedalen zorgde er voor dat hij gestaag naar achteren begon te glijden. Met een top van 54,7 km per uur sprong de Baksteen als eerste over de meet. Wat een onverwacht succes!
De 35 km werden in 31.1 km/u afgelegd.