Het jaarlijks terugkerende massafietsfestijn The Ride For The Roses vond vandaag plaats. Traditiegetrouw hadden de Baksteen en collegae Peter en Ed zich voor de 100 km ingeschreven. Mark (naspruitsel van Ed's vriendin Monique) en Lex (Peet's zoon) reden ook mee. Het spul werd gecomplementeerd met collega Perry en Peets zwager Rene.
Na een uurtje pas op de plaats maken op de bloemenveiling maakten we, onder toeziend oog van Erica Terpstra, de eerste meters. Het werd weer een ouderwets rondje hollen en stilstaan. Gezien de grootte van het peleton niet zo verwonderlijk. Zodra er een vernauwing in het parcours ligt, stroopt het peleton op en staat men stil.
Ik bleef vooral in de buurt van Ed, omdat die nog wel te kietelen is voor wat hard fietswerk. Peter zagen we niet meer terug, Perry had zich in de afstand verslikt en hing met een touwtje aan Peet vast. Ook de bezemwagen zagen zij aan zich voorbij trekken.
Bij de finish moesten we van de fiets af vanwege de drukte. Aangezien mijn ogen iets beter zijn dan die van Ed, zag ik het finishdoek wat eerder. Zonder hier gewag van te maken ging ik hoe langer hoe sneller lopen. Toen ik lachend naar Ed keek, en vervolgens naar het finishdoek, ging bij hem ook een lampje branden. Zo snel als hij kon kwam hij mijn kant op. Gelukkig kon ik het gaatje al tapdansend dichten en ging glorieus als eerste over de meet. Kinderachtig gedrag volgens sommigen. Wij weten niet beter :-)
Ondanks donkere luchten reden we de Ride in hastikke mooi weer.
De Baksteen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten