Om 6 uur gaat de wekker, vandaag ga ik onder het mes. Te kort en onrustig was de nachtrust. Toch ben ik niet nerveus. Nuchter, zoals dat heet, zet Lilian mij om even over 7 uur af bij het ziekenhuis. Daar mag ik voorlopig de zaal op. Het duurt erg lang voordat ik een seintje krijg om de operatiejas aan te trekken. Navraag leert dat er een grote ingreep voor de mijne plaats vindt. Later vang ik termen op als "vloer dwijlen" en "bloedbad". Lekker geruststellend :-)
Om half 12 mag ik eindelijk voor mijn ruggeprik op. Met een harslag van 55 wacht ik geduldig op wat gaat komen. De ruggeprik valt uiteindelijk mee. We vreemd om het gevoel uit je benen te voelen trekken. Als ik mijn been aanraak, lijkt hij van iemand anders, of doet denken aan een warm stuk rubber.
De knie is overigens glad geschoren, iets wat een renners hart sneller doet kloppen. Misschien moet ik mij ook maar eens aan deze wielergewoonte overgeven...
Dan mag ik de OK in, en gaat het feest beginnen. Ik kijk mee op de monitor en zie de chirurg in de weer met camera en happer. Het gescheurde deel van de meniscus wordt met de happer verwijderd. Halfverwege dit proces wordt ik misselijk, maar twee spuitjes van product X onderdrukken dit gevoel zodat ik het proces weer kan volgen. Echt lang duurt het allemaal niet. Ik zie nog een gezonde kruisband voorbij komen en dan is het feest afgelopen. Via de verkouverkamer kom ik weer op de afdeling waar ik snel weer gevoel krijg in de benen. Even later moet ik plassen, het teken dat ik weer onder de mensen ben, verdovingstechnisch gesproken.
Volgens de arts moet ik straks alles mee kunnen doen, nou ja wat je met een knie kan doen.. Voorlopig valt het mee met de pijn en hoef ik geen gebruik te maken van de pijnmedicatie. Voor de liefhebbers een filmpje wat enigzins overeenkomt met mijn ingreep:
2 opmerkingen:
Hebben ze je goede knie gedaan? Hoor de guwelijke details wel van je als ik op ziekenbezoek kom.
Groet, Ed
Mart, beterschap en sterkte met je knie
Een reactie posten