De Gerrie Kneteman Classic

Lieve lezertjes, het was een bewogen dag. Er is veel gebeurd, en dus veel te vertellen. Ik heb daarom maar een opslitsing in tijd gemaakt om het verhaal chronologisch weer te geven.
4u40-8u50
De wekker gaat, en ik verzamel de klaargelegde spulletjes en werk wat Brinta naar binnen. Vervolgens fiets ik naar Ed waar we om half 6 met Ed C (aka Jerommeke) afgesproken hebben. Ed C en vriendin plus kids arriveren en de fietsen worden ingeladen. Rond 6u50 zijn we bij het vd Valk motel Akersloot alwaar de start van de GKC plaats zal vinden. We drinken nog wat koffie, schrijven ons in, en daar gaat de mobiel: de familie de Bloeme is ook gearriveerd.
We gaan de fietsen en onszelf prepareren, om half 9 moeten we van start. Als we hiermee bezig zijn parkeert een Saab naast ons vervoermiddel. En wie stapt daar uit?
Niemand minder dan Peter Winnen! Ik zie Peter denken, waar ken ik die gozer van. Om het ijs te breken steek ik maar van wal. Wat een eer het is om naast een ex-prof als Peter te mogen staan. Ik schud hem de hand, en als mijn naam hoort verschijnt een grote grijns op zijn gezicht: "Ah, de Baksteen uit Maassluis! Ik lees je blog al jaren." Helaas is er weinig tijd om wat schrijverstrivia uit te wisselen, we moeten zo aan de bak.
De start blijkt toch wel te duren, Zo rond 8u45 gaat het startschot. Ed en ik doen de 150 km, de rest van onze fietsvrinden de 100. Als we de mat der tijdregistratie naderen blijf ik gemeen iets achter Ed hangen en "smokkel" zo een paar seconden.
We zijn onderweg!
8u50-14u40
We schieten door het fraaie Noord-Hollandse landschap heen met hoge snelheid. We rijden af en toe 40 tot 45 km per uur! Dit gaat mij opbreken weet ik, tempowisselingen is not my cup of tea. Maar gelukkig komen we in een groep terecht die rond de 30-35 km/u koerst. Dit is goed vol te houden en geeft ook de kans om te genieten van de natuur. Dan rijdt Ed lek. De groep is weg, maar in recordtempo wisselen we de binnenband, en we pikken aan bij een volgende groep. Deze jongens zijn helaas met een intervaltraining bezig zo lijkt het. Stuk voor stuk moeten er renners af, en op een gegeven moment ben ik nummer laatst. Ook ik moet er aan geloven, maar op eigen kracht kom ik weer bij als het tempo omlaag gaat. Dit gebeurt een aantal maal, en dat breekt op. We rijden dan wel al een 100 km een gemiddelde van >32.5km/u! Als de laatste verversingspost aangedaan wordt, besluiten Ed en ik ook naar huis te rijden. Het is mooi weer, en de wind komt uit oost, dus niet tegen. We rijden met een rustig groepje (kruissnelheid 30) naar de finish. Bij de finish aangekomen stel ik voor om gelijk over de finish te gaan wat Ed, op de hoogte van mijn sprintcapaciteit, gretig accepteert. Geheel onwetend van mijn truc bij de start...
Bij de finish gaan we uitgebreid op de foto. Onze fietsvrinden hebben ook genoten van de tocht en euforisch wisselen we vervaringen uit. Ed en ik gaan nog even op de foto met de auto van Peter Winnen, dat is weer eens wat anders dan met Peter zelf en op zich zeer ludiek dachten we.14u40-21u00
Ed en ik nemen afscheid van de rest van de groep en gaan op weg naar Maassluis. Een tocht met haperingen zullen we maar zeggen. Want al na een km of 15 liep Ed helemaal leeg, energietechnisch gesproken, en moest hij recupereren. We hebben een minuut of 20 in een parkje aan een vijver gezeten, heerlijk in het zonnetje. Toen Ed weer benen had ging het weer op weg richting zuiden. Na het pontje bij Velzen gingen we op zoek naar een fietspad door de duinen. Bij de kust aangekomen bleken we dezelde weg terug te moeten gaan; geen fietspad te bekennen. Een extra 10 kilometers waar we niet op zaten te wachten, de benen voelden zwaar aan... Een 10 kilometer verder reed Ed voor de tweede maal lek, net toen we weer wat vaart hadden. Op het gemakkie werd de band vervangen, we propten nog wat koeken in onze murf en hervatten de tocht. Bij een cafe, een 20 kilometer verderop besloten we een kop soep en wat koffie te gaan slurpen. Het thuisfront werd op de hoogte gesteld van onze vertraging, ipv 7 uur zou het wel 9 uur 's avonds kunnen worden. Eenmaal weer op de fiets werden er lange aflossingen gemaakt. We reden richting Leiden om zo langs het vlietje naar huis te kunnen rijden. Langs de vliet ging het tempo eindelijk weer eens omhoog, en met 30 km/u reden we richting Delft. Opeens liep ik helemaal leeg en zat als een natte vaatdoek op de fiets. Ik perste een energiegel naar binnen en goot wat water in mijn keel. Nu was ik altijd skeptisch over die gelletjes, maar ik ben nu bekeerd! Een 10 minuten na het innemen had ik weer nieuwe benen en liep Ed te klagen dat ik hem pijn deed :-) Het was inmiddels knap donker toen we eindelijk Maassluis inreden om 21u. De 110 km nam bruto 6 uur in beslag, netto een uur of 4,5. De 145 km van de Classic werden in 31,2 km/u afgelegd. In totaal werden vandaag 256,4 km in 28,7 km/u afgelegd. Wind O kracht 4, met een heerlijk zonnetje.
Epiloog
Na een bak soep en een heerlijke douche trok ik snel wat warms aan. Ik had het nm koud en stond te rillen. Gaat toch niet in de koude kleren zitten zo'n afstand. Wonder boven wonder kon ik de detective op tv nog uitkijken tot half 1, zonder echt in slaap te vallen :-) De volgende ochtend voelden de benen zwaar, maar misschien was dit nog van de voetbal?
Van rechts naar links: Ed C (in het zwart), Rene, Lex, Ed en De Baksteen. Peter ontbreekt op de foto, die drukte op het knopje.
Klik op de foto voor een groter plaatje.