"Woensdagochtend doen we een rondje!" werd er op de afdeling afgesproken. Ed en ik waren vandaag ook met onze Gazelles dus besloten wij, ter voorbereiding op het gejakker van morgen, op relaxte wijze via de Kandelaar huiswaarts te rijden. Rond half 5 sprongen we op de fiets, en met een hele vette wind in de rug vlogen we naar het noorden. Bij de Kandelaar aangekomen bleek de wind niet alleen in de rug erg vet. Kop over kop ging het dik dertig richting Schiedam. Hier ging het even wat rustiger, tot we de Woudweg indoken richting Vlaardingen. Wederom werd er tegen de wind 30 tot 32 km/u gefietst. Nu begon ik toch het initiatief aan Ed te laten, zijn conditievoorsprong werd van lieverlee duidelijk. Achteraf bleek ik ook (te) ver in het rood gereden te hebben. Een max hartslag van 204 gaf de meter bij thuiskomst aan. Enfin, Ed bleef maar doorgaan en ik had hoe langer hoe minder de benen om over te nemen. Natuurlijk werd dit door Ed uitgelegd als "sparen voor morgen". En ik dacht dat ik sterk was :-)
Nou ja, dat ben ik eigenlijk ook wel als je nagaat dat we de 33 km in 29,8 gemiddeld aflegden. Zeker als je bedenkt dat het tegen windkracht 6 liep gedurende ons rondje (zie plaatje) Alleen Ed is nog sterker... En als dit een rustig rondje naar huis was, hoe moet dat dan morgen als er zeker gejakkerd gaat worden?
4 opmerkingen:
Mooi verhaal over hoe je jezelf in een onderhond-positie wentelt.
Hartslag 204????
Yep, mogelijk een afwijkende waarde? Zo hoog heb ik 'm nog nooit gehad. En morgen? Morgen rijden we vrolijk rond en doen de dag van vandaag vergeten :-)
Hartslag 204 hebben alleen kikkers die bovenop andere kikkers springen en zo door de sloot racen! :-)
Je zag zeker een lekkere stoot onderweg!
Het zal Ed´s kontje geweest zijn! Voor andere uitzichten was er helaas geen tijd. ;-)
Een reactie posten