CHESS onderuit

Om 20u begon de 2e wedstrijd van het seizoen, en wel tegen WSV 1. Een tegenstander welke sterk in de breedte is, maar aan de hoogste borden normaal iets tekort komt. Kees van Toor boekte een snelle remise. Ook aan de tafel met Rene werd de vrede snel getekend. Rene was niet lekker uit de opening gekomen. Daar had ik zelf ook last van, ik stond tegen die tijd al slecht. Lange tijd kon er geen score meer genoteerd worden, maar de goede stellingen van Bas en Martijn werden in de loop van de avond omgetoverd in slechte stellingen. Ik was druk bezig met mijn eigen pot, en mis daarom de juiste volgorde, maar Bas, Martijn en Bart moesten de koning omleggen. Hierdoor keken we tegen een 4-1 achterstand aan. Mijn partij wist ik om te toveren van verlies naar remise. Natuurlijk niet genoeg voor een gelijkspel, maar er stond niets meer op het bord dus doorspelen kon niet. Kees wist ook niet te winnen, heeft ergens het punt laten liggen zei hij achteraf. Ron melkte een, op het oog nagenoeg, gelijke stand uit en won als enige. Eindstand 5-3.

Cursus Rijswijk

Nitro en Baksteen rijden vandaag 38 km. Rijswijk heen en weer voor een cursus. Wind is Z5 op de terugweg.

Gescheurde velg

Rond 12 uur rijden Tirreno en Baksteen naar Gorinchem. Geschat een 140 km heen en terug. Voor de wind rijdt altijd lekker, en ik probeer niet aan de terugweg te denken. Op de GPS heb ik kaarten geladen met meer detail, maar ik probeer dit keer wat meer notie van de wereld om mij heen te nemen. Zeker bij de bocht waar ik vorige week uitvloog. Zonder al te veel schade dacht ik toen nog. Onderweg hoor ik een 'aanloopgeluid' van het achterwiel. In Schiedam moet ik even wachten voor het stoplicht, stap af en geef het achterwiel een slinger. Ik zie in de gauwigheid niets, het stoplicht springt op groen, ik op Tirreno. Een aantal km verderop, bij het politiebureau Marconiplein (wel zo safe) stop ik weer. Ik contstateer tot mijn schrik dat mijn velg gescheurd is! Vermoedelijk is de aanzet voor dit probleem gebeurd door de val van vorige week? Ik bel Lilian dat ik weer huiswaarts keer. Voorzichtig rij ik terug...... In totaal leg ik 29 km af in 24.8 km/u.

Ed op stoom

Ik wip even bij Ed langs op de afdeling om te informeren of hij zin heeft om een stuk met mij mee te rijden. Zelf ga ik met een ommetje naar huis, Ed pikt een sportuur. Gezamenlijk rijden we rond half 1 babbelend voor de wind naar de Schie. Daar pikken we een jonge roekeloze renner op, maar die zijn we weer snel kwijt. Het gebabbel is over en het ploeteren tegen de westenwind (kracht 4 a 5) in is begonnen. Al snel blijkt Ed goede benen te hebben. Ik heb het idee dat hij meer kopwerk verricht dan ik. Bij de Waterweg aangekomen zijn we echt aan de beurt. Vol in de wind proberen we richting 30 te komen. Dit lukt alleen het laatste stuk, richting het hek, als ik mij leegrijd, ik ben toch zowat thuis. Ed neemt afscheid met de opmerking dat ie op zijn dooie akkertje richting werk zal rijden. We waren aan elkaar gewaagd vandaag. De 41,9 km werden in 29,6 km/u afgelegd. [Plaatje van het pad langs de Schie / Kandelaar]

Via de Foppenpolder

De wind blaast ZW5, ik rol snel naar Schipluiden. Het reguliere rondje wordt afgelegd via Schiedam en Vlaardingen. Bij de Broekpolder doe ik het anders, ik rij via de Foppenpolder naar Maasland. Mogelijk kom ik Ed tegen die Monique het vak van renner bij probeert te brengen. Ik kom ze niet tegen en rij via de klinkerweg terug naar Vlaardingen. Via de Zuidbuurt rij ik terug richting DTO. Na 43,5 km in 27,5 km/u ben ik terug op het werk.

2000

Zaterdag 5 november 2005 heb ik mijn eerste ritje op de Batavus BeOne Nitro gemaakt. Na bijna een jaar trouwe dienst zag ik het tellertje op dit oranje gevaarte door de 2000 schuiven.

In het donker

De laatste lichtstralen houden het voor gezien als de Baksteen en de gerepareerde Tirreno langs de Waterweg glijden. Er staan een NW wind kracht 6 a 7. Er moet dus flink getrapt worden om vooruit te komen. Als ik eenmaal op gang ben gekomen belt Ed om te zeggen dat zijn ritje er al weer op zit. Met deze informatie op zak rij ik verder, langs de Pukkel richting Hoek van Holland. Als ik de wind achter mij laat, voel ik het gebrek aan weerstand als een gemis, vreemd.. Via 's Gravenzande en Maasdijk gaat het voor de wind naar Maassluis. Eindelijk is de weg bij Maasdijk af, en kan ik weer richting Waterweg. Na de spoorwegovergang ga ik links langs het spoor naar huis. Er is nog volk aan het werk, de NS laat hoge hekken plaatsen. Ik rij voorzichtig door. Eenmaal vlak bij huis vind ik dat er nog wat km afgelegd moeten worden, er staan slechts 24 km op de teller en ik wil naar de 30. Tirreno werkt mee, en we snellen naar het Lickebaert bos, steken er snel doorheen (boze tongen beweren dat er veel homo's rond hangen in den avond) en rijden langs de dijk naar huis. De 30.3 km worden in 25 km/u afgelegd, in het donker.

Baksteen op zijn plaat

Ik meld mij af bij Ed voor de ochtendrit. Ik slaap uit tot 11 uur. Wat een luxe, maar ook weer zonde van de dag. Rond 2 uur spring ik op de fiets richting Papendrecht. Bij Vlaardingen hapert de display van de GPS en met wat tikken probeer het scherm weer scherp te krijgen. Ik vergeet dat ik met flinke snelheid een bocht indraai tot het te laat is. Ik zie dat ik de bocht niet kan houden, ik heb slechts één hand aan het stuur en de hoge stoeprand lijkt millimeters van mijn voorwiel vandaan. In een split-second werp ik mij van de fiets en maak een buiklanding op het gras (gelukkig!) naast het fietspad (zie plaatje, rode stip). [Het is toch bizonder hoeveel informatie je in één moment verwerkt, ik weet nog dat de teller op 26,7 km/u stond, de stoeprand echt 10 cm van het voorwiel, ik wist dat ik geen stuurcorrectie meer kon maken en ook niet de stoeprand kon nemen. En nog veel meer ging door mij heen.] De schade lijkt in eerste instantie mee te vallen. Mijn stuur staat opeens goed (stond te ver naar beneden), de rechter rem/schakelhendel staat naar binnen, er zit wat gras in de derraileur en mijn pomp ligt een eindje verderop. Zelf lijk ik er aardig vanaf gekomen. Wat groene strepen van gras kleuren mijn fietskleding. Ik draai aan mijn wielen, ze lijken onbeschadigd. Goedgemutst vervolg ik mijn weg. Een km of 2 later mis ik mijn Cateye achterlicht. Een kado van vriend John én knap duur en fraai lampje. Ik maak rechtsomkeert naar de plaats des onheils, en na een minuutje vind ik het kleinood terug. Vervolgens merk ik dat ik niet meer kan schakelen op het achterwiel. Later blijkt de kabel slap, veroorzaakt door de val. Ik moet derhalve zowel heen- als terugweg op het kleinste blad achter volbrengen. Na 42,7 km in 26,5 km/u ben ik in Papendrecht. Een uurtje later ga ik weer naar huis, die 40,2 km worden in 27,5 km/u afgelegd. De wind was flink, heen Z6, terug Z5. Na de douche en een tijdje zitten blijkt de linkerknie ietwat stijf.

wk42

Voor de tweede week in sucessie 300+ km gereden. Nog 10 weken te gaan, en een slordige 2300 km tot de 10K. Wordt dit gehaald? Het weer wordt slechter, de vorm beter. Enfin, we zullen zien waar we 31/12 eindigen. [Klik op het plaatje voor een beter overzicht.]

Op = op

Om 12 uur laat ik mijn smartcard in de gleuf glijden, de werkweek zit er op! Tirreno en Baksteen rijden schuin voor de wind richting Schipluiden. Veel vaart zit er niet in. Dit wordt echter windje tegen nog minder. De sterke benen van gisteren heb ik vast in het fietsenhok laten staan. Ik zet de teller op 25 vast en het verstand op 0. Als ik de Zuidbuurt passeer voel ik de eerste druppels. Met mijn laatste krachten probeer ik de teller boven de 30 te krijgen. Als ik thuis op het tellertje kijk zijn er 28,5 km in 26,6 km/u afgelegd. Wind: Zuid kracht 6, dat verklaart een hoop ;-)

Bettinibenen II

Het is fraai weer als Ed en ik de bedrijfspoort achter ons laten. Met een windkracht Z5 in de rug rijden we rustig richting 't Woud. Het lijkt er op dat dit een rustig rondje wordt. Maar aan het gebabbel komt een eind als we tegen de wind in draaien. Ook aan het lage tempo, van lieverlee gaan we harder rijden. De benen voelen nog steeds goed en eenmaal opgewarmd doe ik Ed pijn. Maar Ed laat zich niet kisten en neemt gewoon over. Als we voor de wind komen, rijden we 35 km/u naar de Stormvloedkering. Deze moet ik aan Ed laten. Ik voel dat ik veel heb moeten geven, ook sterke benen raken op. Eenmaal aan de Herenlaan is het weer mijn beurt. Met 52,8 km/u pak ik de gladiolen, met Bettinibenen.
De 57,8 km werden in 31 km/u afgelegd.

Zonder woorden

Rustig rij ik met een ommetje naar huis. Eindelijk eens rustig aan met een lekker zonnetje in Midden Defland rondhobbelen. De gedachten dwalen af tot ik, bij Delft, door een renner ingehaald wordt. Voordat ik er erg in heb gaan we kop over kop verder. Zonder een woord te wisselen en alsof we al jaren een tandem vormen. Als we de Schie naderen slaat hij rechts, en ik linksaf. Een korte groet is alles wat we uitwisselen. Het tempo valt wat terug en als ik de Woudweg opdraai besluit ik het grote blad erop te zetten maar rustig te blijven rijden. Ook hier passeert een renner en ook met deze jongen ga ik kop over kop richting Vlaardingen. Hij is een echte renner, hij heeft nm geen zadeltasje en het pompje in de rugzak. Waarschijnlijk denkt hij mij er af te kunnen rijden, ik hem immers een Kruidvat-jas aan :-). En een zadeltas!
Maar als wij 36 windje tegen rijden ga ik er niet af, nee ik neem vrolijk over. Duidelijk geimponeerd door de Baksteen berust hij in de rol van gelijkwaardige partner. We wisselen elkaar af tot aan de Zuidbuurt. Hier gaat hij links, ik rechtdoor. Ook hier is een korte groet het enige woord wat wij wisselen. Rare jongens die fietsers..
De 35 km werden in 28.9 km/u afgelegd. Wind ZW4.
O ja, ik heb erg veel trek in friet!

Fietsen en schaken

Vanmiddag met een ommetje naar huis. Via Schipluiden, Vlaardingse Vaart en Broekpolder over de A20, langs de Wielerbaan. Totaal 21 km in 27 km/u. 's Avonds op de fiets naar de Polderpoort om een potje te schaken voor de interne. Martijn van der Vaart was de tegenstander. In een ietwat aparte opening (Dd6 in het Scandinavisch) greep hij mis waarna ik materiaal won. Teveel volgens Martijn, hij gaf na 18 zetten op. Op het fietsje weer naar huis, totaal vandaag een slordige 40 weggetrapt.

Vroeg er uit, maar niet om te fietsen.

Vanochtend moest Bram de Judomat betreden in Hoogvliet. Helaas voor hem beet hij 2x in het stof. Dit betekende een vroege aftocht naar huis. Voordeel was wel dat ik tijd had voor een ritje. Ik besloot na de inspanningen van afg week (330 km, meest in hoog tempo) het rustig aan te doen vandaag. Via het Lickebaertbos reed ik over de A20 naar de Broekpolder, via de Vaart en Woudweg naar Schiedam. Ondanks de felle koude wind (O4/5) stond er 27.5 km/u op de teller. Vanaf dat moment, langs de Schie begon het gemiddelde alsmaar op te lopen. Hele stukken reed ik tegen de 40 voor de wind. Via Schipluiden, Maasland en Maassluis reed ik richting Hoek van Holland. Bij de Stormvloedkering aangekomen stond het gemiddelde op 29.8 km/u. Hoezo rustig ritje? Ik vloog de pukkel 3x op en reed langs de Waterweg naar huis. Ondanks de oostenwind bleef de teller boven de 30, maar het gemiddelde bleef steken op de 29,8 km/u. Na 60.4 km was ik weer thuis. Ben ik zo sterk de laatste tijd? Ligt dit aan Sonja (inmiddels ong 5 kg kwijt)? Wie ga ik deze week pijn doen? Enfin, allemaal vragen die door mijn bolletje gaan.

Weekend!

Het is weekend, en ik spring op 12u15 op Tirreno. Het is weer mooi weer en dus wordt het een extra ommetje. Ik besluit de ronde van woensdag nogmaals te rijden, maar dan tot huis. Dit blijken 47 kilometers te zijn. Bij een wind N2/3 en temp van ong 20 gr C trap ik ze in 28,6 km/u weg. Onderweg kom ik Aad (en Annelies?) nog tegen, maar dan als tegenligger. Stiekem aan het oefenen Aad? :-)
In Elista word Kramnik Wereldkampioen schaken. Jammer, mijn favoriet was Topalov (heb ik ook nog eens de hand geschud).

Nog mooiere oktobermiddag

Ik nodig 10 man uit voor een sportuur, en slechts één accepteert: Peter. Ed is vrij, maar komt toch opdagen, een vaste waarde. Tot mijn verassing is ook Piet van de partij. Eindelijk een kans om mijn 2-0 achterstand in de sprint te verkleinen. Ik laat er geen gras over groeien en van begin af aan rij ik op kop, en hard. Op deze manier imponeer ik mijn fietsvrindjes en boezem angst in. Ook Peter heeft de juiste benen vandaag en samen doen we 80% van het kopwerk. Als ik vanaf de Zweth naar de spoorwegovergang met 40 km/u overneem voel ik dat het vandaag mijn dag is. Peter krijgt het bij Vlaardingen wat moeilijk, en ik laat Ed en Piet vaker overnemen. Bij de klim over de A20 doe ik wel mee, maar ook niet echt. Piet tikt daar als eerste aan. Langs de Waterweg doet Ed kilometers lang kopwerk. Vervolgens neemt Piet over. Als het mijn beurt is ga ik gelijk 40 draaien en sla een gat met de drie vrinden. Dit is echter als plaagstoot bedoeld, en ik laat ze weer aansluiten. Niet zonder ze pijn te doen natuurlijk! De klim bij de Stormvloedkering is dan aan de beurt en samen met Ed, Piet in ons zog, gaan we naar boven. Een leuke blonde meid rijdt rechts, en door ons wat breed te maken kan Piet er niet langs zodat Ed als eerste aantikt. Ik duik als 4e achter de jongedame naar beneden, met het beste uitzicht... Ed weet dat hij wat in te lossen heeft, en als de Herenlaan betreden wordt, blijft hij op kop rijden de teller rond de 32. Piet zit schuin achter hem, en ik daar weer schuin achter. Peter is op en zit in gedachten al aan een welverdiende bak koffie met een zwaar sjekkie. Ik zet mijn fraaie achterlicht aan, in de volle overtuiging mijn fietsvrinden deze lichtbak te laten zien. Als we het nieuwe asfalt raken kom ik in mijn sprintrange. Ik verwacht elk moment dat Piet aan zal zetten. Deze aanval blijft uit, en ik spring uit zijn wiel. Ik hoor niemand achter mij, maar dat zegt niets. Ik blijf versnellen en de teller blijft op 52.5 km/u steken als ik de meet passeer. Alleen. De virtuele gladiolen zijn voor mij. Een sterke dag.
Er werden 63,6 km in 31.4 km/u afgelegd. Wind ZW kracht 4/5 Temp >20 gr C.

Mooie oktobermiddag

Om even over 5 verlaten Baksteen en Tirreno het DTO terrein. Via 't Woud rij ik naar Delft om daar mijn vaste route richting Vlaardingen op te pikken. Vogels verzamelen zich voor de jaarlijkse trek, bomen maken zich klaar voor bladverlies en de Baksteen heeft zijn overbroek aan. De temperatuur zegt echter andere dingen. Het is heerlijk nazomerweer. Een zachte wind VAR3, blaast rustig door de polders. Ik voel het ritje van zondag nog in de benen. We doen dus rustig aan, vrolijk pedalerend rij ik Tirreno naar huis. Daar aangekomen staat een heerlijk bord witte bonen in tomatensaus klaar met een rauwkostsalade. Dank je Sonja! 33km in 27,9 km/u temp 19!! graden.

Freek

Als ik over de PC Hooftlaan naar huis toe rij, schep ik haast Freek de Jonge, zo dicht scheer ik langs hem heen. Ik zie in zijn ogen dat hij mij herkent. Aangezien ik een beetje wars ben van al die bekende Nederlanders die mij de hand willen schudden rij ik hard door, Freek met een mond vol tanden achter latend. Later begrijp ik dat hij een verkiezingsconference opvoert in het Schuurkerkje in Maassluis. Wijze les: Als je fietst kom je bekende Nederlanders tegen! In één maand Peter Winnen en Freek de Jonge. Triviavraag: Wat hebben Peter W., Freek de J en de Baksteen gemeen? O ja, Baksteen bereed Nitro en legde die dag een slordige 13 km af.

Mooie oktoberochtend

Als om half 7 de wekker gaat baal ik als een stekker. "Waarom moet ik weer zo nodig afspreken voor een rondje op de vroege zondagochtend?" gaat er door mijn hoofd. Als ik een uurtje later op de fiets zit, is dit gevoel weggeebd. Alleen Ed is er vanochtend bij, en gezamenlijk fietsten we naar de Beneluxtunnel om vervolgens de pont bij Hekelingen op te zoeken. Na het pontje spoeden we ons richting Numansdorp. We rijden aardig tempo tot het Haringvliet zich aanbiedt. We rijden nu wind tegen en het tempo valt wat terug. Eenmaal richting Middelharnis, met een zijwindje gaat het weer wat beter. Het is vandaag de dag van de Furiadekoppelkoers, helaas vanwege verwachte drukte op de Vlaardingsedijk afgelast. Om de koppelkoersgedachte in stand te houden rijden we het grootste deel van de trip kop over kop. De polders liggen er fraai bij, fantastisch om doorheen te mogen rijden. Wel heb ik het een beetje fris omdat ik, itt de Edster, met ontblote bovenarmen rijd. Maar af en toe prikt het zonnetje door en warm ik lekker op. Bij Stellendam aangekomen gaan we voor de wind, maar het mooie is er af, zeker bij Ed. De laatste 20 km rijden we dan ook gezapig rond. Even later zijn we bij het pontje, en om 11u20 steken we van Rozenburg over naar Maassluis. De 105 km werden in 27.9 km/u afgelegd.

Bettinibenen

Het is vanochtend onverwacht mooi weer als ik naar het werk rij op Tirreno. De voorspellingen zijn slecht voor de namiddag: regen en harde wind. Geduldig wacht ik op dit weertype, en jawel rond half 4 uur barst het los. Ik kleed mij rond half 5 om en bestijg mijn geduldig wachtende ros. Voor de wind (Z6 met uitschieters naar 7) scheur ik richting Schipluiden, via een nieuw weggetje. Helaas kom ik dan wel wat lullig uit en moet deels door het dorp heen. Dat gaat natuurlijk ten kostte van het gemiddelde. Tegen die tijd ben ik al flink nat, het water komt van boven én beneden. Maar het hoge zuurstofgehalte en de relatief aangename temperatuur (15 gr) zorgen er voor dat ik van elk moment geniet. Nagenoeg alleen jaag ik Tirreno op richting Delft en Schiedam. Alleen de bochten worden voorzichtig genomen, het is best wel glad. Richting Vlaardingen draai ik vol in de wind, maar de windkracht 6 kan niet voorkomen dat ik regelmatig boven de 30 trap. "Ik heb Bettinibenen" gaat door mij heen! De laffe Piet had dit vast aangevoeld toen hij besloot om 11 uur alleen een rondje te gaan fietsen... Als ik de A20 overschiet zie ik dat ik gemiddeld richting 30 ga. Ik voel mij nog steeds goed en weet de wind de laatste 6 km schuin mee. Terwijl ik langs de surfplas jaag, haal ik een van de weinige fietsers in. Het is Gijs, een voetbalvrind, zie ik in het voorbijgaan. Ik besluit een babbel te maken, gezellig maar funest voor het gemiddelde. Als ik later 37 over de Zuidbuurt jakker zie ik dat het gemiddelde ingekakt is naar 29.2 km/u. Ik probeer het laatste stuk dit weer richting 30 te halen, maar de afstand is te kort. Met 40 in het uur wordt de Herenlaan genomen, waarna de teller op 29,8 km/u blijft staan over 32.2 km. Verzopen en verzand, maar in een supergoede bui, haal ik mijn spullen op en hobbel huiswaarts.

Snel naar de meet!

Toen ik vanochtend naar het werk toe fietste was de Herenlaan afgesloten. Eindelijk werd de weg naar de meet van nieuw asfalt voorzien. Al jaren dring ik hierop aan bij de gemeente Midden-Delfland. Vanaf volgende week kan ik nog sneller sprinten!

Blessurepiek

Om 8 uur werd er een balletje getrapt in de Olympiahal. Volgens Toon zouden we per team één wissel hebben. Helaas bleken dat er 0 :-) "Mijn" team kwam op een 7-2 achterstand, maar wist dit uiteindelijk in een 10-8 overwinning om te buigen. Lekker gevoetbald en 2x gescoord. Wel een lichte blessure opgelopen, verrekte spier in het dijbeen. Maar er waren drie anderen wat zwaarder geblesseerd. Al met al een blessurescore van 40%! We worden oud......

C.H.E.S.S. 1 vs De IJssel 1

Het schaakseizoen is weer begonnen. Vanavond moesten wij aantreden tegen de degradant uit de promotieklasse De IJssel [uit Moordrecht]. De verwachting was dat het een zware avond zou worden gezien de speelsterkte van onze tegenstander. Na een dik uur spelen gaf Kees van Toor zijn partij op. Ik heb niet veel van deze partij meegekregen, behalve dat er erg snel gespeeld werd door de heren. Na een minuut of 50 spelen zaten ze rond zet 27, ofwel 1 zet per minuut. Bas van Driel moest het opnemen tegen een aanstormend IJssel's talent. Hier was Bas niet tegen opgewassen zodat we met 2-0 achter kwamen. Gelukkig was het toen de beurt aan Kees van der Weijden, die zijn tegenstander solide van het bord zette. De achterstand werd verkleind tot 2-1. Martijn kwam tot remise, zijn tegenstander stond materieel voor maar had nauwelijks nog tijd. Ook Ron haalde een half punt binnen aan bord 1. In mijn eigen partij was ik aardig uit de opening gekomen. Helaas beging ik een onnauwkeurigheid (of was het gewoon een blunder?) op zet 10 waarna ik moeite had om een goed plan te vinden. Mijn tegenstander bezat twee gevaarlijke knollen. Toen ik de kwal wilde geven voor één dezer rossen, zette mijn tegenstander nog sterker voort waardoor ik een stuk in moest leveren. De rest van de partij probeerde ik nog wat te rommelen, tevergeefs. Met een 4-2 achterstand moesten Rene en Bart winnen. Alhoewel ze beiden een winststelling hadden is niets zeker in de schaaksport. Als eerste haalde Rene het volle punt binnen. Even later kon ook Bart zijn punt pakken en maakte hiermee de stand gelijk: 4-4. We kunnen dus nog alle kanten op.

Het is alweer oktober.

Om 4u40 schrok ik wakker van een paar flinke knallen met bijbehorende lichtflitsen. De hemelkraan werd ook behoorlijk opengezet. Aangezien ik alleen nog maar afzeggingen voor het rondje van half 9 had gehad werd de wekker ietwat in de tijd verzet. Eerst maar kijken of het fietsweer is dacht ik. Rond 9 uur moest ik gaan fietsen van Lilian, het weer was goed genoeg. Dat bleek een juiste inschatting, toen ik rond half 10 met Tirreno richting Waterweg verdween, het was droog en niet echt koud. Wel stond er een lelijke wind [ZZW6] zodat in het begin het tellertje niet boven de 25 kwam. Via Vlaardingen reed ik mijn rondje richting Woudweg, Kandelaar, Delft, Schipluiden, Maasland, Hoek van Holland. Bij de Stormvloedkering (Let op mensen! Volgende week gaat ie dicht! Kom dat zien!!) werd de pukkel 3 maal genomen. Gezien de wind besloot ik binnensdijks naar Maassluis te rijden. Nog even het gas er op om het gemiddelde van 27,1 naar 27,4 km/u te tillen. In totaal werden er 60 km afgelegd. Thuis gekomen werd de Tirreno ingeruild voor Nitro, het is Ramadan en dus is de Turkse bakker open op zondag. Er werden 1,3 km afgelegd om een aantal verse broodjes te scoren.