Na het luiden van de loftrompet over Sasja, bleken niet veel collegae van plan om er door haar "afgereden" te worden. Hierdoor stond hetzelfde trio aan de start als de laatste keer, Sasja, De Magneet en De Baksteen. Rond de klok van 4 uur werden de Gazelles en Giant bestegen. Met de vette wind (ZZW5) in de rug ging het richting Schipluiden en Delft. Dik 30 en Sasja trapt vrolijk mee. Als we bij Delft de wind wat schuin tegen hebben moet ze duidelijk wennen aan het rijden met weerstand. Ze fladdert er een paar maal af, op zich niet zo gek als tegenwind 30+ getrapt wordt. Magneet en Baksteen zijn het ploeteren tegen de wind gewend en zijn in wereldvorm. We verwachten teveel van een meid die net voor de 2e keer meerijdt. Het tempo gaat terug naar 26, 27 en zonder problemen plakt ze in ons wiel. Bij de doseerinstallatie te Vlaardingen Holy worden we verrast door het stijdende obstakel, das ff schrikken! We zijn gewaarschuwd! Bij het bruggetje over de Vaart kreeg Sasja instructies mbt het schakelen op het scheurijzer. Mijn uitleg over het bepalen van de trapfrequentie werd door Ed en Sas in de kiem gesmoord. "Ik snap er nu al niets meer van!" Bij Schipluiden had ik de strijd om de "klim" (Trambrug) traditiegetrouw van Ed verloren, en was van plan de klim over de A20 beter af te sluiten. Ed besloot eerst tot wat piepkleine rondjes in de Broekpolder. Eenmaal op weg naar het viaduct steeg de spanning en ik ging de sprint aan. Met een banddikte of 3 pakte ik eindelijk een klim! Via de surfplas en Zuidbuurt naderden we van lieverlee de finish en de spanning steeg andermaal. Eenmaal op de Herenlaan kwam een brommer voorbij en ik maakte Ed er op attent dat aanpikken een mogelijke winst voor hem inhield. Dat was niet tegen dovemansoren gezegd! De Magneet spoot weg, en met een 3 fietslengtes verschil vloog ik achter hem aan. De brommer haakte gelukkig snel af, en ik liep langzaam maar zeker in. Ik schakelde een kransje kleiner en zag de afstand verminderen. De afstand was eigenlijk te lang voor de Baksteen, maar door het zichtbaar inlopen werd ik gemotiveerd door te halen. Ed rook mij, en ging op de pedalen staan. Ik verhoogde de trapfrequentie in een ultieme poging hem voor de meet te pakken. Eindelijk schoof ik naast hem, met de finish slechts luttele meters weg. Toen de finish onder onze banden verdween wist ik niet wie er gewonnen had. Ed had het wel gezien, en overhandigde mij de virtuele gladiolen.... Nog nooit zo nipt gewonnen, en nog nooit zo lang moeten sprinten. Sas sloot aan, en gezamenlijk werden de laatste meters naar het werk afgelegd.
De 33 km werden in 27.8 km/u afgelegd. ZZW5 T=20 gr C.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten