Het vroor en het was donker toen Baksteen en Nitro langs de Waterweg snelden. Tot Hoek van Holland ging het vrij voortvarend. Toen echter de neus richting het noordoosten wees, bleek de kou toch behoorlijk. Al snel voelden de tenen, ondanks een dubbel paar sokken, als ijsklompen aan. Gelukkig kwam het zonnetje, na een km of 30 door. Vergiste ik mij, of proefde ik kleine ijskristallen als ik een slok uit mijn bidon nam? Zal toch niet, water met flink wat siroop bevriest pas bij enkele graden onder nul wist Baksteen nog van uit zijn schooltijd.
Vanaf Schiedam was ik van de snijdende wind af, dat wil zeggen, ik had haar nu mee. Vrij vlot ging het richting Vlaardingen, via het Lickebaertbos langs de Waterweg naar huis.
Moeizaam kwam ik van de fiets af. Het hoofd zat onder uitgehard snot wat ik rond had lopen spritzen gedurende deze rit. Dit moest ik direct afwassen aangezien Lilian bijna moest vomiteren bij de aanblik van dit lekkers. Bij het openen van de bidon bleek een groot deel van de inhoud nog aanwezig, maar in vaste vorm. [Zie plaatje, klikken vergroot het uit] Dus toch....
De 59.5 km werden in 22.2 km/uur afgelegd. Wind NO, kracht 3 a 4, temperatuur < 0
Geen opmerkingen:
Een reactie posten