Zondagochtend! Het is de dag van de koppeltijdrit. Om een of andere reden vindt de Baksteen dit spannend. Ik slaap licht, en hoor het de hele nacht regenen. Uiteindelijk sta ik in mijn vacuumpakje, klaar om de Tirenno te bestijgen. Een blik uit het raam leert mij dat de hemel goed lek is. Ik besluit Ed te bellen.
Ook Ed loopt thuis te ijsberen, ziet er tegenop om de zeikregen in te stappen, temeer omdat zijn Metgazelle ijverig gepoetst in de gang staat te glimmen. Als echte watjes besluiten we dit jaar "over te slaan".....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten