Eindelijk is de sneeuw weg. De dooi van de laatste dagen maakt een fietstochtje weer mogelijk. Voor het eerst dit jaar trek ik het strakke pak aan. Niks spannends, gewoon het vaste rondje. Bij de caravanstalling van Poot levert dit wat problemen op omdat daar een spekgladde ijslaag ligt. Ik stap van de fiets en kluun een meter of 30 naar het ijsvrije asfalt. Deze truuk moet ik een honderd meter verder weer uithalen maar dan heb ik het ergste wel gehad.
Bij de Harreweg, richting de Zweth, staan twee ooievaars in een plas smeltwater te jagen. Dit zijn niet de enige vogels die ik zie, ook hele weilanden vol met grazende ganzen. De Zweth ligt vol met ijsschotsen, een apart gezicht. Even later draai ik de neus in de wind. Dat valt vies tegen. Twee maanden niet fietsen eist hier zijn tol, en als een bejaarde probeer ik het tellertje boven de 20 te houden. Er staat een westenwind kracht 6, maar naar mijn gevoel is het meer kracht 8. Verschillende fietsers halen mij in, en ik ben niet in staat om aan te pikken.
Terug naar af dus.... Tirreno en Baksteen rijden 40,45 km in 22,4 km/u.
