De morgenstond II

Klaarblijkelijk maakt Sonja Bakker nogal wat los bij de mensen gezien de reacties op mijn vorige avontuur. Ik kan mijn lieve lezertjes gerust stellen dat ik geen die-hard Sonja-fan ben. Zo pas ik mijn calorieenverbruik aan aan mijn fietsgebruik. Zo at ik een vette Brinta met suiker vanochtend ipv 3 stuks fruit. Rond half 8 sprong ik op de fiets om met een ommetje van 33 km in 27,8 km/u naar het werk te rijden. Het was heerlijk weer en ik kon genieten van het polderlandschap terwijl de zon zich langzaam los rukte van de horizon. Wind Z4.
Op mijn werk aangekomen bleek Sonja op de hoogte van mijn misbruik van haar dieet, getuige bijgaande foto uit de Telegraaf van vandaag. Voor hen met deficiente ogen; je kunt op de foto klikken om het onderschrift te lezen.

Sonja eist haar tol

Net de DTO-poort uit, en ik maak kennis met een fietsende collega. Op zijn Rotor met superonderdelen rijdt hij eenvoudig 30+. Ik rij, al babbelend over fietsen en fietsonderdelen, met hem mee tot ong Schipluiden. De vertrouwde route naar Delft wordt opgepikt. Niet langs de Kandelaar, daar zijn ze mogelijk nog aan de weg bezig. Van lieverlee voel ik mij hoe langer hoe slapper worden. Het Sonja Bakker dieet eist zijn tol. Ik mag dan wel 4 kg kwijt zijn, mij echt beter voelen doe ik vooralsnog niet. Toch hou ik het gemiddelde rond de 29. Als ik bij de Surfplas Anneke, de moeder van een klasgenootje van Bram, inhaal rij ik babbelend een dikke 17 naast haar. Dit hou ik vol tot Maassluis, het laatste stukkie gaat weer iets sneller. Thuis moet ik snel eten, ik val zowat om... Met een ZW wind kracht 3 en een lekker fietstemperatuurtje van een graad of 20 leg ik 27.3 km in 26.8 km/u gem.

Het peleton pakt mooie septemberdag

Op deze fraaie dag verzamelden Ed, Ed, Peet, Marcel en De Baksteen voor een sportuurtje. Rond 4 uur reden we naar Schipluiden in een gezapig tempo. Edster was net hersteld van een bronchitus, en de Baksteen voelde zich flauw (oorzaak Sonja Bakker..). Er stond een aardig windje; Z4 al hadden wij het idee dat de wind altijd tegen was. De brug bij Schipluiden (zie foto) werd verrassend door Marcel als eerste beklommen. Bij Delft ging het tempo wat omhoog, en Marcel, op de Mountainbike, kreeg het zwaar. Peter en Ed waren sterk, vooral Peter was vaak op kop te vinden. Peter sprintte ook mee op het viaduct, de Baksteen opsluitend, om als eerste aan te tikken. Toen de Waterweg bereikt werd, begon het wat onrustig te worden in het peleton. Peter begon opeens dik 40 op kop te rijden, iets wat hij nooit doet. Op het laatste stuk Waterweg gooide ik de lont in het kruidvat en vanaf dat moment werd er door Edster en mij gedemareerd. Uiteindelijk bleven Ed en ik over voor de klim op de Stormvloedkering, hoewel Peter al weer genaderd was op een 20-tal meter. Ik moest de klim aan Edster laten. Marcel, die wat achterop geraakt was, sloofde zich uit door 2x naar boven te klimmen. Alles kwam aan op de eindsprint op de Herenlaan. Piet was helaas niet van de partij, bang voor een confrontatie met de Baksteen had hij snel een dienstreis richting Den Helder in de agenda gezet. Het zou dus een sprint zonder de Rode Punaise worden. Eenmaal op de Herenlaan reed Peter door, ik in zijn zog en rechtsachter mij Edster. Liet ik mij vorige keer opsluiten, ditmaal lette ik beter op. Terwijl Ed naar links schoof passeerde ik Peter en ging vol op de pedalen. Tirreno begon te stijgeren onder het geweld van mijn benen maar bleef recht sporen. De smaak der overwinning was weer zoet! Met enkele fietslengtes bleef ik Ed voor. Ondanks Sonja Bakker! De 51.1 km werden in 29.0 km/u afgelegd.
Opvallend was het sterke rijden van Peter en Ed (Jerommeke), en het doorzettingsvermogen van Marcel die toch maar knap meereed op zijn dikke banden. Ook opvallend was het sterke rijden van Ed die door zijn ziekte gelukkig niet teveel in hoefde te leveren.
Op weg naar huis werd door Ed en mij nog even een stop bij de wielerbaan gemaakt alwaar Ruud's zoontje Rutger zijn rondjes draaide. Een fantastisch gezicht. Hebben we de nieuwe tourwinnaar 2026 aan het werk gezien?

CHESS Houdhoudelijke competitie partij 1

Vanavond speelde ik mijn eerste partij in de huishoudelijke competitie. John Akkermans, de Nestor van de vereniging met 80 jaar, mocht het met zwart tegen mijn witte stukken opnemen. In een Ponziani speelde hij op zet 4 en 5 onnauwkeurig wat mij 2 pionnen opleverde. In het vervolg wist John geen kansen te creeren, en toen ik nog meer materiaal dreigde te winnen gaf hij op. Op 80 jarige leeftijd nog zo vitaal als John, ik teken er voor!

Benen doen auw.

Het was al 10 uur toen de Tirreno bestegen werd. Aangezien ik mij gisteren nog verrot voelde, en mogelijk de benen stil zou houden, had ik geen fietsvriendjes uitgenodigd. In een sukkeltempo reed ik richting Hoek van Holland. Er stond een stevige (kracht 5) zuidenwind, dus schuin mee. De zon prikte zo nu en dan door het wolkendek en slechts zwermen vogels, snel veranderende figuren trekken tegen de blauw-witte achtergrond, kondigden het eind van de zomer aan. Het was druk met renners, en even pikte ik aan bij een groepje wat 40 reed. Al snel liet ik ze lopen, de benen wilden niet. Vorig jaar heb ik ook een periode gehad dat de benen gewoon pijn deden, kilometers lang. Ook vandaag was dit het geval. Maar hopen dat dit eenmalig was.Vanaf de Hoek ging het naar Maasland, Schipluiden, Delft en via Vlaardingen terug naar Maassluis. De 50 km werden in 28 km/u gem afgelegd.
Over 2 weken de Furiade Koppelkoers! Zou fietsvrind Ed op tijd hersteld zijn??

Cursus

Een zware week de afgelopen week. Ik had een cursus in Nieuwegein welke tot in de avond doorging. Dat betekende geen fietsen door de week. Wel zag ik kans om donderdagavond een balletje te trappen. Ik speelde slecht, maar door Pim (die toen als doelverdediger optrad) in de laatste minuut te poorten en gelijk te scoren, was dit snel vergeten. Nu echt maar één biertje na de pot, ook vrijdag moest ik er vroeg uit voor de cursus.

Foto schaakmatch afg dinsdag

Reeds na een paar zetten kijk ik niet blij.... Voor de wielerliefhebbers onder ons, om de rechterpols het Gerrie Kneteman Classic bandje :-)

Het zondagochtendrondje

Frisser dan verwacht reed ik om even voor 9 uur de poort uit. Al snel kwamen Ruud en Sasja aangereden, en om klokslag 9 uur herkende ik het T-Mobileshirt van Maarten. Via het Lickebaert ging het naar Vlaardingen waar ik verrast werd door Ruud die daar aanzette. Ik had verwacht dat dit, in afwezigheid van Ed, niet zou gebeuren.
Bij de Schie nam Ruud over en ging 34 rijden met wind tegen. Maarten vroeg waarom we gingen sprinten tegen de wind in :-) Ik legde uit dat we wel vaker zo hard reden. Maarten reed overigens makkelijk mee, Ruud en ik denken dat hij veel meer kan dan hij zelf denkt. Bij de Trambrug liet ik mij niet verrassen, en kwam als eerste boven, met Maarten en Ruud vlak achter mij. Sasja trekt de klimmetjes niet en had een paar weken niet gefietst. Ze raakte wat achter, maar uiteindelijk fietste ze weer netjes mee. Via Maasland reden we naar de Stormvloedkering. Daar reed ik slim en hard naar boven, en tikte als eerste aan. Ik had alles gegeven, en toen de mannen nogmaals naar boven gingen moest ik naar het kleinste blad en naar lucht happend. De terugrit naar Maassluis werd kletsend en in laag tempo voor de wind afgelegd. De 54 km werden in 27,5 km/u afgelegd. Wind NWW kracht 4/5

Garantie

De harde schijf die afgelopen week de geest had gegeven bleek nog 9 dagen in de garantie te zitten! Kwam ik achter toen ik 'm weg wilde mikken. Dus vandaag op de racefiets snel naar Yorcom alwaar ik een nieuwe schijf mee naar huis kreeg. 's Middags met Bram naar de wielerbaan om wat te oefenen op zijn racefiets. Er valt nog wel eea bij te schaven, maar hij heeft er wel lol in. In de sprint raakte hij de 33 km/u. Dat werd gevierd met een lekker ijsje. De Baksteen niet, die is op dieet, richting IJsselsteentje? Hierover later meer... Voor het eerst na de vakantie werd er deze week minder dan 200 km afgelegd. Als je het overzicht bekijkt blijkt vorige week, met 408 km, het record dit jaar. In totaal zijn er tot vandaag 6600 km afgelegd. De 10.000 van vorig jaar lijken onbereikbaar.

De morgenstond

Om kwart voor 8 's ochtends reden Tirreno en Baksteen via Vlaardingen en Schipluiden naar het werk. Het zonnetje begon net te prikken, en we genoten van het fraaie polderlandschap langs de Vlaardingse Vaart. 22 km in 26,8 km/u. Op het werk een lekkere douche gepikt en mij een uur of 4, 5 productief bezig gehouden :-)

Harde schijf crash

Donderdagmiddag was ik vrij, er zouden weer wat restpunten van de keuken afgedaan worden. Ook moest ik een tekening afgeven aan een aannemer, en langs Yorcom computers. De PC van Jim was defect, de harde schijf had de geest gegeven en er moest een nieuwe komen. Ik ging derhalve via deze twee adressen op weg naar huis. Na 38 km in 25,3 gem. was ik weer thuis.

Defensie vs Tweede Kamer

Een andere traditie die zijn tweede aflevering kende is de schaakmatch van Defensie vs de Tweede Kamer. Ik was door Ard Dekker (ook voorzitter van het Druivenschaaktoernooi) geselecteerd voor deze match. We speelden "thuis" aan de Kalvermarkt in Den Haag. Het leuke van deze match is oa dat je wat bekende Nederlanders tegen het lijf loopt, zo speelden Ed van Thijn en Dick Dolman mee. Ik was opgesteld aan bord 2, en mocht tegen Dick van der Eijk spelen. In een geweigerd Morra-gambiet moest ik mijn opzet bezuren. Ik kwam onder druk te staan en moest nauwkeurig spelen om niet gelijk materiaal te verliezen [partij volgt]. Pas laat in de partij ruilde Dick op c3 waardoor de druk afnam en de stelling in evenwicht kwam. Zijn remiseaanbod nam ik dankbaar aan. Later zag ik dat zijn rating 1967 was, dus geen ondaardige prestatie mijnerzijds. Uiteindelijk won Defensie eenvoudig met 8-5 (geloof ik). Mijn DTO-collega Dennis won zijn partij.

SVM vs CHESS

Twee jaar geleden is mogelijk een traditie gestart, een schaakmatch tussen de steden Maassluis en Vlaardingen. Dit keer werd hij voor de tweede maal gehouden, en wel op Maassluise grond. Rond de klok van 8 uur stak Piet de Jong (voorzitter SVM) van wal met zijn introductiespeech. Vervolgens vulde Marcel Bergen het huishoudelijke deel in. Hierna kon de match beginnen. We speelden met 12 vs 12 man, ikzelf aan bord 3. Mijn tegenstander Modjaba is een oude bekende van mij, ik heb jaren bij Maassluis geschaakt. Zijn openingskeuze is "apart" te noemen, zo opende hij tegen mij met 1. e4 e6 2. Pf3 d6?! Ik kwam goed uit de opening, had veel ruimte en actieve stukken. Toch was ik een van de laatste spelers die klaar was. In een pionneneindspel, wat waarschijnlijk remise was, ging hij ten onder. [partij volgt later]
Het krachtsverschil tussen beide steden was zeer groot; we wonnen met liefst 11-1

De Gerrie Kneteman Classic

Lieve lezertjes, het was een bewogen dag. Er is veel gebeurd, en dus veel te vertellen. Ik heb daarom maar een opslitsing in tijd gemaakt om het verhaal chronologisch weer te geven.
4u40-8u50
De wekker gaat, en ik verzamel de klaargelegde spulletjes en werk wat Brinta naar binnen. Vervolgens fiets ik naar Ed waar we om half 6 met Ed C (aka Jerommeke) afgesproken hebben. Ed C en vriendin plus kids arriveren en de fietsen worden ingeladen. Rond 6u50 zijn we bij het vd Valk motel Akersloot alwaar de start van de GKC plaats zal vinden. We drinken nog wat koffie, schrijven ons in, en daar gaat de mobiel: de familie de Bloeme is ook gearriveerd.
We gaan de fietsen en onszelf prepareren, om half 9 moeten we van start. Als we hiermee bezig zijn parkeert een Saab naast ons vervoermiddel. En wie stapt daar uit?
Niemand minder dan Peter Winnen! Ik zie Peter denken, waar ken ik die gozer van. Om het ijs te breken steek ik maar van wal. Wat een eer het is om naast een ex-prof als Peter te mogen staan. Ik schud hem de hand, en als mijn naam hoort verschijnt een grote grijns op zijn gezicht: "Ah, de Baksteen uit Maassluis! Ik lees je blog al jaren." Helaas is er weinig tijd om wat schrijverstrivia uit te wisselen, we moeten zo aan de bak.
De start blijkt toch wel te duren, Zo rond 8u45 gaat het startschot. Ed en ik doen de 150 km, de rest van onze fietsvrinden de 100. Als we de mat der tijdregistratie naderen blijf ik gemeen iets achter Ed hangen en "smokkel" zo een paar seconden.
We zijn onderweg!
8u50-14u40
We schieten door het fraaie Noord-Hollandse landschap heen met hoge snelheid. We rijden af en toe 40 tot 45 km per uur! Dit gaat mij opbreken weet ik, tempowisselingen is not my cup of tea. Maar gelukkig komen we in een groep terecht die rond de 30-35 km/u koerst. Dit is goed vol te houden en geeft ook de kans om te genieten van de natuur. Dan rijdt Ed lek. De groep is weg, maar in recordtempo wisselen we de binnenband, en we pikken aan bij een volgende groep. Deze jongens zijn helaas met een intervaltraining bezig zo lijkt het. Stuk voor stuk moeten er renners af, en op een gegeven moment ben ik nummer laatst. Ook ik moet er aan geloven, maar op eigen kracht kom ik weer bij als het tempo omlaag gaat. Dit gebeurt een aantal maal, en dat breekt op. We rijden dan wel al een 100 km een gemiddelde van >32.5km/u! Als de laatste verversingspost aangedaan wordt, besluiten Ed en ik ook naar huis te rijden. Het is mooi weer, en de wind komt uit oost, dus niet tegen. We rijden met een rustig groepje (kruissnelheid 30) naar de finish. Bij de finish aangekomen stel ik voor om gelijk over de finish te gaan wat Ed, op de hoogte van mijn sprintcapaciteit, gretig accepteert. Geheel onwetend van mijn truc bij de start...
Bij de finish gaan we uitgebreid op de foto. Onze fietsvrinden hebben ook genoten van de tocht en euforisch wisselen we vervaringen uit. Ed en ik gaan nog even op de foto met de auto van Peter Winnen, dat is weer eens wat anders dan met Peter zelf en op zich zeer ludiek dachten we.14u40-21u00
Ed en ik nemen afscheid van de rest van de groep en gaan op weg naar Maassluis. Een tocht met haperingen zullen we maar zeggen. Want al na een km of 15 liep Ed helemaal leeg, energietechnisch gesproken, en moest hij recupereren. We hebben een minuut of 20 in een parkje aan een vijver gezeten, heerlijk in het zonnetje. Toen Ed weer benen had ging het weer op weg richting zuiden. Na het pontje bij Velzen gingen we op zoek naar een fietspad door de duinen. Bij de kust aangekomen bleken we dezelde weg terug te moeten gaan; geen fietspad te bekennen. Een extra 10 kilometers waar we niet op zaten te wachten, de benen voelden zwaar aan... Een 10 kilometer verder reed Ed voor de tweede maal lek, net toen we weer wat vaart hadden. Op het gemakkie werd de band vervangen, we propten nog wat koeken in onze murf en hervatten de tocht. Bij een cafe, een 20 kilometer verderop besloten we een kop soep en wat koffie te gaan slurpen. Het thuisfront werd op de hoogte gesteld van onze vertraging, ipv 7 uur zou het wel 9 uur 's avonds kunnen worden. Eenmaal weer op de fiets werden er lange aflossingen gemaakt. We reden richting Leiden om zo langs het vlietje naar huis te kunnen rijden. Langs de vliet ging het tempo eindelijk weer eens omhoog, en met 30 km/u reden we richting Delft. Opeens liep ik helemaal leeg en zat als een natte vaatdoek op de fiets. Ik perste een energiegel naar binnen en goot wat water in mijn keel. Nu was ik altijd skeptisch over die gelletjes, maar ik ben nu bekeerd! Een 10 minuten na het innemen had ik weer nieuwe benen en liep Ed te klagen dat ik hem pijn deed :-) Het was inmiddels knap donker toen we eindelijk Maassluis inreden om 21u. De 110 km nam bruto 6 uur in beslag, netto een uur of 4,5. De 145 km van de Classic werden in 31,2 km/u afgelegd. In totaal werden vandaag 256,4 km in 28,7 km/u afgelegd. Wind O kracht 4, met een heerlijk zonnetje.
Epiloog
Na een bak soep en een heerlijke douche trok ik snel wat warms aan. Ik had het nm koud en stond te rillen. Gaat toch niet in de koude kleren zitten zo'n afstand. Wonder boven wonder kon ik de detective op tv nog uitkijken tot half 1, zonder echt in slaap te vallen :-) De volgende ochtend voelden de benen zwaar, maar misschien was dit nog van de voetbal?
Van rechts naar links: Ed C (in het zwart), Rene, Lex, Ed en De Baksteen. Peter ontbreekt op de foto, die drukte op het knopje.
Klik op de foto voor een groter plaatje.

Voetbal

De eerste wedstrijd zaalvoetbal van het seizoen zit er weer op. Eigenlijk de 2e, maar de eerste viel samen met de dood van de beheerder, dus hebben we niet gespeeld.
Onnodig veel balverlies, onzuivere passes en mickey mousedoelpunten geven aan dat iedereen nog wat onwennig is. De Baksteen scoort 3x waarvan 2x met het linkerbeen. Das best veel voor de Baksteen. Na afloop is er, traditiegetrouw, bier :-)
De beentjes gaan auw doen, als dat maar weer over is met de Gerrie Kneteman Klassier!

Punaise prikt Baksteen

Maar lieft 6 man aan de start; Piet (De Rode Punaise), Joris (De Crab), Ed C (Jerommeke), Peter (De Zwarte Weduwe), Ed E (De Edster) en de Baksteen. Voor Ed C zijn maiden trip met ons. Rond 4 uur vertrokken we richting de Stormvloedkering waar 10 punten voor de bolletjestrui te verdienen waren. Ed ontsnapt te vroeg en wordt voor de klim bijgehaald. Uiteindelijk tikt Joris als eerste aan, Piet als tweede, Edster als derde en ik als 4e. In gezapig tempo ronden we de Lickebaert en lonkt de tweede klim, het viaduct over de A20: Wederom pakt Joris de hoofdprijs met Ed als tweede, Piet als derde, Baksteen op 4. We blijven vrolijk rondrijden, tot een brommer ons inhaalt en genoemde 4 renners achter de brommer aan vliegen. We laten Peet en Ed C ons weer bijhalen en rijden naar de laatste klim; de Trambrug bij Schipluiden. Wederom pakt Joris punten, met Piet als tweede. Ed en ik laten een gat vallen tussen ons en deze twee heren. Als Ed eindelijk voorstelt het gat te dichten met zijn tweeen, moeten we aan de bak. Met 37 in het uur gaat het kop over kop richting de kopgroep. Als we ze bijgehaald hebben moeten we in de remmen; een meisje is met haar brommer (1 week oud) gevallen en wij verlenen ZHKH. Gelukkig alleen schaafwonden en een flinke schrik. We zijn intussen gepasseerd door Ed C en Peter. Die kunnen we echter bijhalen op de Herenlaan. Ik maak mij gereed voor de sprint en kruip in het wiel van Piet. Ik zet mijn geld op Joris die Piet in lijkt te halen. Ik besluit over hem heen te gaan, maar wacht te lang. Ed, totaal kansloos, zet een sprint in en sluit mij op. Ik kan er niet meer langs, tenminste, niet zonder risico. Ik besluit te blijven zitten en spreek mijzelf bestraffend toe, te lang gewacht.... Neemt niet weg dat Piet een fraaie prestatie neerzet. 50 km in 28 km/u Wind uit ZW kracht 3a4

De krachten sparen voor morgen.

Morgen wordt er, na lange tijd, weer eens met een groep collegae gefietst. Volgens Ed, waarmee ik een ommetje maakte, moesten we ons sparen. Tenslotte zou morgen Piet, op zijn Reus van Koolstof, meerijden. Het gerucht gaat dat hij nogal hard fietst de laatste tijd.
Van dat sparen kwam uiteindelijk weinig terecht. Ed vloog achter een brommer aan, ik achter Ed, en voordat we het wisten reden we 47 in het uur. "Ik hoefde niet eens voluit te gaan!" kraaide Ed. De lont was onstoken, en vanaf dat moment reed ik flink door, Ed klagend in mijn wiel. Uiteindelijk kon hij het toch niet laten, en nam hard over. Ik begon de inspanning al te voelen en was blij dat hij overnam. Na de verplichte sprint op het viaduct over de A20 (Ed wint) besluiten we de laatste 4 kilometer rustig aan te doen. Het gemiddelde kakte van 30 km/u in naar 29,4 km/u over de 32.7km. Wind: ZW4
O ja, ik reed in mijn neue 3Focus broekje, besteld bij Futurum na een tip van Ruud. Best broekje! Ga ik plezier aan beleven.

Uitslapen

Normaal doe ik elke zondagochtend een rondje, met of zonder fietsvriendjes. Ik voelde mij echter niet geheel fit en besloot op de ochtend zelf te beslissen of ik fit genoeg was. Toen 's ochtends de wekker ging, besloot ik te blijven liggen. Toen Lilian uit bed ging, zo rond kwart over 8 vroeg ze verbaasd; "Moet jij niet fietsen?"
Ik rolde ook mijn bedje maar uit met het idee om een kort rondje te maken als het weer enigzins goed was. Gelukkig kwam het met bakken naar beneden en waaide het zo hard, dat alle lust om te fietsen verdwenen was. Toen ik eind van de middag de echte mannen in de
Huelta bergop zag rijden kreeg ik opeens weer zin. Maar er kwam visite, John en Marleen gaan op vakantie, en wij mogen 3 weken spelen met Oban! Hou dus de blog van Obanenvacance in de gaten!

Victorie!

Vanavond was de laatste ronde van het Druivenschaaktoernooi. Bij winst was ik verzekerd van de eerste plaats. Dit was op papier niet zo eenvoudig, mijn tegenstander Wim Vink heeft een rating van pak hem beet 200 punten meer. Toch werd het een walk-over. In de Caro-Kann speelde ik "mijn" Df3 variant. Na een zet of 10 was mijn voordeel al zo groot dat de goede zetten vanzelf uit de mouw rolden. Na 16 zetten waren de dreigingen zo veel en groot dat Wim de handoek in de ring gooide.
Wit: Martin van der Hidde Zwart: Wim Vink
1.e4 c6 2.Nc3 d5 3.Qf3 d4 4.Bc4 Nf6 5.e5 dxc3 6.exf6 gxf6 7.dxc3 Nd7 8.Bf4 Qa5 9.0-0-0 Ne5 10.Bxe5 Qxe5 11.Ne2 Bh6+ 12.Kb1 Be6 13.Bxe6 Qxe6 14.Rhe1 Rd8 15.Nd4 Qd6 16.Nf5 1-0
Ook het DTO team scoorde goed, 3.5 uit 4! Dit resulteerde in een eerste plaats. Na loting ging Ard er met de klok vandoor. Het is je gegund Ard! Weer een uitstekend en gezellig georganiseerd toernooi!
De Baksteen mocht als prijs het boek Schaakwonder over Magnus Carlsen meenemen.